มาช้า...ไปมั้ย

หมวดหมู่ของบล็อก: 

หลังจากไปศึกษาดูงานกลับมา ก็มีงานต่อเรื่อยๆเลยเพิ่งเข้ามา


วันเดินทางจากสุพรรณถึงลำปางฝนตกตลอดทางอากาศหนาวมาก

 16.00น.ฟังบรรยายที่บ.ปูนซิเมนต์ไทย จำกัด ออกไปดูด้านนอกไม่ได้เฝนยังตกอยู่ ซึ่งมีการทำฝายแม้ว ปลูกตันไม้ทดแทน พยายามรักษาสภาพแวดล้อมให้ดืที่สุด

 

นำภาพเรือนรับรองของการไฟฟ้าฝ่ายผลิตสำหรับผู้ใหญ่มาให้ชม แต่เราได้พักอีกเรือนหนึ่ง

   

ภาพรอบๆเรือนรับรอง

  

เข้าชมรถขนแร่ ราคา24ล้านบาท ล้อยางเส้นละ2แสน5หมื่นบาท                           คณะดูงานถ่ายภาพเป็นที่ระลึก(ใส่เสื้อทีมสีเขียวที่ได้รับ)

พาชมห้องควบคุมงานด้วยระบบคอมพิวเตอร์

 

ถ่านหินจากเหมืองได้แล้วนำมาโม่ให้ละเอียด                       ของเหลือจากการกำจัดก๊าซซัลเฟอร์นำมาผสมปูนซิเมนต์ทำให้แข็งมากขึ้น

 ด้านหลังเป็นเหมีองที่ขุดแร่ขึ้นมาเป็นเชื้อเพลิงผลิตไฟฟ้า และมีการฟื้นฟูให้กลับสู่สภาพเดิมให้มากที่สุด โดยการปลูกต้นไม้ทดแทนและปรับภูมิทัศน์เพืื่อเป็นที่พักผ่อนและแหล่งท่องเที่ยว มีสนามกอล์ฟและทุ่งดอกบัวตอง

 ทั้งสองแห่งที่ไปดูงานด้านสิ่งแวดล้อม มีการจัดการอย่างเป็นระบบและให้ชาวบ้านมีส่วนร่วมในการฟื้นฟูและร่วมตรวจสอบ แต่ก็ยังไม่ได้ผลเต็มที่ต้องทำต่อไปอีก 

วันนี้นำเสนอเรื่องดูงานไว้เท่านี้ก่อน เดี๋ยวนำเรื่องสบายๆมาให้ชมบ้าง ขอบคุณที่ตามชมค่ะ แล้วพบกันค่ะ

ความเห็น

โรงไฟฟ้าแม่เมาะ จ.ลำปางไม่เคยไปค่ะ  เพราะเป็นภูมิแพ้  เค้าก็เลยไม่ให้ไป  เพิ่งได้เห็นนี่แหละว่าทัศนียภาพสวยงามจังค่ะ

ตอนนี้ทุ่งดอกบัวตองยังไม่ออกดอก ต้องรออีกหลายเดือน ภาพที่เขาให้ดูสวยมากค่ะ

ไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว...เปลี่ยนแปลงไปเยอะมากตั้งแต่มีข่าวก็ไม่กล้าไปอีกเลย....ผ่านไป 2-3 รอบแล้วคุณลุงไม่ยอมแวะ..

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

เข้าไปชมบางส่วนเท่านั้นค่ะ

ถ่ายกับล้อยาง   สวย

เก็บเป็นที่ระลึกค่ะ ล้อละ2แสน5หมื่นแน่ะค่ะ

ได้ยินแต่ชื่อไม่เคยมาสักทีขอบใจครับที่นำภาพมาฝาก

ภาพยังมีอีกค่ะ


  


บางส่วนในพิพิธภัณฑ์เฉลิมพระเกืยรติ

ไม่มีเงินเปลี่ยนยาง ทำงัยดีล่ะ


:confused:

:confused: ปัญหาคือ เงินจะซื้อก็ยังไม่มีเลย อยู่อย่างพอเพียงแบบบ้านสวนของเราดีกว่า มีความสุขกว่ากันเยอะเลย

หน้า