บันทึกพอเพียง ตอนที่ 1 .......วัยเด็ก

หมวดหมู่ของบล็อก: 

โหยหาชนบท   ลูกชาวนา จาก จ.ปราจีนบุรี  ลืมตาดูโลกขึ้นมา  ซึ่งในตอนนั้นกระแสเศรษฐกิจพอเพียงยังไม่เป็นที่รู้จักกัน

 

ในวงกว้างนัก แต่สำหรับผมรู้สึกเหมือนมันหยั่งรากฝังลึกและถูกปลูกฝังให้รู้จักความพอเพียงมาพร้อมๆ กับเกษตรกรรมมาตั้งแต่เด็ก 

 

  ในอดีตพ่อแม่ผมเป็นเพียงชาวนาธรรมดาๆ อีกครอบครัวหนึ่ง  เช้าตื่นมาออกไปทำนา พ่อหาบข้าวของพะรุงพะรังขึ้นบ่า  ส่วนเเม่เอาผมขึ้นเอว

 

เดินไปตามคันนาที่เดินผ่านไปมาทุกวันบนเส้นทางเดิม  พอถึงนา  แม่ปูผ้า ให้ผมนอนใต้ต้นตาลเล็กๆ ที่พอหลบน้ำค้างยามรุ่งสาง   ส่วนพ่อกับแม่ก็ไถคราดนา

 

ด้วยไอ้ทุยี่ขาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผมเองอยากเป็นแบบมันซะเหลือเกิน(เคยฝันอยากเป็นควาย) โดยเอาเชือกมาผูกคอและคลานสี่ขาเล่นในนาข้าว 

 

วันไหนมีรถนวดข้าวมาก็จะสนุกเพิ่มขึ้นอีก เพราะจะได้เล่นกองฟางข้าวเท่าภูเขา วิถีชีวิตวนเวียนอยู่อย่างนั้นจนผมโต  ผมเข้าโรงเรียนแม่จึงค่อย

 

หมดภาระจากผม  หลังหุงหาอาหารและส่งผมไปโรงเรียนวัดประจำหมู่บ้าน  แม่จึงค่อยนำข้าวมื้อเช้าไปส่งพ่อ  ที่ออกไปทำนาแต่รุ่งสางก่อนไก่ขัน 

 

พอถึงวันเสาร์ อาทิตย์ แม่จะปล่อยผมอยู่บ้านกับพี่ชายทำงานบ้านและช่วยกันเหลา เกลาตา แขนงไม้ไผ่ที่จะใช้ใช้ทำด้ามไม้กวาด กวาดหยากไย่

 

ซึ่งแม่จะถักไม้กวาดในตอนกลางคืนเพื่อส่งขายเป็นรายได้อีกทาง  ชีวิตเราวนเวียนกันอยู่แบบนี้  ตามประสาครอบครัวชาวนา จะว่ารวยก็คงไม่ใช่แน่ๆ

 

จะว่าจนก็ไม่เชิงเพราะบ้านเรารู้จักใช้ กินอยู่ง่าย  ปลุกผักกินเอง ผักปลาหาได้ตามหนองบึง  ไม่อยากได้อยากมีในสิ่งที่เกินตัว  พ่อแม่จะหัดให้เรา

 

ทำงานบ้านทุกอย่างแต่เล็กๆ ให้หัดช่วยตัวเองได้  กวาดบ้าน ถูบ้าน  ซักผ้าของตัวเอง (จนป่านนี้บ้านเราก็ยังไม่ซื้อเครื่องซักผ้า)   พวกเราถูกปลูกฝัง

 

ให้รู้จักพอเพียงมาตั้งแต่เล็กโดยที่ผมเองก็ไม่รู้ตัว  แต่มันก็ได้ติดตัวเรามาใช้จนถึงทุกวันนี้  ซึ่งผมเข้าใจแล้วว่ามันมีประโยชน์ผมมากๆ ในแง่ของการดำเนินชีวิต

 

ที่สอดคล้องกับหลักความเป็นมนุษย์ที่สุดในความหมายของผม  นั่นคือการรู้จักใช้ชีวิตแต่พอประมาณ ไม่สุดโต่งจนเกินตัว  ขอบคุณเรื่องราวในวันนั้นที่ทำให้ผมมีวันนี้

 

ขอบคุณครับ

 

เดี๋ยวจะมาต่อตอนที่ 2  .....วัยประถม      นะครับ

 

โหยหาชนบท

 

 

 

ความเห็น

ขอบคุณค่ะ สำหรับการแบ่งปัน สิ่งดี ดี ที่ควรค่าแก่การจดจำ

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

นึกภาพย้อนไปในสมัยเด็ก เล่นกองซ่อนหาในฟางสนุกมาก เดี๋ยวนี้ภาพเหล่านั้นไม่เคยได้เห็นเลย

ทำวันนี้ให้ดีที่สุด

อ่านแล้วทำให้ย้อนอดีตได้ดีมาก

ทำให้นึกถึงอดีต ด้วยคนเลย

ผมก็ไม่ต่างเสียเท่าไหร่ครับ

นั่งเกวียน ขี้หลังควาย นอนกองฟาง งง

พายเรือ เคยหมดครับ

 

อ่านไปยึ้มไปคับ

อืมมม....อ่านแล้วรู้สึกดีนะ เห็นเด็กผู้ชาย คิดได้แบบนี้ สนับสนุนจ้า...สู้ๆSealed

ถ้าต้องเลือก...เริ่มต้นตอนแก่ กับ "อดทน" จนแก่ตาย...
ควรจะเลือกอะไร...

ยืนยันได้ว่า เด็กไทยไม่ไร้สาระ อย่างที่คนเขาว่ากัน

อยากให้เด็กแว๊น คิดได้สักครึ่งของน้องก็ยังดี ไม่ใช่เอาแต่แบมือของเงินพ่อแม่เอาไปเที่ยวเตร่

จะปลูกต้นไม้ในใจเธอ


อ่านแล้วรู้สึกเคลื่อนค่ะ ทำให้คิดถึงอดีต

ว่าสิ่งที่พ่อแม่ปลูกฝั่งไว้ให้แก่เราแต่ละคนนั้น

มันช่างมีคุณค่าเหลือเกิน

there is a will , there is a way .

เรามาเล่าประวัติตัวเองกันดีมั๊ย เลียนแบบของน้องโหยหาชนบท
เอาเรื่องชนบทๆ ในวัยเด็กของตัวเองมาเล่าสู่กันฟัง

เรื่องเล่าประวัติเนี่ผมไม่ถนัดครับ ขออ่านอย่างเดียวดีกว่าครับ...555

เมื่อจิตสงบ...ก็จะเห็นซึ่งปัญญา

 ผมไม่ใช่นักอ่าน แต่อ่านแล้วรู้สึกว่า ได้อรรถรสดีเหมือนกัน เล่าเรื่องได้ดีเชียว

หน้า