เรายังมีชีวิต และยังใฝ่ฝันอยู่
ส่งผ่านความงาม ความรัก มายังพี่น้องแทนน้ำใจ กำลังใจที่ติดตามวิถีการกินดี มีสุขแบบชาวบ้าน ชาวบ้าน
ฉันคิดถึงเธอ แม้เราไม่มีเวลามากพอที่จะส่งความระลึกถึงกัน ฉันอยากให้เธอรู้ว่า ฉันคิดถึงเธออยู่เสมอ และฉันยังใฝ่ฝันและยังมีชีวิตอยู่
ความงาม ในความธรรมดาสามัญ เด็กกำพร้าโรงเรียนบ้านเด็ก เมืองกาญจนบุรี
หวานเย็น กับเด็กน้อย ใฝ่ฝันถึงอะไรกัน
การมีชีวิตอยู่คืองานที่สำคัญ คือความหวัง
ฉันจะส่งความสุขอะไรให้คุณได้เล่า นอกจากขอให้คุณใฝ่ฝัน และยังมีชีวิตอยู่เช่นเดียวกัน
ค่ายบวชเณร พรหมจาริณีภาคฤดูร้อน วัดป่าสุคะโต ชัยภูมิ ๒๐ มีนา-๑๒ เมษา ของทุกปี
เรื่องสูตรอาหารพื้นบ้านงานกินดีมีสุข จะทำเป็นหนังสือเล่ม รอสักพักใหญ่นะคะ พี่แก่ และพี่น้องทุกท่าน
ขอบคุณพี่น้องสำหรับทุกๆความคิดเห็นอีกครั้งจ้า
- บล็อกของ ประไพ ทองเชิญ
- อ่าน 5251 ครั้ง
ความเห็น
ฅนคลองอ้อม
7 มีนาคม, 2011 - 19:58
Permalink
อยากย้อนเวลา
ถ้าย้อนเวลากลับมาได้กบอยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง มีความรู้สึกมีความสุขไม่ต้องทุกข์ร้อนอะไร รับภาระอะไร รู้แต่ว่าเรามีหน้าที่ทำอะไรเท่านั้นเอง แววตาของเด็กบ่งบอกถึงความหวังถึงอนาคตข้างหน้าที่สวยงาม
ดาวเรือง
7 มีนาคม, 2011 - 20:48
Permalink
น้องกับหวานเย็น.....
ตาแป๋วแหว๋วมากเลยค่ะ น้องสาวคนแรกก็ยิ้มสวยมาก ทำอย่างไรก็ไม่มีวันกลับไปอยู่ในวัยเยาว์ได้อีก เอาอดีตคืนมาแก้ไขใหม่ก็ไม่ได้เช่นกัน ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอแล้ว
ป้าจี๊ด
7 มีนาคม, 2011 - 21:20
Permalink
คุณประไพ ทองเชิญ
เด็กๆเหมือนผ้าขาวจริงๆ ถ้าเขาได้รับการอบรมที่ดี
ได้รับความรักความเมตตาจากผู้ใกล้ชิดรอบข้าง เขาก็จะเป็น
บุคคลากรที่มีคุณภาพได้ในอนาคต ที่วัดป่าสุคะโต ชัยภูมิ
ท่านพระอาจารย์ไพศาล วิสาโล ท่านมีแนวคิดที่ดีมากๆ
การไปเข้าค่ายที่นี่ถือว่าเป็นกำไรชีวิตของเด็กๆอย่างแท้จริงเลยค่ะ
แบ่งปันน้ำใจส่งต่อกันไป ....ไม่รู้จบ
ประไพ ทองเชิญ
8 มีนาคม, 2011 - 06:53
Permalink
ป้าจี๊ด
ต้นสับดาห์เมษายน นี้ไปช่วยงานค่ายนี้กันมั้ยคะ หยอยไปคะ ช่วยกองทัพธรรมสุคะโต เยี่ยมหลวงพ่อ และท่านไพศาล ญาติธรรมเยอะมากค่ะ
ป้าเล็ก..อุบล
7 มีนาคม, 2011 - 21:36
Permalink
บ้านเด็ก
แววตาของเด็กๆ คนหลายคน อาจคิดว่า สอนง่ายๆ แต่เอาเข้าจริงๆไม่ง่าย คนเป็นครูจะรู้ดี ตอนนี้ สื่ออยู่รอบทิศทาง เวลาเราสอน เด็กแค่ฟัง แต่ทำตามแนวทางของเรา ไม่ถึง5% นอกนั้นก็ไปตามสื่อเร้า
