ไปดูเขาเกี่ยวข้าว ตอนที่ 4 หอบป่ามาฝากคุณลุงพูนล้วน ๆ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

สืบเนื่องจากได้ติดตามบล็อกคุณลุงพูนปลูกป่า ได้พูดคุยกับคุณลุง ธนนันท์บอกว่าธนนันท์โชคดีมีปู่ย่าปลูกไม้ให้ใช้ อยากใช้เมื่อไหร่ก็ให้คนไปเลื่อยมาใช้ได้เลย แล้วก็ได้ใช้บ่อย ๆ จนปู่บ่นว่าจะเอาไปสร้างอะไรเยอะแยะ ตัดที 20-30 ต้น ตัดมาหลายครั้งแล้วด้วย (ข้าวขึ้นเล้าเสร็จก็จะไปเลื่อยอีกนะปู่)

 

คุณลุงพูนบอกว่ากลับกัน ลุงต้องปลูกไว้ให้ลูกหลานใช้ แล้วลุงพูนก็ปลูก ปลูก ปลูก ดังที่ลุงนำมาลงบล็อกให้พวกเราได้ดู

 

ธนนันท์ดีใจที่ลุงคิดปลูกต้นไม้ป่าค่ะ คนอื่น ๆ มีที่มีทางคิดจะปลูกแต่ต้นไม้เศรษฐกิจ ไม่คิดว่าไม้ป่าพื้นบ้านเป็นสิ่งที่มีค่าควรแก่การรักษา คุณลุงศึกษาเรื่องพืชพรรณมาดี รู้จักชื่อต้นไม้ป่ามากมาย ดังที่นำมาลงบล็อกแล้วมีชื่อกำกับไว้ทุกต้น 

ธนนันท์รู้จักแต่ใช้ หาได้รู้จักชื่อไม่ ถ้าบล็อกนี้พูดน้อย  ไปหน่อยอย่าคิดว่าธนนันท์กำลังอกหักจากพ่อดองวัด-ฉะ-ริน นะคะ

 

 

อ้าว! ลูกเขยพ่อดำโผล่มา...จากไหน  ดำไม่น้อยหน้ากันเลย อิอิ

 

 

 

 

ไม้ในป่าเขตภาคอีสานโดยเฉพาะที่จังหวัดมหาสารคามที่ธนนันท์อยู่ เป็นป่าไม้ผลัดใบค่ะ เป็นป่าโปร่ง ขนาดเล็ก มีไม้แดง ชาด เต็ง รัง มะค่า ต้นกุง พลวง เหียง ฯลฯ 

 

ไม้ที่ธนนันท์ไปเลื่อยเอามาสร้างบ้านบ่อย ๆ ก็จะเป็น ต้นชาด แดง (ทำบันได ไม้เนื้อแข็งมาก)

 

 

 

เนื้อที่ป่าตรงนี้มี 8 ไร่ค่ะ แอบไปล้วงข้อมูลกับปู่ เพราะถามใครก็ไม่รู้จักสักคน ก็เลยต้องถามปู่ ปู่ต้องตอบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ถ้าไม่ตอบธนนันท์ไม่จ่ายน้ำหมักค่ะ ปู่เป็นลูกค้าคนสำคัญ หวงด้วยเก็บไว้กินคนเดียว


 

มองเข้าไปข้างใน รกมากค่ะ เดินเข้าประมาณ 20 เมตร ต้องถอยออกมา กลัวหลงป่า (กลัวไม่มีใครตาม)  เขาจะดีใจซะอีก หลงได้หลงดี...

 

 

เป็นซุปเปอร์มาเก็ตของชาวบ้านแถวนั้นด้วย เพราะเป็นรอยต่อของสองหรือสามหมู่บ้าน เขาเข้ามาหาเห็ด สัตว์ป่าตัวเล็ก ๆ ไปเป็นอาหาร สมุนไพรก็มีค่ะ ต้นใบหมี่ที่เอามาทำแชมพู ผมนุ่มมาก ฟองนุ่มมือดีค่ะ ธนนันท์เพิ่งทำไปยังไม่ถึงอาทิตย์เลย ได้ 10 ขวด ลิตรครึ่ง ยืนยันว่าผมนุ่มมาก...


 

กลุ่มนี้อยู่ราวป่าค่ะ ต้องถอยออกมาเดี๋ยวเหยียบเครือหมาหลง หลงไปตลอดชีวิต   เอ๊ะ!...หรือเหยียบไปแล้วนี่เรา...น่าน..หลงอีกแล้ว

 

นั่นไงยังไม่ทันขาดคำ เลื่อนขึ้นไปดูภาพ หลงโหลดซ้ำด้วย...ไม่แก้ไขค่ะ ลงไว้ให้ดูเป็นหลักฐาน...จะได้รู้ว่า...ความจำสั้น..แต่รักฉันยาวค่ะพ่อดอง..ดำ

 

 

กระจายไปตลอดแนว ปู่ปลูกไว้ให้ลูกหลานใช้ค่ะ ลูกหลานก็สนุกใช้ สนุกขายด้วยค่ะ  ต้นไหนที่ใหญ่ได้ราคาก็ขายค่ะ...ต้นไหนที่เล็ก รกจัดก็สางออกมาทำฝืน เผาถ่าน ไม่เสียของทิ้ง กรอกใส่ถุงปุ๋ยขาย ทำน้ำส้มควันไม้ใช้รดผักด้วย ย่าทันสมัยกว่าธนนันท์อีก เพราะธนนันท์ใช้ทีแล้วมันเหม็นมากติดไม้ติดมืออยู่หลายวัน เลยเข็ดไม่กล้าใช้..


