ฉานโร้แล้ว

ผัวเมียคู่หนึ่งอยู่กันแค่ 2คนเพราะลูกไปเรียนในเมือง


วันหนึ่งผู้เป็นพ่อต้องเข้าธุระในเมือง  จึงตั้งใจว่าจะไปเยี่ยมลูกด้วย


เมื่อพ่อไปถึงตรงกับชั่วโมงพละพอดี


และลูกชายกำลังแข่งบาสเก็ตบอลอยู่


จึงคุยกับพ่อได้ไม่นานก็ต้องไปแข่งต่อ



เมื่อพ่อกลับมาถึงบ้านแม่ก็ถามทันที่


แม่.....พันพรื่อพ่อมันไอ้บาวบายดีหม้าย


พ่อ.....มันบายดีแหละ


แม่.....แล้วมันว่าไหรมั่ง


พ่อ ....ไม่ได้แหลงกันเท่าไดพอดีมันไม่ว่าง


แม่......ไซ่


พ่อ....มันเล่นไอ้ไหรอยู่ไม่โหระ


แม่.....ไอ้ไหร


พ่อนั่งนึกอยู่นานก่อนอธิบาย


พ่อ.....มันเล่นไอ้นั่น  ที่คล้ายๆบอน(ฟุตบอล)นั่น


แม่......อ๋ออออออ ฉานโร้แล้วคล้ายๆบอน กะเอาะดิบแหละ



แต่แหล่ม แต่แหล่ม แต่แหล่ม..แต่แหล่ม แต่แหล่ม แท่มแทม  แท่มแท่มแทมแทม


บอนกะออดิบ....ชอบๆ คุณครูมีเรื่องเล่าเยอะจัง เล่าให้นักเรียนฟังบ้างหรือปล่าวเอ่ย

_________________________  

Our way is not soft grass, it’s a mountain path with lots of rocks. But it goes upward, forward, toward the sun. – Ruth Westheimer

อยู่ต่อหน้านักเรียนไม่สามารถแสดงตัวตนที่แท้จริงได้เบื้องบนไม่ชอบ เขาว่าทำตัวไม่น่าเคารพ


ทั้งๆที่การทำตัวเป็นเด็กจะเข้าถึงใจเด็กมากกว่า


เฮ้อออออออออ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

ถ้าไม่ใช่คนบ้านเดียวกัน ไม่รู้เรื่องนะเนี้ย พอดีที่บ้านเรียกโชน

:uhuhuh: :uhuhuh: เรียกอะไรได้อีก

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

คุณteepai อ่านมาหลายๆบล็อก คุยตอบกันหลายๆรอบ เลยทราบว่าเป็นคุณครูตัวจริง ...ส่วนตัวเองไม่ได้เป็นคนใต้ แต่เดาๆเรื่องที่เล่าก็ขำค่ะ คุณครูอรมณ์ดีนะคะ มีเรืองเล่าชวนให้อดอมยิ้มไมได้เวลาที่อ่าน

    Laughingบอน กะ เอาะดิบ เคยได้ยินมาเหมือนกัน และรู้สึกว่าในเพลงใต้ๆก็มี

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

:uhuhuh: วันนี้เครียดทั้งวัน...ขอเข้ามาขำก่อนกลับบ้านจ้า....:uhuhuh:

โร้ไปแหม็ด

พันนี้แหละ ฉานชอบจ้าน ...มีเรื่องอื่นเล่าเหลยหม้าย ..ขอมากๆ หิด..

หน้า