แผนง้อเมียของผม

หมวดหมู่ของบล็อก: 

       เรื่องมีอยู่ว่าเมียผมงอลมาหลายวันแล้ว พูดด้วยก็ไม่พูดด้วย ผมก็พยายามง้อ พูดก็แล้ว แตะอั๋งก็แล้ว ขยิบหูขยิบตาก็แล้ว ส่งตาหวานก็แล้ว ลูบหลังก็แล้ว เมียก็ยังหน้างอใส่ทุกวัน หลายวันผ่านไปก็ยังใจแข็งเมียนะเมีย แล้วเมื่อวันก่อนผมก็เกิดปิ๊งไอ้เดียจากที่เห็นวิศิษฐ์ทำขนมสังขยาฟักทอง แต่ผมไม่มีฟักทองเพราะยังไม่ได้หยอดเมล็ดลงดิน เดินไปมองในตู้เย็น อ่าฮ้า! เจอไข่ไก้แพ็คนึง แบบนี้ได้การ ๆ ทำขนมหม้อแกงไง เพราะเมื่อเดือนก่อนเมียบ่นอยากกินแต่ไม่ซื้อเพราะว่าเสียดายเงิน ผมก็เลยวางแผนลงมือทำขนมหมเอแกงง้อเมียทันที


อ้าวเริ่มเลยครับ..

 ตีไข่ให้ฟู...ตีนาน ๆนะครับ ขยำด้วยใบเตยก็ได้ แต่ผมไม่มี ทำตามเท่าที่มีเน๊าะครับ




น้ำตาลกับกะทิ(กระป๋อง)แบบว่าผมขี้เกียจขูด,คั้นมะพร้าว แฮ่ ๆ

ใส่ลงไปในไข่ที่ตีจนขึ้นแล้วอ่ะครับ สูตรผมไม่ตายตัวครับ

ใช้ความรู้สึกคาดคะเนแอา ฮ่ะ ๆ



เพราะความรีบร้อนเกินไป ลืมครับ ข้ามขั้นตอนไปเลย ซอยหอมแดง


 

แล้วเอาไปเจียวให้เหลือง


 

นี่ครับเหลืองแล้ว เอ๊ะ! เหลืองหรือดำ ฮิ ๆ


 

หันกลับมาที่หม้อไข่ เมื่อใส่น้ำตาลกะทิคนให้ละลายแล้วก็เอาขึ้นตั้งไฟ ไฟอ่อนครับ



เพิ่มความหอมด้วยน้ำมันหอมเจียว ที่ตักหอมเจียวออกไปแล้ว



คนไปเรื่อย ๆ ห้ามหยุดนะครับ เพราะขนมจะติดก้นหม้อเป็นก้อน

เดี๋ยวเนื้อขนมไม่สวยครับ คนไปกวนไปจนเริ่มข้นนิด ๆ ไม่ต้องข้นมากเสร็จแล้วยกลงจากเตา



นำน้ำมันหอมเจียวใส่ภาชนะที่อบขนม แล้วก็เอาเนื้อขนมที่กวนได้เมื่อกี้อ่ะใส่ลงไป

ลืมถ่ายรูปตอนใส่ครับ จากนั้นเอาเข้าหม้ออบหรือเตาอบ

ถ้าไม่มีที่อบให้เอาปีบไปตั้งบนเตาถ่าน

เอาถานมหม้อแกงใส่ แล้วให้ก่อไฟข้างบนปีบอีกที พอนึกออกมั้ยครับ แฮ่ ๆ



ครึ่งชม.ผ่านไป ออกมาหน้าตาเป็นแบบนี้ครับ



ตักใส่จานเอาไปเสริฟเมีย แต่ก่อนเอาไปเสริฟต้องร่ายมนต์ก่อนครับ

เวทมนต์บทนี้ต้องทำให้อีกคนเห็นด้วยนะครับถึงจะขลัง ฮี้ ๆ

หงส์ร่อนมังกรรำ ผมจะทำให้เมียรัก ผมจะทำให้เมียหลงอิโหม่งตุ้มโหม่งอิแว๊บแช่แว๊บ เพี้ยง

ปล.ตอนที่ใช้คาถานี้ต้องโยกเอวไปด้วยนะครับถึงจะได้ผล ฮ่ะ ๆ

แล้วก็ยกจานขนมไปหาเมียพร้อมกับพูดว่า..