 

ตามคูคันนาก็มีต้นไม้พวกนี้ปลูกตลอดแนวค่ะ กระจายไปทั่วพื้นที่ 50 ไร่


 

ให้ดูภาพเอาเองค่ะ เพราะความรู้หางอึ่งเรื่องต้นไม้ป่า...ไม่กล้าออกอากาศ กลัวปล่อยไก่หมดเล้า

 

ขอสารภาพว่้า วันนี้ธนนันท์ง่วงนอนมากค่ะ นั่งโหลดภาพไปด้วย หลับในไปด้วย คอมพ์ไม่ใช่เครื่องเดิมที่เคยใช้ แรมก็น้อย กว่าเดิมมาก โปรแกรมก็ไม่คุ้นมือ เลยใช้เวลานาน ธนนันท์เปลี่ยนเวลานอนใหม่มา 2 วันแล้ว เลยเบลอค่ะ เผลอหลับไปหลายหนเหมือนกัน แต่อยากลงบล็อกให้เสร็จก่อน  เดี๋ยวไปทำอย่างอื่น นานไปเรื่องราวมันจะหายไปจากความทรงจำ...หลง

 

ใครก็คงดูออกว่าโหลดภาพเดียวกัน 3 ครั้ง แล้วก็มีอีก ลองหาดูค่ะ...ไม่เอาออกเพราะขี้เกียจทำใหม่ เอาไว้อย่างนี้ล่ะ ภาพดูเยอะดี ถ่ายมา 30 ภาพค่ะ แต่หมดปัญญาแล้ว ง่วง..ไม่ไหว ขอนอนก่อนค่ะ วันต่อไปจะลงการดำเนินการสร้างรางผักไฮโดรน้ำหมักค่ะ ยังมีอีกหลายเรื่องราวที่อยากแบ่งปัน...

 โปรดติดตามตอนต่อไป...เร็ว ๆ นี้ค่ะ.

 

 


 

ความเห็น

อยากเป็นลูกสะใภ้ปู่มั่งจัง อิอิ..แต่ได้แค่คิดก็ผิดหวัง

คนจน ทำจน อาจรวย


คนจน ทำรวย ยิ่งจน


คนรวย ทำรวย อาจจน


คนรวย ทำจน ยิ่งรวย

 

    อยากเป็นลูกใภ้ปู่ธนนันท์อีหลีบ่...มาเอาพ่อน้องโต๋ไปโลด ธนนันท์สิได้หาปั๋วใหม่...:uhuhuh:

ป่ายังหลายเน๊า ยามเห็ดออกเอิ้นแหน่เด้อ ได้จักแกงกะเอาดอก แนมเห็นดอกเห็ดบ่บุ๊หนิ

 

      ลอกตาแล้วบ้อ...สิไปเก็บเห็ด  มื้อได๋สิไปหาพ่อดองดำ...ฝากบอกนำแหน่...ธนนันท์คึดฮอด...หล๊าย!หลาย!...มีตะตัวกับหัวใจฝากให้เพิ่น... 

 

                       :love:   :shy:   :love:

ป่าจริง ๆ ด้วย แบบนี้สบายเลยมีไม้เยอะแยะ ไม่คิดจะปลูกเพิ่มไว้ให้ สะใภ้ได้ใช้ต่อเหรอค่ะ:uhuhuh:(แบบว่ากงกรรมกงเกวียนไง):cheer3:

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

 

 

 :admire2:     สะใภ้ใหญ่หรือเล็ก...ถ้าคนเล็ก น้องจองน้องนิ๊งไว้แล้ว...เรื่องปลูกต้นไม้ต้องใช้พ่อดำของน้องนิ๊งปลูกค่ะ...ผู้เชี่ยวชาญ.. :love:

 ตัดแล้ว ต้องมีการปลูกทดแทน เราไม่มีโอกาสได้ใช้ ลูกหลานเราก็จะได้ใช้แทน ทราบแล้วครับว่าง่วงนอนจริงๆ เพราะภาพ ๓ ภาพซ้ำกันเห็น ๆ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

 

:admire2:     เป็นคนแรกที่เม้นท์..น้องง่วงจริง ๆ  ปรับเวลายังไม่ได้ พี่ดำแนะนำให้นอนหลังสี่ทุ่ม น้องก็เลยนอน เที่ยงคืน... ตี 3 ก็เต็มอิ่ม ตื่นมาเขียนบล็อกต่อ   อีกวันนอนห้าทุ่ม ตื่นตี 4  มาเขียนบล็อกอีก  กลางวันทำงานทั้งวัน ไม่ได้งีบกลางวัน กาแฟถ้วยเดียวแต่เช้า ตาจะปิดอยู่เรื่อย ...ยังแอบนึกบ่นในใจให้คนแนะนำอยู่..แต่วันนี้ดีขึ้นหน่อยค่ะ ไม่ค่อยง่วงเท่าไหร่..ยังไม่มีอาการเลย สงสัยจะปรับตัวได้จริง ๆ  เพราะเวลานอนของน้องจริง ๆ ต้องตี 1-2  ตื่นหกโมงค่ะ เป็นแบบนี้มา 20 กว่าปีแล้ว เพราะต้องทำงาน กลางวัน-กลางคืน นอนตี 3 ตื่น หกโมงค่ะ..

ต้นไม้ยังเยอะมากเลยพี่ น่าอนุรักษ์ไว้นะ

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

หน้า