ที่ดินผืนแรกจากน้ำพักน้ำแรง (เก็บค่าขนม งดเที่ยว งดจ่ายฟุ่มเฟือย)
นี่คือที่ดินผืนแรกที่เก็บเงินซื้อค่ะ 100 ตรว. เป็นสมบัติชิ้นแรกที่หาเองกับมือก็ว่าได้ เป็นเงินที่เก็บสะสมจากค่าขนม ค่าเสื้อผ้า ค่ารถเมย์ และอื่นๆ เก็บอยู่หลายปีค่ะกว่าจะได้เงินก้อนมาซื้อที่สักแปลง
สมัยนี้ไม่ว่าที่ใหน ขึ้นชื่อว่า "ที่ดิน" ก็แพงด้วยกันทั้งนั้น และนี่คือบ้านพักตากอากาศที่กำลังสร้างค่ะ อยู่ที่ปากช่อง นี่เป็นภาพเก่าที่ถ่ายไว้ตอนเริ่มก่อสร้าง ตอนนี้ขึ้นหลังคาไปแล้ว ตีฝาและขอบหน้าต่างแล้วเสร้จไปกว่าครึ่งแล้วค่ะ ห้องน้ำก็เสร็จแล้ว เหลือแต่ฉาบ
พี่สาวอ๊อดนั่งทำอะไรไม่รู้ อยู่ไกล ๆ โน้น นี่เป็นภาพพิธี อัญเชิญเจ้าที่และสิ่งชั่วร้ายออกจากพื้นที่ก่อนดำเนินการสร้างต่อไปค่ะ (เป็นความเชื่อส่วนบุคคล) อ.ท่านนี้รู้สึกว่จะเคยออกทีวีแล้วค่ะ ในรายการตามไปดู
หลังจากที่เชิญสิ่งที่มองไม่เห็นออกไปแล้ว ก็ทำพิธีตั้งเสาเอกเสาโทค่ะ ลงแผ่นเงินแผ่นทอง ข้าวตอก ดอกไม้ ทรายเสก ข้าวเปลือกเสก แป้งหอม น้ำหอม อ้อย และกล้วย ก็เอาไปปลูกหลังบ้าน เป็นอันเสร็จพิธีเจ้าค่ะ
ผู้ใหญ่ผู้เฒ้าผู้แก่เขาพาทำค่ะ อ๊อดก็ได้แต่นั่งดู ไม่ค่อยเข้าใจในพิธีของเขาเท่าไหร่ แต่ในใจก็แอบปลื้มและภูมิใจในตัวเองว่าเราเก็บเงินซื้อมาได้นี่ก็ถือว่าโชคดี เป็นสิ่งแรกที่ไม่ได้ขอจากพ่อแม่ ไม่ได้เบียดเบียนใคร ไม่ได้โกงใครมา
อยากบอกเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆหลายคนที่ยังไม่มีที่ทาง ก็อย่าเพิ่งท้อนะค่ะ ขยัน ประหยัด และอดทน เท่านั้น แล้วเราจะฝ่าอุปสรรคไปได้ แต่อย่าลืม คำว่า "ซื่อสัตย์ สุจริต" ด้วยนะค่ะ คนเราไม่ว่าจะไปอยู่ที่ใหน ทำงานอะไร หากเป็นคนซื่อสัตย์สุจริต ใครๆก็รัก เป็นที่รักของทุกคน ตั้งแต่เจ้านายยันขี้ข้า... แต่การที่เราจะได้ความรักจากผู้อื่นนั้น เราต้องเริ่มจากตัวเราเองก่อน รักและเมตตาผู้อื่นก่อนเสมอ เป็นผู้ให้มากกว่าเป็นผู้รับ แล้วเราจะได้ในสิ่งที่ดีๆตอบแทนกลับมา
อ๊อดตัดสินใจซื้อที่ดินแปลงนี้ เพื่อทำเป็นบ้านพักชั่วคราวค่ะ สำหรับไว้มาพักผ่อนเวลามาเมืองไทย อยากปลูกของกินเยอะๆ แต่ยังไม่ได้วางแผนอะไรเลยว่าจะปลูกอะไรบ้าง เพื่อนๆแนะนำได้ค่ะ ยินดีรับฟัง ถ้าใครมีพืชไม้มงคลอยากจะบริจาคมาให้ปลูกก็ยินดีรับค่ะ