แม่มึง ๆ กินขนมหม้อแกงสิ แล้วก็ทำตาแบบน่าสงสาร

แค่นี้แผนง้อเมียของผมก็สำเร็จแล้วครับ

 

วิธีทำขนมหม้อแกงนี้ผมได้มาจากแม่ผมครับตอนเด็ก ๆ แม่ชอบใช้ให้ผมช่วยทำ

ส่วนพี่ ๆ เขาโตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันหมดแล้วและน้องก็ยังเล็ก

ด้วยความเป็นเด็กอิจฉาพี่น้องครับ ที่ไม่ต้องช่วยแม่

แถมพอทำเสร็จแล้วก็ผมอีกนั่นแหละที่มีหน้าที่เอาไปแจกญาติพี่น้อง

บางครั้งมืดค่ำเด็กอ่ะเน๊าะ กลัวผีเอ้งครับ เดินไปร้องให้ไปก็มี

แต่เมื่อมาถึงวันนี้ผมดีใจมากครับที่แม่ใช้ผม

เพราะสิ่งที่ผมเห็นแม่ทำนั้นมันฝังอยู่ในหัวผมแล้ว

และนิสัยที่ติดตัวมาอีกอย่างก็คือแบ่งปันครับ

..ขอบพระคุณแม่ครับ..

 

 

..................................................................................................................

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงด้วยความปราถนาดีจากผม

..ลุงจวบคนบ้านนอกคอกตื้อสะดือโต.. อุ่ย!! แฮ่ ๆ

ความเห็น

ถ้าต้องง้อด้วยขนมหม้อแกงบ่อยๆ ไม่ค่อยดีนะครับลุงจวบ เดี๋ยวอ้วนทั้งคนง้อ และคนถูกง้อ Smile

ฝีมือทำขนมลุงจวบนี่ คาระวะ 1 จอก

ไม่บ่อยหรอกครับผู้ใหญ่..ไข่แพงเน๊าะครับ ฮ่ะ ๆ

ลุงจวบเล่นของสูงอย่างนี้  โหวดให้เลยครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

อ๊า!! ผมเพิ่งเข้าใจของสูง... ถึงว่าต้องปีนทุกวัน ฮี้ ๆ

:evil-smile: ถ้าง้ออย่างนี้ อย่างนี้เมียลุงจวบก็ได้ใจสิ :ahaaah:

มิต้องทำขนมต้องง้อบ่อยๆ เหรอ :uhuhuh:

 

ขอบคุณนะคะสำหรับสูตร :cheer3:

""

 

จุดง้อของผมอยู่ที่เวทมนต์ครับคุณอีฟ ฮ่ะ ๆ

ส่วนขนมนี่ ได้กินกันถ้วนหน้าครับ แฮ่ ๆ

:shy: :sweating: :uhuhuh:

""

 

อิหลี ๆ :hypnosis: :evil-smile: :ahaaah: :hot:

คาถาลุงจวบน่ะ พี่คุ้นมาก และเห็นบ่อยด้วย เวลาคณะลิเกจากสุโขทัยมาแสดงที่บ้านพี่ตัวตลกหญิง หรือนางโกง จะร้องเพลงคาถานี้แหละให้พระเอกหลง พี่อ่านที่ลุงจวบเล่าพี่นึกภาพออกเลย 5555

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

"บางครั้งมืดค่ำเด็กอ่ะเน๊าะ กลัวผีเอ้งครับ"  คำที่ขีดเส้นใต้น่ะ ภาษาบ้านเราแท้ ๆ เลยลุงจวบ ชอบ ๆ ๆ แต่อยากคุยเป็นภาษาบ้านเรานะ แต๋สะก๊ดไม่ค๊อยถูกอ่ะ อิอิ ถ้าเป็นคนที่บ้านหนูนะ ก็จะโทรมาเอ้งลุง บอกว่าตัวเองวันนี้จะกินอะไรงี้เอ้ง เพราะทำอะไรกินไม่เป็นน่ะ 5555  ที่เมียลุงจวบให้อภัยเพราะลุงน่ารักอย๋างงี้นี่เอง 5555 (ท่านผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการชม เอ๊ยในการอ่านความคิดเห็นหนูกับลุงจวบหน่อยนะคะ ไม่ใช่ภาษาวิบัติหรอกค่ะ แต่เป็นภาษาโบราณ เพราะคนพรานกระต่าย กับคนสุโขทัยคุยกัน ก็เลยพากันเหน่อค่ะ 5555

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

หน้า