ไปหานิก

หมวดหมู่ของบล็อก: 

              เมื่อวานวันหยุด วันพืชมงคล ไม่ได้ไปทำงาน เช้านี้เลยขนกันมาสวนทั้งครอบครัว  ได้ข้าวต้มแม่มาด้วย 2 มัด

            ลูกหมีกับเบิ้ม หลัง ๆ ไม่ค่อยพามาสวนทุกวัน เพราะ 1. น้ำมันแพงต้องประหยัด  2. มาทีไร กัดแย้ตาย

           อ้ายเวทย์ตามมาติด ๆด้วยจักรยาน ช่วงนี้อ้ายเวทย์ต้องรักษาสุขภาพ เดือนก่อนแดงพาครอบครัวไปตรวจสุขภาพประจำปี แม่กับอ้ายเวทย์ไขมันในเลือดสูง แม่ได้รับยามากิน ส่วนอ้ายเวทย์นัดตรวจอีกทีวันที่ 29 พค นี้

            กองทัพเดินได้ด้วยท้อง เรื่องกินเรื่องใหญ่ ก่อนทำงาน แดงรองท้องด้วยข้าวต้ม กินคนเดียว สำหรับอ้ายเวทย์เช้า ๆขอแค่มีกาแฟพอ

                           ประตูทางเข้าสวน

     เห็นมันโล่ง ๆ เลยหาอะไรมาปลูก ทำรั้วมะขามดีกว่า

              เม็ดมะขามเปรี้ยว เหลือจากแม่แกะมะขามเปียก

       ง่าย ๆ ขุดแค่พอกลบเม็ด จะเกิดไม่เกิดก็ดีกว่าทิ้ง

                      ส่วนอ้ายเวทย์ เช้า ๆ ตัดหญ้า

   สายหน่อย แดดยังไม่ร้อน ขนไม้ไผ่มาทำค้างตากแผ่นยางพารา

                        ไม้ไผ่เราเอง ไม่ได้ซื้อ

                             เหมือนเดิม ง่าย ๆ

               อาจจะรับน้ำหนักได้ไม่มากนัก แต่ก็ดีกว่าตัดไม้เนื้อแข็งมาทำเสียดายไม้ ไม้ใผ่ในสวนเราเยอะแยะ ผุก็เอาไปทำฟืนต่อ

                     เสร็จแล้วก็ไปให้อาหารไก่ต่อ

            วันนี้ให้กินรำกับหมู ในถังใส่ข้าวเปลือกไว้ไม่ให้ขาด

     เข้าคอกหมู วันนี้อยากเล่นกับหมู ก้าวเข้าไปปุ๊บก็รุมเข้ามาเลย หมูเป๊บซี่ หมูแฟนต้า หมูนิก หมูนิว

                          หมูสองตัวนี้ แดงจับเล่นได้

                          ตัวดำนี่ เจ้าเป๊บซี่

                              ตัวนี้ เจ้าแฟนต้า

             เมื่อก่อนแดงก็กลัวหมูกัด แต่เมื่อเล่นกับมันบ่อย ๆ ก็รู้ว่าเวลาเล่นกับเรามันจะเก็บฟัน และจะไม่ทำร้ายเจ้าของ

อาหารหลักคือรำ อาหารเสริมแต่ละวันจะมีเศษอาหาร หญ้า หยวกกล้วย

           คอกใกล้ ๆ หมูกล้วย หมูอ้อย นี่ก็ชอบกินหญ้า

               ฝนตกลงมา มองไปไหนก็เขียวไปหมด

                บักหุ่ง ปลูกไว้เรื่อย ๆ ไม่ให้ขาด

       ผักหวานป่า ที่ปลูกแบบง่าย ๆวันนั้น วันนี้แตกยอดออกมาแล้ว แต่ก็ไว้ใจไม่ได้ ผักหวานป่าปลูกยาก พร้อมที่จะตายได้ทุกเวลา

                 ถั่วอีโต้ การบ้านจากคุณครูป้าเล็ก

                 ฟักเขียว การบ้านจากลูกมะโหน่ง

               มะเขือ ปลูกแบบทิ้งๆ วันนี้ติดลูกแล้ว

                     ไผ่เลี้ยง การบ้านจากย่าวรรณ

                    เก็บหน่อไปกินหลายครั้งแล้ว

                                    บักอึ

                                น้ำเต้า

                   กล้วยแต่ละต้นสูง ต้องใช้ไม้ค้ำ

                   บักทัน ติดลูกให้กิน 2 ปีแล้ว

        บ่าย ๆอากาศร้อน ชวนกับไปเที่ยวสวนลูกนิก

             ทางเข้า 1 กม.แม้ว ครั้งแรกที่ไปหานิก ไม่กล้าเอารถเข้ากลัวติดหล่ม แดงกับอ้ายเวทย์ต้องเดินเข้าไป ถึงตอนนี้ก็เถอะ ถ้าฝนตกน้ำขังถนนเละ โอกาสติดหล่มสูงมาก 

          ลึกเข้าไป ต้องผ่านสวนพารายางของชาวบ้าน

            ในที่สุด เจ้ามาสด้าคันน้อยก็นำพาเราถึงจุดหมาย

              บ้านนิกอยู่ในสวนล้อมรอบด้วยสวนยางพารา บ้านหลังใหม่ เพิ่งยกโครงมุงหลังคาเสร็จ เมื่อก่อนจะมีแต่ต้นยางพารา แต่เมื่อปีกลายแล้งจัด ต้นยางพารา ตายไปหลายร้อยต้น สาเหตุน่าจะมาจากดินตรงนี้ ข้างล่างจะมีหิน หน้าดินก็ตื้น แล้งจัดต้นยางยืนต้นตาย  เลยมีที่ว่างสร้างบ้านหลังใหม่

                ด้านหลังเมื่อต้นยางตาย ก็ปลูกมะละกอ

       เพิ่งเปิดหน้ายางใหม่ได้ไม่กี่มีด เช้านี้เลยได้แค่ 18 แผ่น

   สวนยางพาราของครอบครัวนิก อายุ 10 ปี เปิดกรีด 3 ปี

 ที่มาวันนี้ อ้ายเวทย์มาดูโรงอบยาง ว่าข้างในจัดวางแผ่นยางยังไง

                         ข้างในนิกใช้ไม้เนื้อแข็ง

              อ้ายเวทย์บอก มาดูเพื่อเป็นแนวทาง

                             เจ้าบ้านตัวจริง

            เจ้าด๊อกเตอร์ หมาตัวโปรด สุดรักของนิกกี้

 

                                             โปรดติดตามตอนต่อไป..........










ความเห็น

ชมเพลินเลย :embarrassed:

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

เป็นเสี่ยนิกเรียบร้อยแล้ว :uhuhuh:

""

 

อ่านไป น้ำลายไหลไป....เห้อ....ตามไปบ้านนิกด้วย โห สวนยางเพียบ.....สบาย ๆๆๆๆ

ห้องอบยาง สวยจัง

ตามมากินข้าวต้มมัด :uhuhuh: :uhuhuh:

อ่านและดูแล้วอยากพูดถึงอารมณ์ที่หมูเข้ามาทักทายดีใจที่พบแดงเป็นความรู้สึกดีๆที่เราไ้ด้รับเรียกว่าอิดกะเซา แล้วก็อ่านไปจนจบ อ่านต่อที่ความคิดเห็นแต่ละคนแล้วมาสรุปได้ว่า ตัวผมเองก็ชอบทุกๆบล๊อกที่แดงเขียนอ่านแล้วสบายใจ มาพบความรู้สึกของตัวเองในบล๊อกนี้ว่าแดงเป็นคนที่ถ่ายทอดบรรยากาศและความรู้สึกได้ดีตรงประเด็น ตรงจุดไหนที่อยากบอกแล้วก็ตรงกับความรู้สึกของเเพื่อนๆที่อยากรู้

  คิดอยู่นานว่าจะบอกดีหรือไม่ รถรุ่นนี้นอกจากคับแคบแล้วมีจุดอ่อนคือใช้ไปนานๆเพลาหลังวิ่งๆอยู่หลุดออกมาเฉยเลย หลุดมาทั้งเพลาหลังและล้อ ประสบการณ์ตรงอย่างน้อยที่พบเิอง 3 คัน ของเพื่อน2คัน อีกคันซัก 3-4 ปีก่อนผมขับรถเครื่องจะไปเดินออกกำลังกายที่สนามกีฬาตอนเช้า อยู่ๆล้อกับเพลาหลังหลุดออกจากรถรุ่นนี้ ผมจอดรถเครื่องแล้วเข้าไปช่วยเขา เขาก็ไม่ค่อยไว้ใจเพราะไม่รู้จักกันผมก็แนะนำตัวและช่วยเขาใส่เพลาพอวิ่งไปได้ ในตอนหลังเขาเจอผมทีไรก็ยกมือไหว้ก็เข้าใจว่าจะให้ใครเชื่อใจกันง่ายๆก็ไม่ถูก เล่าให้ฟังเมื่อมีจังหวะเหมาะก็หารถคันใหม่ใช้ ก็ติดตามบล๊อกมาตลอดแม้แต่ตอนบอกว่าซื้อรถรุ่นนี้มาใช้แล้วเห็นสมช.เห็นด้วยผมเลยไม่กล้าบอกครับ

 ในรูปนี้จะตั้งไฟจุดระเบิดแล้วต้องหมุนเพลาข้อเหวี่ยงจะหมุนใบพัดจากทางด้านบนก็ไม่มีช่องแหย่มือลงไป จะใช้ประแจขันน๊อตหัวเพลาด้านล่างก็ต้องถอดฝากันกระแทกอ่างน้ำมันเครื่องก่อน (คนละคันกับที่เพลาหลุด) คนที่นอนคือผมครับ ที่ยืนเป็นเจ้าของรถ ซ่อมฟรีตอนออกบริการชุมชน

ขอบคุณมาก ๆเลยค่ะ กว่าจะได้รถคันนี้มา ใช้เวลาหาคันที่ถูกใจอยู่ 2 ปีค่ะ ใช้มาหลายเดือนแล้ว ปัญหายังไม่มีค่ะ รถเก่าหลายสิบปี ไม่ได้ใช้เดินทางไกล ขับมาทำงาน 2 กม. ขับไปสวน 1 กม. ได้ซื้อมาแล้ว ก็ต้องดูแลกันต่อไปค่ะ  ขอบพระคุณมาก ๆค่ะสำหรับคำแนะนำ:beg:

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

ขอข้าวต้มมัดสักกลีบเดียวก็พอค่ะ...คุณแดง

ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ จะทำให้ยากทำไม


 

เห็นพี่แดงทำรั้วมะขาม...ผมตั้งใจจะทำรั้วชะอมครับ...แต่ต้องรอให้บ้านเสร็จก่อน..อีกนานครับ

ก็แฟนผมมันเป็นผู้ชายนี่หว่า

สวนยางนิกหลายเนาะ

หน้า