084-167-4671
anongrat2508@hotmail.com
ประไพ ทองเชิญ
8 มีนาคม, 2011 - 06:44
Permalink
ป้าเล็ก
ถ้าเราใช้กระบวนการเรียนรู้ที่เปิดให้เด็กใช้จินตนาการอย่างอิสระ ในสภาพแวดล้อมที่เอื้อ จะได้ผลที่เราไม่คาดคิดค่ะ
สุชญา
8 มีนาคม, 2011 - 00:12
Permalink
ขอเป็นกำลังใจให้
ขอเป็นกำลังใจให้ และขอให้เด็กเติบโตขึ้นมาเป็นพลเมืองดีของประเทศชาติ
ประไพ ทองเชิญ
8 มีนาคม, 2011 - 06:41
Permalink
น้องกลอย
เดือนสิบไปเยี่ยมบ้านม้าย พี่หยอยคิดถึงพี่น้องแถวทิ้ง เชิงแสจังแล้วนิ
oddzy
8 มีนาคม, 2011 - 01:18
Permalink
พี่หยอย
เด็กคืออนาคตของชาติ น่าสงสารเด็กกำพร้าเหล่านี้นะค่ะ แต่ก้ยังดีที่ประเทศไทยเรา มีหน่วยงานองค์กรต่างๆให้ความสำคัญมากกว่าเมื่อก่อน ถ้าเปรียบเทียบกับประเทศเอเชียอื่นๆ หรือประเทศเพื่อนบ้านเรา เด็กไทยกำพร้าเหล่านี้โชคดีมาก
อ๊อดเคยเดินทางไปเยี่ยมชมโรงเรียนแห่งนึงที่.....(ไม่ขอเอ่ยชื่อประเทศนะค่ะ) เป็นเด็กกำพร้าทั้งโรงเรียนเลย มีนักเรียนทั้งหมด 300 คน มีครูอยู่แค่ 5 คนเองค่ะ และส่วนใหญ่เป็นเด็กผู้หญิง เด็กผู้ชายก็มี แต่ไม่มาก เพราะเขาเชื่อว่าลูกผู้ชายจะกอบกู้ฐานะทางบ้านได้ดีกว่าลูกผู้หญิง ถ้าตอนที่ตั้งท้องหากไปอัลตร้าซาวร์ดู(ขออภัยค่ะหากสะกดผิด) รู้ว่าเป็นลูกผู้หญิงก็จะทำแท้งทันที หรือว่าไม่มีเงินทำแท้ง เมื่อคลอดออกมาก็จะเอาไปปล่อยทิ้ง ทางรัฐบาลเลยเก็บเด็กเหล่านั้นมาไว้ที่โรงเรียนแห่งนี้ ทางโรงเรียนได้รับเงินบริจาคช่วยเหลือจากรัฐบาลอเมริกาส่งเงินไปช่วย ปีนึงหลายล้านดอลล่าร์ค่ะ (เงินภาษีคนทำงานทั้งนั้นเลย) แต่เด็กเหล่านั้นที่เติบโตในสถานที่แคบๆ กลับเรียนเก่งกว่าพวกลูกคนรวยที่พ่อแม่เสียเงินส่งลูกไปเรียนโรงเรียนแพงๆซะอีกค่ะ ตอนอ๊อดกับแฟนและเยี่ยม เขาต้อนรับดีมากเลยค่ะ เด็กๆทุกคนน่ารักมาก พูดภาษาอังกฤษเก่งกันทุกคน ยิ่งกว่าพวกที่ไปเรียนโรงเรียนนานาชาติซะอีก แฟนอ๊อดเป็นฝรั่งเขายังตะลึงเลยค่ะ ว่าทำไมภาษาเก่งอย่างงี้ ทั้งๆที่อาจารย์มีแค่ 5 คน ดูแลกันยังไงทั่วถึง การพูดและสำเนียงภาษาอังกฤษเหมือนเรียนที่อเมกาเลย เด็กๆที่นั่นสื่อสารกับทีมงานทุกคนที่ไปแบบไม่มีเขิลอายเลยค่ะ น่าทึ่งมากๆค่ะพี่หยอย
ขอบคุณนะค่ะที่แบ่งปัน
ประไพ ทองเชิญ
8 มีนาคม, 2011 - 06:40
Permalink
น้อง'oddzy
พัทลุงมีเด็กกำพร้าและติดเอดส์ อยู่ในความดูแลของรุ่นพี่ที่เป็นพยาบาล ประมาณ ๕๐ กว่าคน อยู่ใกล้ตรงไหนก็ช่วยตรงนั้น ปัญหาใหญ่มากๆๆๆเรื่องเด็ก ดีใจแทนเด็กๆกำพร้า พบน้าสาวใจดี
หน้า