รับพี่หยอย...ส่งธนนันท์ค่ะ..

หมวดหมู่ของบล็อก: 

วันเสาร์ที่ 10 ค่ะ ช่วงกลางคืน ก็นอนกันไม่ได้ดูนาฬิกาหรอกค่ะ เห็นป้าเล็กบอก ตี 3 ก็ตี 3 ธนนันท์นอนทีหลังค่ะ ต้องสะสางหลายอย่าง แต่พอตี 5 ก็ตื่นค่ะ ลุกขึ้นมาเปิดคอมพ์ ที่ช้ามาก โหลดภาพก็เสียอารมณ์เลยไม่โหลด...จนหกโมงได้ยินเสียงโทรศัพท์ป้าเล็กดัง แต่ป้าเล็กคงกดปิด ธนนันท์ก็นั่งดูบล็อกต่อ เสียงก็ดังขึ้นอีก ป้าเล็กก็กดทิ้งอีก จนได้ยินพี่วาริน บอกว่าสว่างแล้ว ป้าเล็กจึงลุกขึ้นมาดูโทรศัพท์ รีบปลุกย่าวรรณ ไปรับพี่หยอยกัน

 

ภาพแรกที่ธนนันท์เจอพี่หยอยยังเอาลงไม่ได้ค่ะ อยู่ในกล้องอีกตัว ต้องซื้อสายเสียบใหม่ แล้วจะเอาลงค่ะ  บอกไว้ก่อนเลย ประทับใจมาก พี่หยอยกอดธนนันท์ แล้วก็ถ่ายรูปเก็บไว้ เจอกันครั้งแรกก็อบอุ่นแล้วค่ะ เราเคยแต่คุยกันหน้าจอ พอเจอตัวเป็น ๆ ก็รู้สึกสนิทสนมกัน เหมือนเป็นพี่น้องกันยังไงยังงั้นเลยค่ะ เห็นภาพนั้นอยู่ในบล็อกป้าเล็กด้วยค่ะ

 

ลงภาพได้แล้วค่ะ ลงเพิ่มเติมอีกหน่อย เดี๋ยวไม่สมบูรณ์

 

 

 

 

นาทีแรกที่พี่หยอยมาถึง ธนนันท์ก็รีบไปต้อนรับนางเอกในดวงใจเลยค่ะ พี่หยอยก็งง ๆ ในตอนแรก จำน้องธนนันท์ แฟนพี่เท่งไม่ได้ พอได้รู้ว่าเป็นธนนันท์ พี่หยอยก็เข้ามากอด และถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐาน โดยป้าเล็กเป็นตากล้องค่ะ...

 

พี่หยอยถามว่า ตื่นขึ้นมาก็สวยเลยเหรอ...ธนนันท์สวยแต่ตีห้าแล้วพี่ ตื่นมาตะตีห้า ไม่ใช่ป้าเล็กนี่ หกโมงค่อยเด้งจากที่นอน ไปรับพี่หยอย....

 

 

 

สาวคนนี้นั่งหันหลังให้ ใครเอ่ย?...

 

 

อ้าว! ทายไม่ได้แล้ว รีบหันหน้ามาจัง...พี่สาววารินค่ะ  เจอกับธนนันท์ครั้งแรก ไม่เคยคุยกันมาก่อนเลย แต่สนิทกันทันทีเลยค่ะ ไม่ใช่เรื่องแปลก คนบ้านสวนเขาเป็นกันอย่างนี้ทุกคน 

 

 

