2 ปี กับ 51 สัปดาห์

หมวดหมู่ของบล็อก: 

          ปีหนึ่งมี 12 เดือน หรือ 52 สัปดาห์ ผมเปิดเข้าไปดู บัญชีผู้ใช้ของฉัน และพบว่า ผมเป็นสมาชิกมาแล้ว 2 ปี 51 สัปดาห์ อีก 1 สัปดาห์ ก็ครบ 52 หรือ 3 ปี เป็นสมาชิกคนที่ users/59

           ตลอดเวลาเกือบสามปี ที่เป็นสมาชิกของบ้านสวนพอเพียงนี้ ความรู้ที่ผมได้จากบันทึกในบ้านสวนพอเพียงมีมากมาย มากกว่าสิ่งที่ผมเขียนลงในเวปนี้อีก

          เหนือสิ่งอื่นใด เวปนี้เป็นเวทีที่ทำให้คนที่สนใจในเรื่องที่คล้ายๆกัน ได้มาพบกัน ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ได้แจกได้แลกเปลี่ยนพันธุ์พืช โดยไม่ต้องซื้อหา ไม่ต้องจ่ายเงิน ซึ่งในสังคมปัจจุบันจะหาได้ค่อนข้างยาก การกระจายของพันธุ์พืช นอกเหนือจากการกระจายโดยธรรมชาติแล้ว เวปของเราก็เป็นตัวการสำคัญ ซึ่งอาจจะต้องนำไปแก้ไขในตำราเรียนอีกด้วย

          จากการเขียนบันทึก ลงในเวป จากการแสดงความคิดเห็นต่างๆ ทำให้เกิดการติดต่อสื่อสารทางตรง จนสมาชิกได้พบปะสังสรรค์ เฮฮากัน ทำให้ความสัมพันธุ์แน่นแฟ้นขึ้นไปอีก

          สิ่งที่สำคัญตามความเห็นของผมคือ การสร้างแรงบันดาลใจ แรงจูงใจ ให้ผู้ที่เข้ามาเป็นสมาชิก ได้ลงมือปฏิบัติ จนกระทั่ง ที่ดิน ไม่ใช่เป็นอุปสรรค์ ในการที่จะทำสวน ทำการเกษตร

           ผมตั้งใจไว้ว่า จะพยายามเขียนบันทึกสิ่งต่างๆที่เห็นว่าเหมาะสม ลงในเวปบ้านสวนพอเพียง ต่อไป และขอให้เวปนี้ อยู่คู่กับสมาชิกทุกๆท่านตลอดไป ครับ

ความเห็น

ลุงพูนคะ สองปีกับห้าสิบเอ็ดสัปดาห์ วันนี้เป็นวันที่ได้รู้จักลุงพูนเป็นเวลาหนึ่งปีกับสองเดือนโดยประมาณ เมื่อเข้าบ้านสวนฯ ได้เรียนรู้จากคุณลุงพูนหลายเรื่องด้วย ทั้งยังได้รับความกรุณา คำแนะนำ อย่างเป็นกันเองและใส่ใจ หลายเรื่องหลายคร้งที่ได้เห็นเพื่อน ๆ สมช. นำสิ่งใหม่ ๆ มานำเสนอก็เป็นเหมือนให้คิดต่อเนื่องตามกัน และบล็อก - ข้อมูล ที่ลุงพูนนำเสนอ พลอยให้รู้สึกว่าจะดูดายมองข้ามไปไม่ได้ ... อย่างเช่น หลายครั้งไปตลาดเห็นแม่ค้าปอกเปลือกผลไม้ทิ้งก็คิดถึงลุงพูน ผ่านพ่อค้ากุ้งปลา มีเปลือกกุ้งก็อดคิดถึงน้ำหมัก หากว่าลุงพูนได้เห็นคงไม่ปล่อยผ่านให้สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงสิ่งไม่ใช้ ... เลยบางครั้งเกิดความคิดและได้แบ่งเปลือกผลไม้มาหมักด้วย .. ทั้งยังอีกหลาย ๆ เรื่องที่เมื่ออ่านแล้วเหมือนกับได้เมล็ดพันธุ์ความคิดหว่านลงไปในสมองที่คิดตามไปกับการอ่าน เมื่อเจอเหตุการณ์ในชีวิตประจำวันก็ได้เชื่อมโยงความคิดกับสิ่งที่ควรทำไปด้วย...


