บล็อกของ hemingwun

เดินทีละก้าว กินข้าวทีละคำ ทำทีละอย่าง(ตอนที่ 3)

หมวดหมู่ของบล็อก: 

สายฝนหลั่งรินลงมาตั้งแต่ช่วงเช้า  ผมยิ้มกับตัวเองลำพัง  พลางนึกถึงภาพผืนดินที่ตัวเองถากถางกับแปลงผักสวนครัวที่เริ่มปรากฏขึ้นมา  แม้จะดูน้อยนิดเมื่อเทียบกับพื้นที่ห้าไร่ แต่เมื่อคิดว่า นี่คือการเริ่มต้น และเป็นการเริ่มต้นจากที่ไม่มีอะไรเลย เพียงแปลงโหระพา  แมงลัก มะเขือม่วงและ มะเขือเปราะ เท่านี้ก็ทำให้ผมอุ่นใจได้เนิ่นนาน แล้วนิ่งมองสายฝนต่อ ปล่อยอารมณ์เคลิ้มคล้อยไปกับสายน้ำจากฟ้าที่หยาดริน

เดินทีละก้าว กินข้าวทีละคำ ทำทีละอย่าง(ตอนที่ 2)

หมวดหมู่ของบล็อก: 

จักรยานเสือภูเขา พาผมลัดเลาะไปมาในหมู่บ้าน ผมปั่นสำรวจดูท้องถิ่นที่อยู่ บทเพลงฝนเดือนหกของรุ่งเพชร แหลมสิงห์ ดังก้องในอารมณ์ของผม นั่นคือช่วง หลังจากย้ายภูมิลำเนามาปักหลักยังถิ่นฐานบ้านนา กบินทร์บุรี ผมชอบชื่อหมู่บ้านที่ผมได้อยู่ “บ้านท่าสนามทอง” เมื่อก่อนนี้ชาวบ้านแถบนี้เรียกว่า “โคกกระแต” ผู้หลักผู้ใหญ่ท่านเล่าให้ผมฟังว่า เมื่อครั้งที่ปู่ของผมยังเป็นหนุ่ม ท่านได้ถากถางป่าแถบนี้จนกลายเป็นที่นา  และวันหนึ่ง ท่านได้มองไปยังท้องนาของท่าน แล้วเห็นแสงสีทองทาบทาในที่นา  ท่านจึงเปลี่ยนชื่อเรียกใหม่ และกลายเป็นชื่อเรียกอย่างเป็นทางการใน

เดินทีละก้าว กินข้าวทีละคำ ทำทีละอย่าง (ตอนที่ 1)

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 

ขบวนรถไฟนำพากายและใจของผมโยกย้ายจากถิ่นฐานอันคุ้นเคย มาสู่ถิ่นฐานที่ผมเคยคุ้นเคย มองดูทิวทัศน์สองข้างทางระหว่างที่รถไฟแล่นผ่าน ในความรู้สึกตอนนั้น  ราวกับตัวเองย้อนกลับไปสู่วันวัยเยาว์ ภาพสองข้างทางแทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย  กว่าสี่สิบปีคราวนั้น เด็กชายจอมซนคนนั้น บัดนี้ถูกความชราเข้าครอบคลุมจนไม่เหลือรอย  เพียงภาพแห่งทรงจำเท่านั้น ที่ยังคงอยู่  แม้จะพร่าเลือนลงไป แต่เมื่อสัมผัสกับบรรยากาศแห่งท้องนา  เรือกสวน กลิ่นดินโคลน ภาพที่เคยพร่าเลือนเหล่านั้น ก็กลับแจ่มชัดขึ้นทีละน้อย

การเริ่มต้นที่เริ่มต้น

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 

 

หลังจากได้ที่ดินอันเป็นมรดกจากปู่และย่าเมื่อปีก่อน ที่ดินก็ยังรกร้างอยู่เดิมๆ ด้วยไม่มีความรู้หรือประสบการณ์การทำการเกษตรมาก่อน 

เพียงความสนใจในวิถีแบบพอเพียงเท่านั้นที่กระตุ้นให้ตัวเองจัดการถากถางที่ดินห้าไร่ ด้วยสองมือเปล่า กับเงินลงทุนไม่มากนัก 



Subscribe to RSS - บล็อกของ hemingwun