สวัสดีบ้านสวน วันนี้เอา ภาพพบปะพี่ๆ สมช ที่โตเกียว มาฝากคับ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

มาโตเกียวได้ 2 อาทิตย์แล้ว ชีวิตวุ่นวายหน่อย นึงคับ ไม่มีวันใหนที่ไม่หลง อิอิ
พึ่งมีเวลา ว่างนัดเจอกับพี่ๆ ที่นี่ คือพี่มาย กับพี่ดา ( อีกคนในภาพ ) เป็นคนญี่ปุ่นหลงมาคับ

วันนี้มีงาน Thai festival ( ไทยเฟสติวัล, เทศกาลไทย หรือ มหกรรมไทยหว่า ?? )
เป็นงานเล็กๆ ที่จัดโดยภาคเอกชน ไม่ได้เป็นงานจากสถาทูตไทยโดยตรงนะคับ
พอดีมีเหตุการ แผ่นดินไหว แล้วก็ ซึนามิ ที่นี่ดังที่ทราบกัน
สถานทูต เลยเห็นสมควรให้ ยกเลิกสำหรับปีนี้

 

เอ่อ .... เดี๋ยวจะหาว่าเอาแต่ภาพไม่เจริญหูเจริญตามาให้ดู
เลยแนบบรรยากาศในงานมาให้ดู ก็มีโชว์ตัว miss thailand in japan แล้วก็ อื่น มาแสดงด้วย คับ

 

 

 

ในงานก็ไม่มีไรมาก อ้อ งานนี้เป็นการ รวม ระหว่าง Nepal festival
< มหกรรมเนปาล ... แปลไงหว่า   >

 

ในภาพ พี่ดา

 

พี่มายกะพี่ดา เอ่อ บรรยากาศ ครึ้มฟ้า ครึ้มฝน แสงไม่มีเลยภาพเลย ได้ออกมาแนวๆ นี้คับ

 

เอ่อ นัดเจอบ้านสวน อาหารขาดไม่ได้คับ

เอ่อ ดูจากอาหาร ก็คงเห็นแล้วนะคับ ว่า พวกเราอยู่ญี่ปุ่น แร้นแค้นขนาดใหน -___-"

 

อีกภาพ ...

 

 

ส้มตำกะพอมี รสชาติก็อย่าให้พูดเลย ฮา

 

 

ขนมพี่มาย ทำมาเพื่อผมโดยเฉพาะ สูตรนี้ ทำครั้งแรก แล้วก็ ไม่คิดจะทำอีกแล้ว -__-" พี่มายยืนยันว่า ไม่ทำอีกแล้วจริงๆ
( เกือบสาบานแล้ว ) ... ได้ยินเบาๆ พี่มายบอกว่า เป็นความผิดพลาดไรเนี่ยล่ะ

 

พี่มายเอา มาม่ามาให้ด้วย กลัวผมอด อยู่นี่ ฮา

 

นั่ง กินส้มตำ .... กะเพรา ไปกางร่มไปซักพัก พากันเดินออกไปหาที่นั่งข้างนอก โม้ .. แล้วก็ นินทา ชาวบ้านที่อื่นดีกว่า อิอิ

 

ข้ามถนน ฮา แบบว่าไม่ค่อยได้ถ่ายภาพน่ะคับ เอาทางม้าลายไปดูพลางๆ ก่อนแล้วกันเนอะ

 

 

ถึงร้านกาแฟ แล้วคับเจอร้านแรก พี่ดาบอกว่า ร้านนี้แหละ เดินต่อไม่รู้จะเจอเปล่า ... ขี้เกียจเดินด้วย ฮา
อ้อในงานไม่ได้กินลาบ ก็ยังได้ลาบปากอยู่

 

นั่ง โม้ แล้วก็ นินทา ชาวบ้านอยู่หลาย ชม ได้เวลาแยกย้ายกันกลับ

 

 