อย่างไรก็ดี หากสมาชิกท่านใดผ่านมาทางปากช่อง ก็ขอเชิญแวะทานน้ำชา กาแฟก่อนนะค่ะ ยินดีต้อนรับสมาชิกทุกท่าน (ตอนนี้พี่สาวดูแลอยู่ค่ะ)
อย่าลืมท่องไว้นะค่ะ "มีสลึง พึงประจบให้ครบบาท" เพราะว่าถ้าขาดบาทนึงก็ไม่พอล้าน อย่าดูถูกว่าเงินบาทนึงไม่มีค่า แต่มันก็เงินเหมือนกัน
- บล็อกของ oddzy
- เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน เพื่อแสดงความคิดเห็น
- อ่าน 8986 ครั้ง
ความเห็น
oddzy
16 มิถุนายน, 2011 - 02:32
Permalink
รดเสา
ฮื้อ..นี่ถ้ามันรดน้ำแล้วเสามันงอกมาได้เหมือนพี่จุ่มว่า จะรดมั่ง เห่อๆ เข้าใจพูดเนาะคุณนายลำใย มักแท้เด้ ชื่อนี้
nusita_angel
16 มิถุนายน, 2011 - 01:53
Permalink
น่าภาคภูมิใจมากค่ะ
เก็บเงินจากน้ำพักน้ำแรง พี่เก่งมากเ่ล่ยค่ะ คงใช้ความพยายามและระยะเวลาพอสมควรเลยทีเดียว น้องขอเอาพี่เป็นแบบอย่างนะคะ น้องก็จะพยายามทำให้ได้อย่างพี่เหมือนกัน เป็นแรงใจให้น้องด้วยนะคะ :bye:
oddzy
16 มิถุนายน, 2011 - 02:30
Permalink
ให้ได้อย่างงี้สิ
ให้มันได้แบบนี้ซิน้องรัก พี่เชียร์เต็มที่เลยนะ
ตอนที่พี่เริ่มเก็บเงินใหม่ ๆ พี่อดกินขนม อดได้รองเท้าใหม่ อดได้เสื้อผ้าสวยๆ อดไปเที่ยว ยอมฟังคำคนนินทาว่าเราไม่มีจะกิน แต่เบื้องหลังน่ะคนเหล่านั้นไม่รู้เลยว่ พี่ไม่เคยอดนะ พี่อยากกินอะไรพี่ก็ได้กิน เพียงแต่เวลากิน ไม่มีคนเห็น ยอมไส่เสื้อผ้าเก่า ๆ ขาด ๆ เอวหลวมๆ เอายางมามัดไว้ ไปทางใหนแต่งตัวเหมือนขอทาน แต่หารู้ไม่ว่าพกเงินในกระเป๋ามากกว่าคนแต่งตัวดีๆซะอีก
oddzy
16 มิถุนายน, 2011 - 13:38
Permalink
นานมากจ้าขอบอก
ไม่รู้เหมือนกันว่ากี่ปี ขอให้น้องทำสำเร็จด้วยนะจ๊ะ
หากคิดว่าหลีกเลี่ยงไม่ได้กับการใช้เงิน ให้เปิดบัญชีแบบฝากประจำไปเลย เบิกไม่ได้ เพราะถ้าเบิกได้ก็เบิกอยู่ร่ำไป อะไรก็จำเป็นไปหมด เปิดบัญชีห้ามมีบัตร ATM แล้วสมุดไปฝากไว้กับผู้ที่เราเชื่อถือได้ อย่าไปดูสมุดบัญชีว่าเราฝากได้เท่าไหร่แล้ว ได้ดอกเบี้ยเท่าไหร่ เงินเหลือในบัญชีเท่าไหร่ อย่าไปดูมัน ฝากแล้วฝากเลย ให้คนอื่นเอาสมุดบัญชีไปอัพเล่มให้เราพอ เรามีหน้าที่เอาเงินเข้าบัญชีอย่างเดียว ไม่ต้องไปเบิกมัน เก็บวันล่ะ 20 บาท ก็ยังดี ถ้ามีมากก็เก็บสักร้อยสองร้อย เดือนนึงก็ได้หลายบาท ปีนึงก็อาจะได้เป็นหมื่น ลองดูนะค่ะ เอาใจช่วยค่ะ
