พาเที่ยว สปป. ลาว ฉบับธนนันท์ 1

หมวดหมู่ของบล็อก: 

หลังจากเดินทางออกจากสวนไผ่ย่าวรรณ วันที่ 10 ธ.ค. ธนนันท์ก็ต้องไปทำใบผ่านแดนเข้า สปป.ลาว  ไปปากเซ เมืองหลวงของแขวงจำปาสักค่ะ ใบผ่านอยู่ได้ 2 คืน 3 วัน  ไปเที่ยวนี้ วีไอพี ขนาด เพราะได้บารมีของพ่อลุง ที่นำทาง ธนนันท์เลยสบาย..จริง ๆ...

 

 

เก็บภาพไว้เป็นหลักฐานค่ะ เผื่่อไปติดใจหนุ่มลาว ไม่ยอมกลับมา เขาจะได้มีรูปถ่ายไว้ดูยามคึดฮอด...ข้าง ๆ คือลุงอิ๊ด พี่ใหญ่ กว้างขวางมากในช่องเม็ก เลยไปถึงลาว มีลูกชายไปด้วย น้องโชเล่ เป็นคนถ่ายภาพให้

 

 

รถตู้เหมา ไปปากเซ 800 บาท แต่...โดนฟันเพิ่ม เป็น 2,300 บาทค่ะ  น่าอายจริง ๆ เข้าลาววันแรก ธนนันท์ก็โดนฟัน..ซะแล้ว

 

 

นั่งในรถนี่ล่ะค่ะ เห็นอะไรผ่านตาไม่ได้ แซะ!..ตาหลอด...เป็นคนมือไว...ใจเร็ว...ด่วนได้..ค่ะ ชักช้าไม่ทันการณ์เสียเวลา ไปสองสามวันถ่ายได้ 3000 ภาพ กล้อง 2 ตัว เนี่ย!...ให้มันรู้เสียบ้างไผเป็นไผ...ไวอย่างเดียว เทคนิค ไม่ต้อง ให้มาดเท่เข้าไว้..อิอิ

 

 

ระหว่างทางไปเซ..ข้ามขัว..มีขัวหลายแห่งค่ะ..ใครรู้บ้างว่า...ขัว...หมายถึงอะไร น่าจะรู้นะคะ  ระยะทางช่องเม็กไปปากเซ 42 ก.ม. ค่ะ

 

 

ระหว่างทางแวะปั๊ม เติมน้ำมัน เป็นเงิน 250,000  โอ้! แม่เจ้า...รถตู้ที่บรรจุน้ำมันประมาณ 60 ลิตร ยี่ห้อฮุนได เติมน้ำมันที....ใส่ตรงไหนนี่! 

 

 

ธนนันท์ชอบแหลค่ะ เข้าไปขอน้องเด็กปั๊มถ่ายรูป เงินลาว น้องก็จัดให้...ใจดีจริง ๆ คล้าย ๆ ใครน๊า...พี่ใหญ่ของบ้านสวนเราเอง...

 

 

หนุ่มลาว สไตล์เกาหลี เป็นไงคะ หล่อ..มั๊ย..น้องมะณี หรือพี่ใจ จะเอา ก็ตกลงกันเลยค่ะ...ข้างหน้าเด็กปั๊ม...ข้างหลังเด็ก...ใคร

 

 

 

ใบละ 50000  ยังมีใหญ่กว่านี้ค่ะ 100,000  แต่น้องบอกวันนี้ยังไม่ได้ ธนนันท์เก่งมั๊ย ไม่ต้องมีล่ามให้ลำบาก คุยรู้เรื่องค่ะ 

 

 

เห็นภูเขาไม่ได้ ต้องแซะ!...ธนนันท์มาจากจังหวัดที่ไม่มีภูเขา ก็เลยชอบเขาเป็นชีวิตจิตใจ เห็นเป็นไม่ได้ ไปเที่ยวนี้ ถ่ายภาพภูเขามารวมเล่มได้เลยค่ะ แต่ชื่อจำไม่ได้หรอก พ่อลุงบอกแต่...ลืม   เขาลูกนี้เป็นเขาวัดภูค่ะ ที่เป็นจุดเริ่มต้นของการที่ธนนันท์โดน...ฟัน... 

 

 

ต้องขับรถอ้อมเขา ไปเข้าด้านข้าง ระยะทางก็ประมาณ   20 กม. ได้ค่ะ 


 

แม่น้ำ "ของ"  ลาวเรียกแบบนี้ค่ะ

ไทยเรียก "โขง"


 

เลียบฝั่งมีสวนกล้วย ตลอดแนว เป็นของชาวบ้าน ปลูกไว้ริมโขง แต่รัฐยังไม่สัมปทาน ระยะทางตลอดแนวโขงถ้าพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวเสร็จ ประเทศไทยจะ หนาวววววว

เพราะลาวยังบริสุทธิ์ ไม่ช้ำชอกเหมือนไทย ที่เจอมรสุมหลาย ๆ อย่าง เวลานี้คนที่เดินทางมาท่องเที่ยวลาว ส่วนมาก จะบอกว่า 95 % น่าจะเป็นคนไทยค่ะ หรืออาจเยอะกว่านั้นก็ได้ เท่าที่มีข้อมูลและตามองเห็นในระยะเวลาสั้น ๆ พี่ไทยทั้งนั้น 

 

 

เขาลูกใหญ่ ๆ สวยมากค่ะ ป่าไม้ก็ยังสมบูรณ์ ไม่มีเขาหัวล้านให้เห็นเหมือนที่ไทยเราเลยค่ะ...ธนนันท์ก็หลงใหล ในป่าเขา คงเพราะชาติกำเนิดที่แท้จริงเป็นคนลาวที่ปู่ย่าพาอพยพไปตั้งรกรากอยู่ในไทยนี่เอง อ้่าว!...หรือว่าเที่ยวนี้จะมาตามหาญาติหน๊อ...ธนนันท์ฺ...

