6 ชั่วโมง...ที่ เชียงใหม่

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ไปเชียงใหม่ครั้งสุดท้ายเมื่อ 2 เดือนก่อน หลังจากเสร็จงานคณะเตรียมตัวเดินทางกลับเราแยกทางกันที่่โรงแรมยังพอมีเวลาเหลือ...

เดี๋ยวค่อยกลับบ่าย ๆ ก็ได้ กะว่ากลับถึงบ้านดึก ๆ เช้าเข้าที่ทำงานต่อ สาเหตุเพราะอยากไปดูสถานที่ที่เคยไปมาแล้ว อยากเห็นว่าวันนี้เปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน อย่างไรบ้าง บางที่ไปมาเมื่อไม่นาน บางที่นานมาก ความรู้สึกไม่ใช่แค่อยาก แต่ประมาณว่าโหยหาก็ว่าได้ ( เว่อร์มั๊ย ) ไปวัดล้วน ๆ ค่ะ ที่แรกที่นี่ตั้งใจสุด ๆ



เห็นแล้ว อ๋อ...นึกว่าที่ไหน



ดูให้ชัด ๆ



กำลังกลับลงมา ตอนขาขึ้นใช้เครื่องทุ่นแรงค่ะ (ต้องเก็บแรงไว้ขับรถกลับ)



ชอบเส้นทางธรรมชาติสายนี้มาก



ข้ามพญานาคไปไม่เจอมหาสมุทร เจอแต่ต้นไม้



แวะมาเยี่ยมลำโพง...ตรงคิวรถไปภูพิงค์ เธอสูงสง่าจนน่าอิจฉา



อุโบสถที่ทำจากเงิน และแรงกาย แรงใจ ของชาวบ้าน



ทั้งภายนอก และภายในทำจากเงิน วิจิตร งดงามมาก



ในบริเวณวัดมีการสอนทำเครื่องเงินโดย "สล่า"



วันที่เราไปเยี่ยมชมนักเรียนกำลังทำชิ้นส่วนพญานาคเพื่อมาประดับตรงทางขึ้น



อุแม่เจ้า...นี่ก็ทำด้วยเงิน 



ยังอยู่ในเมืองค่ะ



ด้านหน้าเป็นวงเวียน ด้านหลังอุโบสถค่ะ



หอระฆัง คนเยอะมากต้องรออยู่นานกว่าจะได้ภาพนี้มา



ออกนอกเมืองกันนิด มีเหตุผลมากกว่าแค่มาวัด มา 1 ได้ถึง 3



1  สวยไม่เป็นรองใครเหมือนกันค่ะ



ต้นนี้อยู่ข้างวัด ไม่มีใครตอบได้ว่าเกิดเมื่อไหร่



2 นี่คืออีกที่ ที่ยังไม่เคยเข้าไป แค่เดินเลยวัดไปนิดเดียวเอง



และ 3  ที่นี่เห็นจากสื่อบ่อย ๆ แต่ไม่เคยรู้เลยว่าเป็นที่เดียวกันกับ 2



แวะไปดู...สุดท้ายได้ต้นตะแบก  เพกา  แคทราย และไผ่บงมาช่วยขยายพันธุ์



ได้เวลากลับบ้านแล้ว... ลาที  แต่ไม่ลาจาก


หมายเหตุ  บล็อกนี้เขียนมา 3 ครั้งแล้วมีปัญหาเรื่องโหลดรูปทุกครั้งเพิ่งสำเร็จวันนี้เอง     เห็นมั๊ย ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น


ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงอันแสนอบอุ่น

ความเห็น

เห็นความตั้งใจในการโหลดภาพมาก คุณอ๊อด ลองย่อขนาดภาพให้เล็กลงบ้างไหมค่ะ เผื่อว่าจะโหลดง่ายขึ้น ต้องขอบคุณที่นภาพมาให้ชมกัน นานทีเดียวค่ะ ที่ไม่ได้ไปเชียงใหม่

ลดขนาดก่อนทุกภาพค่ะ ที่ใช้อยู่ขนาดประมาณ 50-55 KB เราแอบมาย้อนอดีตร่วมกันนะคะ ไม่แน่วันข้างหน้าเราอาจจะมีอนาคตร่วมกันก็ได้  แหวะ ไหวมั๊ยเนี่ย.

นี่คือเสน่ห์แห่งล้านนา อดีตที่ไม่เคยลืม...ยังวนเวียนอยู่แถวนี้เสมอ


เมืองไทยยังมีอะไรที่ดี ๆ อีกมากมาย อยากฝากให้ช่วยกันดูแลและเผยแพร่ค่ะ

พี่แหม่มว่าพี่แก่เกินไปที่จะนั่งขับรถได้ไกล ๆ:crying2: แล้ว

กินอยู่อย่างพอเพียง ไม่ขี้อิจฉา ชอบสันโดษ รักธรรมชาติ

เริ่มเป็นเหมือนกันค่ะ สังขารไม่เข้าใครออกใครนี่นา  แต่การขับรถเองทำให้เราทำได้ดังใจ อยากจอด อยากแวะ ไม่ต้องขอร้อง ไม่ต้องบังคับและข่มขู่ใคร

รูปสวยมากเลยครับ ป๋ม

ขอบคุณค่ะ การถ่ายรูปทำให้มีสมาธิค่ะ ทั้งมุมมอง ทั้งความอดทน หลายที่มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากการที่จะได้ภาพสถานที่โดด ๆ บางที่ต้องรอนิ่ง ๆ นานมาก ก ก

สวยงามมาก ๆ ...เลย คิดถึงเสมอ แต่ยังไม่เคยไปอีกเลย มา 30 ปีแล้ว 


เมื่อก่อนเข้าไปเที่ยวเกือบทุกวัด เป็นความงานที่สุดแสนจะเสียดายที่มันถูกซ่อนไว้  เดี๋ยวนี้ เฉิดฉายอย่างสง่างาม แสนจะภูมิใจจริง ๆ  

บางครั้งการถูกเก็บซ่อนไว้ก็เป็นข้อดีนะคะ หลายที่ที่เคยไปพอเริ่มเปิดให้ผู้คนเข้าไปมาก ๆ กลับกลายเป็นถูกทำลายไปเสียอีก

หน้า