 ขอขอบคุณลุงพูนมากเลยนะคะ ในสิ่งดี ๆ ที่มอบให้ไว้ในบ้านสวนฯ กับความตั้งใจมุ่งมั่นที่จะแบ่งปันสิ่งดี ๆ แก่กันในบ้านสวนฯกันต่อไปค่ะ

ผมชอบจังคำนี้ หว่านเมล็ดพันธุ์ความคิดลงไปในสมอง

ขอบคุณค่ะ ลุงพูน คำนี้ได้มาจากการคุยกับพี่ที่เป็นนักคิดท่านหนึ่งน่ะค่ะ ท่านใช้คำว่าเมล็ดพันธุ์ความคิดทั้งยังเคยบอกไว้ว่าหากคิดบ่อย ๆ ก็เหมือนเป็นการให้อาหารกับเมล็ดพันธุ์เมล็ดแรก ก็เลยมาคิดต่อว่า เมื่อคิดแล้วลงมือทำน่าจะเป็นผลของเมล็ดพันธุ์ที่ได้มาแล้วดูแลกระทั่งออกดอกออกผลเป็นพฤติกรรมประจักษ์ตาน่ะค่ะ ลุงพูน ... (อันนี้เป็นว่าขออนุญาตแลกเปลี่ยนข้อมูลความคิดนะคะ)

ห้องแลกเปลี่ยนความรู้ทางอากาศซึ่งเป็นภูมิปัญญาชาวบ้าน  เบื่อนักวิชาเกินมีแต่ความรู้ไม่มีการปฏิบัติ  ตัวอย่างน้ำหมักผลไม้

ขอบคุณครับ

ผมเคยเป็นนักวิชาเกิน แต่พอมาเป็นนักปฏิบัติ ก็ดันหัวล้านนอกครูอีก ครับ ก็เลยได้อะไรมาอีกเยอะครับ

 

ลุงพูนเป็นปูชนียบุคคลของบ้านสวนค่ะ หนูก็ตั้งใจว่าอยากเขียนบล็อกที่มีประโยชน์ การมีชีวิตที่พอเพียงตามแบบอย่างที่พ่อหลวงสอนเราไว้ ที่บ้านหนู เวลานี้ก็ทำเกษตรเท่าที่จำเป็นน่ะค่ะ ทำนา (จ้าง... ทำเองไม่ไหว) มีโรงเพาะเห็ดเอง ทำเอง ขายเอง เลี้ยงเป็ดเทศ ไก่บ้าน เลี้ยงกบ เลี้ยงปลา (สองอย่างนี้ตอนนี้ไม่เน้นเลี้ยงขายแล้วเพราะอาหารแพง เลี้ยงมาเกือบ 10 ปีแล้ว มาปีนี้งดเพาะลูก) ปลูกผักกินเอง เหลือก็ขาย ค้าขายปลาดุกในตลาดแลง (วันละ 100 กก. สั่งจากบริษัทที่เขาขายอาหารปลา) ทำน้ำหมักใช้ในบ้าน ทั้งอุปโภค บริโภค  ประหยัดมาก ๆ สุขภาพก็ดี มีความสุขทั้งบ้านยังได้เผื่อแผ่ให้คนอื่น ๆ อีกด้วย นี่แหละค่ะเศรษฐกิจพอเพียงของบ้านหนู...

 

 


ตำแหน่งที่ยกให้ผม ค่อนข้างจะใหญ่เกินไปครับ มิบังอาจ

สำหรับหนู  รู้สึกดีใจที่ได้มาพบลุงพูนที่นี่ค่ะ

มีอะไรอีกตั้งมากมายหลายอย่างที่อยากถามลุงพูน 

และมีอะไรอีกตั้งหลายอย่างที่อยากโม้ลุงพูน

แต่ช่วงนี้มีภาระกิจมากมายค่ะ   หวังว่าเสร็จงานทำบุญวันเกิดเวป  และเสร็จงานศพคุณอาแล้ว   คงได้เข้ามาถามอะไรลุงพูนอีกเยอะแยะค่ะ

อย่าเบื่อกันเสียก่อนนะคะ



 




   

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ

วันเวลายังมีอีกยาวไกล คงได้มีโอกาสตอบปัญหาข้อขัดข้องครับ

ผมเองก็ยังต้องเรียนรู้จากรอบๆตัว จากธรรมชาติ จากการทดลอง ทดสอบ

ยิ่งอยู่เฉย ความรู้ยิ่งหดหาย ยิ่งได้ค้นคว้า ทดลอง นำไปปฏิบัติ ก็จะได้ความรู้ใหม่ๆขึ้นครับ

ขอบอกว่าขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ลุงพูนได้บอกเล่า ประสบการณ์ตรงที่เกิดจากจากการเรียนรู้ของลุงมาเป็นครูให้กับพวกเราทุกคน

หน้า