อ้อ ปิดท้ายด้วย ภาพหมาน่ารักมากคับ  ... คนถ่ายรูปตรึม .. รวมทั้ง -__-"

 

อาทิตย์หน้าไปบ้านพี่ดา คับ ... แล้วจะมารายงานต่อนะคับ
ว่าเอ่อ ...หลงกี่สถานี อิอิ

ความเห็น

ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอกันในต่างแดน

หนุ่มกะเหรี่ยง เฮ้อไม่ใช่ เขมร (ป้อม) หลงทางมาทำงานที่ญี่ปุ่น เลยทำให้มีโอกาสได้พบปะกัน

ครั้งนี้ถ้าการต้อนรับขาดตกปกพล่อง ก็อภัยด้วยนะป้อม  โดยเฉพาะเรื่องขนม ความหน้าขอแก้ตัวใหม่ อิอิ

 

เอารูปน้องหมาที่คนต่างพากันรุมถ่ายรูปมาแจม

there is a will , there is a way .

เจอพี่มายกับพี่ดา ครั้งแรก หายเหงาคิดถึงบ้านไปมากๆ เลยคับ

ขนม ชิมแล้วไปชิ้นนึง อร่อยมากคับ หน้าตาถ่ายออกมาไม่ดี ( ถือไม่ดีด้วย ฮา )

รสชาติผ่าน เลยล่ะคับ

 

หายเหงายังจ๊ะป้อม...ได้เจอพี่ ๆเค้าแล้ว...พรุ่งนี้เดิน(หน้า)ต่อไป...

ชีวืตที่เพียงพอ..

หายเหงาเลย คับ

ได้กินอาหาร ไทย แม้รสชาติ จะแปร่งๆ

ทำคัญสุดได้เจอพี่มายกะพี่ดา ไม่นึกมาก่อนเลยว่าจะเจอตัวเป็นๆ ที่นี่คับ อิอิ

ขอบคุณมากค่ะ

ที่เก็บภาพพวกพี่ๆมาฝาก กะลังคิดถึงอยู่พอดี ไปญี่ปุ่นหายเงียบ.มัวแต่หลง..อยู่ละสิ

พี่ดาก็หายเงียบไปนาน สุขภาพเป็นไงบ้าง รู้ข่าวว่าไม่ค่อยสบาย หายดีแล้วเหรอค่ะ

Laughingทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน

อยู่ญี่ปุ่น แทบไม่มีวันใหน ที่ไม่หลง เลย คับ ฮา

เพราะว่าไปใหน มาใหนต้อง ไปเองมาเอง แล้วไม่มีคนบอกด้วย ว่าไปยังไงไง หรือไม่มีคนไปเป็นเพื่อน

เรื่องหลง ทุกวันเลย กลายเป็นเรื่อง ชินชา แล้วคับ

ไม่หลงซิแปลก ฮา

 

พี่ดา สบายดีคับ แต่มีปัญหาเรื่องสายตา หมดห้ามไม่ให้ ใช้สายตามาก โดยเฉพาะกับคอมพิวเตอร์คับ ส่วนเรื่องอื่นๆ ยังโอเคครับ

อาทิตย์หน้าจะไปตรวจการบ้าน แทนผู้ใหญ่ ถึงบ้านเลย คับ

น่าสนใจมากเลยจ้า โดยเฉพาะ กะเพราไก่ไข่ดาว


:uhuhuh:

ถือว่า โชคดีนะคับ เหมือนจะเห็นใบกะเพาบ้าง คับ

ปกติเห็นว่า กะเพราะที่นี่ มีกะเพา แต่เชื่อคับ หาตัวไม่เจอ คับ

:admire2:ฝากความคิดถึงพี่ดา พี่มายด้วยนะน้อง หลงทางยังหาทางกลับเจอ แต่ถ้าหลงสาวญี่ปุ่น งานนี้ได้ ผลผลิตบ้านสวน:uhuhuh:

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

เคยได้ยินมั๋ยคับ

สู้ต่อไปทาเคชิ

 

อิอิ

หน้า