ดาวเรือง
16 มิถุนายน, 2011 - 02:27
Permalink
เก็บเงินเก่งนะอ๊อดเนี่ย
หรือว่าจะปลูกผักส่งขายที่ร้านไทยในแอลเออ๊ะป่าวจ๊ะ? ความสามารถพิเศษอย่างนี้จะปล่อยให้สูญเสียไปทำไมจ๊ะ? ปลููกผักขายเลยน้องอ๊อด บ้านพักชั่วคราวจะได้กลายเป็นคฤหาสน์ทายาทไงจ๊ะ
oddzy
16 มิถุนายน, 2011 - 13:29
Permalink
ร้านอาหารไทย
ร้านอาหารไทยที่นี่ หาเจ้าของร้านคนไทยที่นิสัยดีๆยากค่ะ น้อยมาก มีแต่จะเอารัดเอาเปรียบอย่างเดียว
บางคนอยากได้ผักเราฟรีๆ ไม่อยากซื้อ แต่พอเราไปกินร้านเขา เราต้องจ่าย เราไปกินฟรีไม่ได้หนิ เจอไม้นี้อ๊อดเตะผักทำปุ๋ยดีกว่า
นู๋หวึ่ง
16 มิถุนายน, 2011 - 04:38
Permalink
พี่อ๊อด
จะลองเอาตัวอย่างบ้างล่ะ พี่อ๊อดแล้วก็ ลุงแอ๊ด อีกคน น่ายกย่อง เก้บเงินนี้ทำไมมันเก็บยากเก้บเย็น เหนื่อยใจ เพราะข้อยเก็บเงินไม่เป็น อยากได้อะไรก็ซื้อ อยากกินอะไรแพงแค่ไหนก็ซื้อ พี่อ๊อดตั้งแต่นี้ต่อไป จะประหยัดเหมือนพี่อ๊อดบ้างล่ะ
ชีวิตไม่ได้เกิดมา เพื่อยอมแพ้
oddzy
16 มิถุนายน, 2011 - 13:27
Permalink
ดีใจนะ
ดีใจนะที่เห็นหนูหวิ๋งหันมาเอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้ การเก็บหอมรอมริบเป็นสิ่งที่ดี เราเองก็ต้องฝากฝังจิตสำนึกให้ลูกเราด้วย อย่าตามใจมากเกินไป
สายพิน
16 มิถุนายน, 2011 - 05:26
Permalink
ภูมิใจกับคุณอ๊อดด้วยเลยนะ ...
ภูมิใจกับคุณอ๊อดด้วยเลยนะ ... เงินที่มาจากความซื่อสัตย์สุจริตและหยาดเหงื่อแรงงานที่อดออมอย่างมีเป้าหมาย เมื่อเวลาเป็นบ้าน บ้านก็เป็นมงคลเพราะที่มาของทรายแต่ละเม็ด อิฐแต่ละก้อน เป็นที่มาของประวัติดีงามของชีวิตเลย...
oddzy
16 มิถุนายน, 2011 - 13:24
Permalink
เก็บจากเศษเงิน
เก็บจากเศษเงินเหลือใช้ค่ะ แล้วก็เก็บค่าขนม ค่าเสื้อผ้าด้วย อะไรที่ไม่จำเป้นก็ไม่ซื้อ ขนาดไปจ่ายตลาด เขามีบัตรลดราคาให้แค่ไม่กี่ดอลล์ อ๊อดยังมาหักเอาเงินนั้นไปหยอดออมสินไว้เลยค่ะ จากจำนวนน้อย ๆ มันก็มากขึ้น กลายเป็นเงินก้อนโต
หน้า