ปู่ของปู่้อพยพไปอยู่ที่ อ.ท่าตูม จ.สุรินทร์ค่ะ ตอนนั้น ปู่ธนนันท์ยังเอ๊าะอยู่ อีกสายอพยพไป จ.หนองคาย  ธนนันท์ สืบค้นได้จากรูปถ่ายและเรื่องราวจากคุณป้าที่พยายามสืบค้นจนได้รู้ ค้นไป 2-3 ชั้นก็รู้แล้วค่ะ คุณป้า 85 ปีแล้ว ท่านสืบไว้ให้ลูกหลาน จะได้รู้ต้นกำเนิดที่แท้จริง และไม่ลืมว่าเป็นใคร มาจากไหน ประดับความรู้ค่ะ ไม่เสียหาย...นามสกุลของธนนันท์ ก็คือ เวียงสมุทร ค่ะ รู้ยี่ห้อเลย เวียง ๆ นี่มาจากไหน...

 

 

น้ำของ...ขัวเหล็ก สร้างในสมัยฝรั่งเศสเรืองอำนาจ ฝรั่งเศสไม่ให้รื้อค่ะ ยังส่งเงินมาบำรุงขัว เก็บไว้ก็ได้ใช้ เงินก็มีซ่อมแซม ใครจะรื้อให้....เหล็กแผ่นหนา ใหญ่ค่ะ ใช้มาเป็นร้อยปียังไม่บิ่นเลย มีขัวแบบนี้ทั่วไปใน เซ 

ใหญ่ ๆ แบบนี้ เรียกขัว...ถ้าเล็กกว่านี้เรียก ไม้กาด (ไม้พาด)  

 

 

สาวลาว คัดแต่คนสวย ๆ มาเลยค่ะ ตัวเล็ก ๆ กระทัดรัด ขาว ๆ น่ารักมาก เดี๋ยวมีรูปไกด์สาวลาวมายืนยัน เด็ก ๆ นักศึกษาฝึกงาน เรียนการท่องเที่ยว ได้ค่าตัว วันละ 800 บาท มีประจำรถทุกคันค่ะ แล้วแต่ต้องการกี่คน วันละ 800 บาท เท่านั้น

 

เดี๋ยวต้องไปเสียตังค์ค่าผ่านทางเข้าไปชม มรดกโลก ปราสาทวัดพู (ภู)  ไทย 120 บาท ลาว 30 บาท โดนฟันอีกแล้วค่ะ...

 

ขออนุญาตไปเสียค่าผ่านทางก่อนค่ะ แล้วจะมาลงตอนต่อไป เที่ยวปราสาทวัดพู มรดกโลก

 

                            โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ  Wink

ความเห็น

เข้ามาดูอินโท แล้วต้องติดตามต่อไป ว่าจะโดนฟันเละอยู่หม่องได๋5555555 ม่วนหลาย

 

คงต้องปล่อยอินโทน...ยาวแล้วค่ะ เพราะต้องไปทำงานก่อนตอนเย็นจะเข้าใหม่ รอดูท่อนฮุกค่ะ....

 

 

ธนนันท์ถนัด  หลอกให้อยาก...แล้วจากไปค่ะ...อิอิ :love:

ตามมาเที่ยวลาวด้วยคน

ถ้าได้ไปด้วยคงสนุกค่ะป้าเล็ก

ตกลงขัวแปลว่าสะพานแม้น บ่  เอื้อย เห็นแล้วก็พลอยหลงเสน่ห์เมืองลาวไปนำ  สมัยก่อนตอนพ่อใหญ่มนยังอยู่เราก็เขียนหนังสือภาษาแล้วได้   หนังสือส่วนมากที่เราบันทึกไว้เป็นภาษาลาวเกือบทั้งหมด แต่เราบ่ ได้มีเชื่อสายลาวนะค่ะเผิ้นแค่เคยข้ามไปค้าขายฝั่งลาว แล้วก็มีครูบาอาจารย์เป็นคนลาว ตำหรับตำราพ่อใหญ่ เรากะเลยมีแต่ภาษาลาวเป็นส่วนใหญ่  เสียดายตำหรับตำรา พอพ่อใหญ่เสียกะ บ่ มีลูกหลานคนไหน สนใจสืบทอดจักคน สิมีแหน่แต่ไปหาเอาพระเครื่องดีๆของเรานั้นละ ตอนนั้นมนก็ยังน้อยๆอยู่ เสียดายอีหลี

แรงกาย+แรงใจ ลงมือทำในวันนี้ เพื่อชีวิตที่พอเพียง

แหม่นแล้ว...ขัว คือสะพาน ใหญ่ ๆ สะพานน้อย ๆ เอิ้นว่า ไม้กาด 

เคยไปแต่กำแพงนะคอน ยังไม่เคยไปลาวใต้เลย...อ่านแล้วได้รายละเอียดเหมือนได้ไปด้วยเลย จะขอติดตามผลงานในภาคต่อไปครับ

 

:admire2:   ขอบคุณค่ะ โปรดติดตามตอนต่อไป...

อย่าช้านะ  ย่าตอนรออยู่ เหมียนกัน

ไม่ช้าหรอกค่ะ เดี๋ยวแอบมาอัพรูปอีก

หน้า