เมื่อกางเกงตัวโปรดเป้าขาด

หมวดหมู่ของบล็อก: 

   ย้อนอดีตไปสมัยผมเรียน ม.4-5 จะมีวิชาการงานพื้นฐานอาชีพ ที่นักเรียนทุกคนจะต้องเรียนเย็บปักถักร้อย ซึ่งในระดับ ม.ปลายก็จะเรียนอะไรที่มันยากขึ้นนั่นคือ เริ่มจากตัดเย็บชุดนอน และเสื้อเชิ้ต ซึ่งผมทำมาหมดแล้ว ไม่ได้โม้นะทำได้ดีกว่าเพื่อนผู้หญิงในห้องบางคน นึกถึงตอนนั้นผมเย็บรังกระดุมให้เพื่อนผู้หญิง ครูผู้สอนก็แซวว่า "'ถ้าอย่างนั้นครูให้คะแนนโสทรนะ" 

   จากการเรียนวิชานี้แหละครับ ที่ทำให้ผมใช้จักรเย็บผ้าเป็น สอยผ้า เย็บด้นถอยหลังเป็น ก็ไม่รู้ว่าคืนครูผู้สอนไปมากน้อยแค่ไหน แต่วันนี้ได้รื้อฟื้นวิชาอีกครั้งเพราะกางเกงตัวโปรดเป้าขาด ที่บ้านไม่มีจักรเย็บผ้าแล้วเพราะยกให้พี่สาวไป ไม่งั้นผมก็เย็บด้วยจักรเย็บผ้าไปตั้งนานแล้ว งานนี้ต้องฟื้นวิชาเย็บด้นถอยหลัง

กางเกงที่เป้าขาด

ฝีมือการเย็บด้นถอยหลัง ร้างลาวงการมานานเย็บไม่สวยเลย

แต่ก็ทำให้กางเกงตัวโปรดใช้งานได้อีก
ไม่ต้องกลัว "ไอ้โจ้เปลี่ยว"

   ก็ไม่ทราบเหมือนกันนะครับว่า วิชาแบบนี้ยังมีเรียนกันอีกหรือเปล่า เด็กสมัยนี้จบ ม.6 แล้วซ่อมเสื้อผ้าตัวเองได้หรือเปล่า หรือว่าซื้อใหม่อย่างเดียว  

   ผมรู้ครับถ้าพี่เล็กอ่านบล็อกนี้ผมต้องโดนแซวอีก ตามสบายเลยพี่เล็กSmile

ความเห็น

บอกแล้วให้หาผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน :shy:

""

 

ทำเองได้น่า ได้ผู้ช่วยมาแล้วสู้ฝีมือผมได้มั๊ยล่ะ :uhuhuh:

ป้าตามมาดูเป้ากางเกง  ป้าคิดว่า วิชาเย็บปักถักรอย ในสมัยเรา มันเป็นวิชาที่เราต้องได้ใช้ในชีวิตประจำวันจิงจิง ซึ่งเด็กสมัยนี้ ...เค้าไม่ได้เรียนกันแล้วหรืออย่่างไร เย็บอะไรกันไม่เป็นกันเลย ป้าจำได้ เรียน ตั่งแต่การเนา ด้นถอยหลัง สอยตะเข็บ รังดุม ปะ ชุน จนเริ่มเย็บเป็นตัว ตั่งแต่ เสื้อ คอกระเช้า กางเกงนอน เสื้อนักเรียน กระโปรงนักเรียน 

การเนา เกือบลืมไปแล้วว่าเคยเรียน
ส่วนการเย็บกระดุม ยังจำได้ครูสอนเทคนิคการเย็บกระดุม

วิชาพื้นฐาน การเย็บผ้า พี่เรียนตอนม.3 เย็บชุดนอนด้วยมือทั้งชุด ได้ความรู้มาเยอะเหมือนกัน พี่เรียนโรงเรียนสตรีล้วน แต่สมัยนี้ วิชาแบบนี้ไม่รู้ยังมีสอนกันอยู่หรือเปล่า ถ้าไม่มีเสียดายมากๆ และนี้ก็เป็นข้อหนึ่งที่ส่งเสริมวัตถุนิยม เสื้อผ้าขาด ซ่อมไม่เป็นต้องซื้อใหม่อยู่เรื่อย ๆ บางคนแค่กระดุมหลุดก็ซื้อใหม่แล้ว เพราะไม่รู้จะซ่อมยังไง

ของผมพัฒนามานิด เรียนเย็บจักรแล้ว

วิชาการเรือนเด็กที่เรียนตามอำเภอนอกเมืองยังเห็นมีเรียนอยู่นะ..ลูกป้าเรียนโรงเรียนวัดก็ยังมีเรียนอยู่..แต่เด็กในเมืองไม่แน่ใจ...แต่โดยส่วนใหญ่เด็กผู้ชายทำได้ดีกว่าเด็กผู้หญิงอีก...เช่นบ้านป้าเป็นต้น  ลูกชายเย็บสวยเรียบร้อยดีได้คะแนนเต็ม...ลูกสาวโดนครูทำโทษ...แก้แล้วแก้อีก...จนปัจจุบันลูกสาวก็ยังเย็บผ้าไม่เป็น..เฮ้อโลกมันกลับตาลปัทไปหมด....

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

ไม่ได้เบี่ยงเบนนะครับ แต่มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ
แต่สำหรับเพื่อนผู้หญิงที่ทำสวยก็สวยจริงๆ เราสู้ไม่ได้เลย
แต่คนที่ผมทำได้สวยกว่าก็เยอะ

วิชา การงานพื้นฐานอาชีพ ได้กลับเอามาใช้ก็ตอนนี้แหละครับ ช่วยได้เยอะ แต่ตะเข็บเอียงไปนิดนะครับผู้ใหญ่ :sweating:

ถ้าเดินเรื่อยไป ย่อมถึงปลายทาง

ตะเข็บเอียง ไม่เป็นไรครับ กางเกงใส่อยู่บ้าน
ป้องกันไอ้โจ้เปลี่ยวก็พอแล้วครับ

หน้า