นั่งจี่ข้าวกินที่ใต้ถุนบ้าน...พี่หยอยเก็บภาพในสวนมัีง...ย่าวรรณตัดหน่อไม้มาแกง ป้าเล็กทำอะไรไม่รู้ รู้แต่ว่า เสียง sms (หรือเปล่าป้าเล็ก น้องไม่ค่อยเข้าใจ) ดังทั้งวัน ขายเมล็ดพันธุ์ ขายดิบขายดี ยังยุยงให้ย่าวรรณขายต้นไผ่ ทางอินเตอร์เน็ต ป้าเล็กรับจะเป็นพี่เลี้ยงให้เอง...บอกแล้วสาวบ้านสวน ต้องทำเองเป็นทุกอย่าง...ปลูกเป็นแล้วก็ต้องขายเป็นด้วย...รวย รวย รวย ค่ะ 

 

 

ตามอัธยาศัย  อัธยาศัยป้าเล็กคือ ดูข้อความที่ธนาคารส่งเข้ามือถือ ลูกค้าโอนเงินเมื่อไหร่ป้าเล็กก็ยิ้มทุกที  ดังอยู่ั้ทั้งวัน น่าอิจฉาจริง!จริ๊ง!  จะไปเอาที่ที่ไหนอีกน๊อ! ป้าเล็กขา ถึงจะปลูกผักขายเมล็ดพอกับความต้องการของลูกค้าที่เพิ่มขึ้นทุกวัน 

 

 

 

ยืนเทียบรุ่น เทียบความหล่อ...ใครกินขาด เดาได้...

 

 

ให้ดูอีกที ตอนนี้คุยให้ธนนันท์ฟังว่า คุยกับน้อง ๆ หลายคน เพราะมีแฟนคลับเยอะ เป็นนักกีฬาของโรงเรียน เล่นบาส ตัวสูงมาก อยู่ ม.2 สูง 180 ซม....หล่อเหมือนคุณพ่อเลยค่ะ...ย่าวรรณหัน...หน้ามาหน่อยค่ะ

 

 

พี่หยอยเก็บภาพค่ะ ย่าวรรณหันหน้ามาแล้ว ถ่ายทีไรหันก...ให้กล้องทุกที...

 

 

และแล้วก็ต้องอำลา่ อาลัยกันแล้วค่ะ ธนนันท์ต้องลาเพื่อน ๆ สมช. ไปต่อ ได้เจอพี่หยอยก็พอใจแล้วค่ะ พี่หยอย กับพี่วิ อาสาไปส่งที่คิวรถตู้ 

 

 

พี่หยอยกับพี่สาววารินไปส่งธนนันท์ที่คิวรถตู้...เพื่อจะไปช่องเม็กค่ะ...จากอุบลไปช่องเม็ก 100 บาทค่ะ ขึ้นไปนั่งซะหลังสุดเลย เดินทางคนเดียว ก็ตื่นเต้นดีค่ะ ไม่เคยไปมาก่อนด้วย เพิ่งไปคนเดียวเป็นครั้งแรก...

 

 

ให้ชมวิวเขื่อน...สิรินธร หรือเปล่าคะ...คนอุบลตอบด้วยค่ะ  ธนนันท์ถ่ายจากบนรถตู้ที่กำลังวิ่ง ก็ได้แค่นี้ล่ะค่ะ (ถึงจะอยู่นิ่ง ๆ ก็ได้แค่นี้เหมือนกัน)  มือสมัครเล่นหัดถ่ายค่ะ 


 

 

 

 

ภาพขยายใหญ่เต็มจอ สวยมากค่ะ...ไม่ได้โม้นะคะ ถึงรถจะกำลังวิ่ง ธนนันท์ก็ใจนิ่ง มือไม่สั่นเลยนะคะ...(ทียังงี้ไม่ว่าเพราะกล้องมันดี ชมตัวเองเฉยเลย ฮ่าฮ่า..เอิ๊ก!)


 

 

 

วิวสวยมากค่ะ...อดไม่ได้ ก็เลยนำมาฝาก...ไปอุบล เลยไปลาว เที่ยวนี้ ธนนันท์มีภาพมาลงบล็อกหากินได้อีกนานเลยค่ะ กล้องสองตัวเก็บได้ เกือบสามพัน อิ่มหมีพีมันเลยค่ะ หากินได้เป็นเดือน...มั๊ง... 

