วันที่ผ่าน..

:admire: สักวันจะเดินทางจากอีสานไปเที่ยวให้ได้ :bye:

แวะมายิ้มกับขนุนค่ะ น้องแอน

:admire2:

  เดินมาถึง   เขาซอ  ขอพำนัก

อยากรู้จัก  เจ้าของ  ที่ปองหมาย

ทุเรียนบ้าน  ลูกหนุนแตง  ไซมากมาย(ทำไมมีมาก)

โปลก(ปลูก)ไว้กิน  และไว้ขาย  บายใจครัน(สบายใจมาก)

  ทั้งบัวหลวง  บัวดิน  หอมกลิ่นโมก

กล้วยน้ำว้า  ออกลูก  ปลูกวันไหน

นึกเห็น  มือน้อยน้อย  ไม่คอยใคร

เม็ดกำไหม  ลงถุงชำ  ออกมารำเพลงโทน

  ขอให้น้อง  คนนี้  มีแต่สุข

ไกลความทุกข์  สาวแอนเหอ  น้องเกลอฉาน (หยับอีผูกเกลอไว้กินผลไม้ฟรีกับเจ้าสวนแล้วน้าน)

เป็นช้างเผือก  อยู่ในป่า  อย่าเลือกนาน

ให้พบพาน   เจ้าชาย     แล้วมาช่วยพายช่วยแจว... อ้อ..น้องแอนเหอ..มาช่วยพาย..ช่วยแจว

อ้อ..ชีวิต..จะผ่านด้วยความเพียร.. แหละน้องแอนเหอๆๆๆๆๆ

ด้วยรักและเชื่อมั่น จากพี่เท่ง (โม่งแต๊กๆๆๆ)

ขยันอีกแล้วนะน้องรัก รู้ตัวรึเปล่าว่าพี่น่ะแอบหลงรัก เอ้ย..แอบหลงปลื้มน้องแอนอยู่นะ ผู้หญิงอะไรตัวเล็กกะตี๊ดนึง ทำงานในสวนเหมือนผู้ชายเลย

มีอะไรบางอย่างบอกพี่ว่า น้องแอนเป็นคนไม่อยู่นิ่ง ไม่อยู่เฉยๆ หาโน่น ทำนี่ตลอดเวลา ซึ่งบ่งบอกได้ว่า เป็นคนขยัน ซึ้งผิดกับบางคน ที่แม้งานเล็กๆ สบายๆยังเอ่ยปากบอกว่า "เดี่ยวก่อน" "เอาไว้ก่อน" หรือ "เดี่ยวค่อยทำ" คนลักษณะนี้บ่งบอกได้ว่า เป็นคนขี้เกียจ (ในบ้านสวนเราก็มีหลายคน)

มีโอกาสต้องไปให้ได้ครับบ้านเขาซอ

มีแต่ของกินที่ชื่นชอบมากมาย เห็นแล้วอยากกินอยู่กรุงเทพฯต้องซื้อแพงก็แพง ไม่รู้ว่าปลอดสารพิษหรือเปล่าก็ไม่กล้าซื้อกิน

อยากปลูกบัวดินบ้าง :desperate: :desperate:

และมังคุด และทุเรียน และทุกอย่างเลย

สาวบ้านนี้ขยันจริงๆ มีทุกอย่าง แถมแต่ละอย่างสวยๆ ทั้งนั้น

เอาใจช่วยนะน้องแอน วันไหนไปแถวเขาซอ...คงต้องแวะไปดูของจริง ให้ได้

น้องแอน  อ่านไปก็มีความสุขกับน้องแอนไปด้วยนะคะ :admire2: