ซีรีย์..ความพอเพียง..เพื่อเพียงพอ # 24 ซูเปอร์สโตร์ที่เราสร้างเอง 1

กลับเข้าบ้านสวนหลังจากที่ลาไปทำภารกิจเพื่อชุมชน งานกองทุนหมู่บ้าน งานกลุ่มสัจจะออมทรัพย์ก็เสร็จไปหลาย ๆ อย่าง ช่วงที่ลากิจกรรมที่สวนก็มีทุก ๆ วัน ต้องไปสวนรดผัก ให้อาหารปลา วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ครอบครัวเราไปสวนสานต่อกิจกรรมเพื่อความพอเพียง..เพื่อเพียงพอ..เช่นเดิม ณ วันนี้ครอบครัวเรามี ซุเปอร์สโตร์ที่เราสร้างเอง...เอิ๊ก ๆๆๆ ตามมาชมกันครับ..

เนื้อที่ประมาณ 3 ไร่ เหลือจากปลูกยางพาราที่เป็นรายได้หลักจากสวน (ไม่ได้ปลูกยางทั้งหมด) จากที่คิดไว้นานแล้วว่าจะทำให้เป็นแหล่งอาหารของครอบครัว มาวันนี้เป็นจริงดังหวังแม้จะไม่ครบตามที่คิดไว้ก็มีผัก ผลไม้ โปรตีนจากเนื้อปลาอย่างมากมาย..

ลูกสาวเรียนรู้วิธีการปลูกผักจากพ่อแม่...ความมั่นคงทางอาหารในอนาคตเมื่อเขาซึมซับความรู้ผ่านกิจกรรมที่ทำร่วมกันทุก ๆ วัน อนาคตข้างหน้าเขาคงได้นำสิ่งที่พ่อแม่สอนไปใช้บ้างไม่มากก็น้อย

ผักที่ปลูกเองกับมือปลอดภัยจากสารเคมี ใช้น้ำหมักกล้วย มะละกอ น้ำหมักสมุนไพรไล่แมลง เป็นตัวช่วย กินด้วยความภูมิใจ แถมปลอดภัยจากสารพิษตกค้าง ปลูกแบบหมุนเวียนให้มีกินตลอดไม่ให้ขาด หมดรุ่นหนึ่งรุ่นสองก็ออกผลผลิตแบบต่อเนื่อง...


ผู้บริหาร พนักงาน รปภ. เป็นเองไม่ต้องจ้าง..เอิ๊ก ๆๆ สานสัมพันธ์ในครอบครัวมีกิจกรรมร่วมกันทุก ๆ วัน
สินค้ามีป้อนตลอดมิมีขาด อยากกินอะไรก็ปลูก ดูแล รดน้ำพลวนดิน เอาใจใส่ ผลพลอยได้คือความสุขที่มากกว่าที่ตีเป็นมูลค่าทางการเงิน...อิอิอิ หรูจริง ๆ ฮ่า ๆๆๆ






มีแผนการจัดการซูเปอร์สโตร์อย่างเป็นระบบ..อิอิอิ..หว่านแหดันคล่อมไม้ที่เสียบไว้สำหรับกางข่ายดักปลา งานนี้คงไม่พ้นต้องลงน้ำอีกแล้วเรา  ฮ่า ๆๆๆ


ปลาที่ได้จากการหว่านแห..ตัวเล็กไม่ได้ขนาด ปล่อยทั้งหมด ต้องให้ได้มาตราฐานตามที่ตัวเองกำหนด..อิอิอิ คงต้องใช้แผน 2 ลงกางข่ายดักปลาดีกว่า คัดขนาดได้ตามต้องการ...ฮ่า ๆๆ


นี่ซิขนาดที่ต้องการ ฮ่า ๆๆๆ ปลาดุกตัวละ 7 ขีด ได้ 1ตัวคุ้มค่า เพราะถ้ากินตัวเล็ก ๆ ที่ยังไม่ทันโตก็จะเสียโอกาสที่จะมีปลาตัวใหญ่ ๆ ไว้บริโภค...


ปลาที่ติดตาข่ายดักปลาได้ขนาดตามต้องการ ข่ายที่ดักปลามีขนาด 8 ซม. ปลาที่ติดก็จะมีน้ำหนัก 3-4 ขีดเป็นอย่างต่ำ (ปลานิล ตะเพียน) และปลาดุกขนาด 7 ขีดขึ้นไป...วันนี้ได้ปลาแบบเย็น ๆ หนักไปทางหนาวดีที่มีระบบทำความร้อนในตัวเยอะเลยมิใช่ปัญหาสำหรับผม ฮ่า ๆๆๆ


ปลาดุก ตะเพียน จากสระ จำนวน 4 กก. เป็นโปรตีนที่ได้จากสระ อาหารปลาก็เป็น กล้วย มะละกอ หญ้า เศษอาหารที่เหลือจากครัวเรือน และหัวอาหารที่ใช้เสริมเฉลี่ยค่าหัวอาหารปลาวันละ 10 บาท ฮ่า ๆๆๆ ประหยัดอีหลี
เพราะปลาที่สระถูกหัดให้กินกล้วยหอม มะละกอ (โดนบังคับ..ฮ่า ๆ)

  ถั่วฝักยาวสีแดง-สีเขียวสด ๆ กรอบ หวาน อร่อยกว่าที่ใด ๆ เพราะปลูกด้วยความตั้งใจ และแรงงานของคนในครอบครัว


            หลังจากที่ลงแรงใจ  แรงกาย สลัดคำว่าไม่ได้ทิ้งไปในตอนเริ่มต้นลงมือทำ ขุดดินแม้จะแข็ง จอบบิ่น แต่ด้วยแรงใจที่มีความมุ่งมั่นในสิ่งที่จะทำ ความสำเร็จที่ผ่านทั้งหยาดเหงื่อแรงงานของคนในครอบครัวก็ทำให้สิ่งที่คิดไว้เป็นรูปร่างให้เห็นชัดเจนมากยิ่งขึ้น  ความยากที่สุดของการทำแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงก็คือ การเริ่มลงมือทำ จอบแรกที่ขุดดินนั้นเปลี่ยนแปลงตัวผมและครอบครัวมาอย่างมากมาย ตามที่ได้นำเสนอไปหลาย ๆ บล็อกก่อนหน้านี้  การเริ่มลงมือ นั้นอาจเปลี่ยนแปลงแนวคิดของเราได้ ยิ่งได้เห้นสิ่งที่ทำออกดอกออกผลยิ่งเกิดกำลังใจ แต่ละคำของการเคี้ยวข้าว ปลา อาหาร ที่ได้จากสวนยิ่งทำให้รู้ซึ้งของรสชาติที่อร่อยยิ่งขึ้นแม้จะเป็นเพียงอาหารธรรมดา ๆ

            เริ่มวันนี้..ทำไปที่ละอย่าง  เดี๋ยวก็เห็นผลของสิ่งที่ทำ  "ทำวันละนิด..ดีกว่าคิดที่จะทำ" แล้วท่านจะรู้ว่ามันไม่ยากไปเกินกว่าความสามารถของคนเราไปได้ ขอให้กำลังใจสำหรับหลาย ๆ ท่านที่กำลังเริ่มยึดแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อเปลี่ยนแปลงตัวเองนะครับ

จะพอเพียง...เพื่อเพียงพอ...ให้ได้ในสักวัน..
                                                      ...วิศิษฐ์...