 

จบบล็อกไว้ก่อนค่ะ...ภาพที่ยังเอาลงไม่หมด ได้มาแล้วจะลงไว้อีกค่ะ...

 

ต้องขอขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกท่านที่คิดถึงธนนันท์ รวมทั้งป้าแมวดำคนสวย ที่กรุณาเอาคืนธนนันท์อย่างสาสม...แล้วจะตอบแทน...ตอนคิดได้...ตอนนี้ขอลาไปนอนก่อน กลับมาจากลาวถึงบ้านบ่ายสอง ยังไม่ได้พักผ่อนเลยค่ะ ทำงานที่บ้านเสร็จก็มาอัพรูปลงบล็อกเลย มันตื่นเต้นน่ะค่ะ อยากให้เพื่อน ๆ ได้ดูภาพแห่งความประทับใจก่อน เผื่อว่ามีใครรอชม...เดี๋ยวจะนึกด่าธนนันท์ในใจ ว่ากั๊กไว้ทำไม ไม่ลงบล็อกซักที...ลงแล้วนะคะ แล้วอย่าบ่นว่าลงทำไมมากมาย...เอาใจไม่ถูกแล้วค่ะ...

 

ตอนหน้าคงต้องไปเจอกันที่ด่านช่องเม็กแล้วล่ะค่ะ จะข้ามไปลาวแล้ว โปรดติดตามดูว่าธนนันท์ไปเที่ยวต่างประเทศครั้งแรก จะดูดี หะรูหะรา ได้ครึ่งของนายลำไย หรือเปล่า ยังเสียดาย ไม่ได้เจอ นายลำไยตัวเป็น ๆ  ฝากไว้ก่อนเถอะนะ...ลำไย

 


ความเห็น

หนุกหนานันจังเลยเน๊าะ 

:admire2:

 

 

    อบอวลไปด้วยกลิ่นมิตรภาพและไอหนาวค่ะ:love:

อยากกิน ข้าวจี่ :embarrassed: :embarrassed:

ต้องมาอุบล...หรือเปล่า...จี่เองก็นิ...น้องสาว

ข้าวจี่อุบลอร่อยนะ :bye:

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

ค่ะ ยอมรับ อร่อยจริง ๆ นัว ๆ เหมือนรสดีเลย หรือขี้มือพี่วิ ก็บ่ฮู้...:uhuhuh:

หนาวๆแบบนี้ ได้ข้าวจี่ซักก้อนน่าจะดี :admire2: เดี๋ยวจะมาติดตามตอนต่อไปนะคะ...รอดูหนุ่มลาว :uhuhuh:

สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี

เห็นหนุ่มลาวแล้วจะหนาว...เดี๋ยวทำงานก่อนจะมาอัพรูป ตอนนี้อู้งานอยู่เพราะ อากาศเย็น นั่งพิมพ์อยู่นี่ ผ้าห่มสองผืน ยังจะเอาไม่อยู่ อากาศที่สารคามเย็นมาก บ้านน้องเย็นหรือยัง อย่าลืมนะ ส่งที่อยู่มาจะจับหนุ่มลาวยัดใส่กล่องส่งไปให้ดูตัวเป็น ๆ 

รสชาติเป็นยังไง เที่ยวสนุกมั๊ยค่ะ คิดถึงพี่(ย่า)วรรจังเลย

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

 

รสชาดอะไรคะพี่เล็ก ถ้าข้าวจี่ รสแซ่บมาก...ถ้ารสชาดของชีวิต ก็แซ่บ ๆ นัว ๆ ไม่มีลิมิตชีวิตเกินร้อยค่ะ  เที่ยวสนุกมากค่ะ ติดใจ ย่าวรรณน่ารักค่ะ มีโอกาสต้องแวะเยี่ยมอีกให้ได้

หน้า