ผ่านมา 5 ปีเหมือนไปไม่ถึงไหน

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    ผมลาออกจากงานมาได้ 5 ปีแล้ว ความจริงผมก็ได้ทำอะไรให้กับที่ดินของผมไปเยอะพอสมควร แต่ดูเหมือนไม่เป็นชิ้นเป็นอัน แต่ก็สามารถเป็นแหล่งอาหารที่นำมาเป็นอาหารโดยไม่ต้องซื้อ นำมาแบ่งปันเพื่อนบ้านญาติพี่น้องได้สบายๆ นั่นคือพื้นที่รอบๆบ้าน  แต่สำหรับสวนผสมที่ผมทำได้มาประมาณ 2 ปี นับจากบล็อกนี้ ถึงตอนนี้ถ้ามองเป็นแหล่งอาหาร ก็เป็นที่พึ่งได้สบายๆ เหมือนกับรอบๆ บ้าน แต่ก็ยังไม่ได้ดั่งใจต้องการ เนื่องจากสาเหตุอะไรๆ หลายๆ อย่าง ไม่ว่าจะเป็นงานทางคอมพิวเตอร์ที่ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดครั้งละหลายๆ วัน ฝนตกติดต่อกันหลายวัน  เมื่อหมดงานทางด้านคอมพิวเตอร์ และฝนหยุดตก ผมก็ต้องรีบสานฝันของผมต่อ นั่นก็คือการปลูกผัก ที่เป็นแหล่งอาหาร พอที่จะแบ่งปัน และที่สำคัญมันต้องพอขายได้บ้าง เพื่อเป็นรายได้เสริมจากยาพารา เพราะจะพึ่งยางพาราอย่างเดียวค่อนข้างเสี่ยง

    ฝนหยุดตกมา 6 วันงานหลักคือกรีดยาง งานเสริมคือเตรียมแปลงปลูกผัก คืออย่างที่บอกว่าอยากมีผักอินทรีย์ไว้กินเองเยอะๆ ให้พอแบ่งปัน และพอที่จะขายเป็นรายได้เสริมบ้าง ที่ตรงนี้เมื่อก่อนคือพื้นที่ที่แบ่งไว้ปลูกข้าว แต่ปลูกปีละครั้งคงไม่เกิดประโยชน์เท่าที่ควร จึงคิดที่จะเอามาปลูกผัก วันก่อนมีรถไถมาแถวบ้านก็เลยว่าจ้างให้มาไถยกร่องให้ และคิดที่จะปลูกตามร่องที่รถไถยกไว้ให้ แต่ทำใจไม่ได้ครับที่ร่องผักมันคด ผมเองก็ไม่ใช่คนเจ้าระเบียบอะไร ข้าวของก็เพ่นพ่านไม่ค่อยเก็บให้เป็นระเบียบ แต่ไม่รู้ทำไมถ้าทำร่องผักแบบไม่เรียบร้อยนี่ผมยอมไม่ได้ครับ

แปลงที่ได้ทำไปบ้างแล้ว

ที่ยังรกอยู่ก็มี

สรุปว่าผมต้องแก้งานของรถไถด้วยจอบ

งานที่ต้องแก้อีกเยอะครับ ค่อยๆ ทำไปเดี๋ยวก็เสร็จ

    หลักของเศรษฐกิจพอเพียงข้อหนึ่ง ก็คือทำในสิ่งที่ถนัด ผมก็พอจะรู้ตัวเองแล้วว่าผมถนัดที่จะปลูกพืชผัก แต่ผมจะทำสำเร็จได้อย่างที่ตั้งใจหรือไม่ ไม่ค่อยแน่ใจเพราะเรื่องแบบนี้อาศัยอะไรหลายๆ อย่าง ไม่ว่าจะฝนฟ้าอากาศ และอีกหลายๆ อย่าง การปลูกอายุสั้นหมุนเวียน เจอฝนตกหนักติดต่อหลายวันก็แย่เหมือนกัน

   แต่ถ้าทำได้สำเร็จผมเองก็ยังมีข้อเสียอยู่อย่างหนึ่ง ไม่ชอบขาย ชอบแจกเสียมากกว่า ดังนั้นในการแก้ปัญหาสงสัยต้องรับสมัครผู้จัดการสาวฝ่ายขายเสียแล้วมั่ง มาเป็นกำลังใจยามทำงาน และช่วยเก็บพืชผักในสวนไปขาย และ...

ความเห็น

พี่แก่ ไม่ได้ล็อค แต่มันมีอยู่ในใจ

บล็อกนี้เกือบแตกนิ

ฮาย เชียร์ตั้งแต่สองปีที่แล้วว่าให้ข้ามมาคอนมั่ง

ฝั่งคอนเขาเป็นตัวเป็นตนแล้วพี่ แต่หยบไม่บอกใครที

:shy: :shy: ประสบความสำเร็จ คือปลูกผัก --ปลูกต้นรักสักต้นซิคะ --ไม่ถึงครึ่งเดือนก็จะได้พบรัก และแต่งงานในที่สุด---แล้วชีวิตจะเติมเต็ม --จนไม่อยากบอกใคร---เฮ้อ ต้องจับจอบเอง เท่ มากค่ะ พี่บัวริมก็ ทำเองค่ะ เวลากลับชุมพร -ขอบคุณที่ให้ ชมจอบและร่องแปลงผัก ค่ะ

ปลูกต้นรัก มันคงยากกว่าปลูกผักมั่งครับ

:hi:ลุยเลยน้อง...ไม่ต้องหมัง:cheer2:

ลุยงานได้ครับ แต่เรื่องสาวๆ ไม่มีให้ลุย

ฮาย ....  เจ้เตรียมชุดผ้าไหมไว้จนเก่าเหม็ดแล้วนิ    :uhuhuh:

บล็อกนี้เรียกเจ้โสมาได้แฮะ  :uhuhuh:

หวางนี้ยุ่งมาก ๆ แต่กะพอแว๊บ ๆ มาได้มั่ง   คิดถึงทุก ๆ คนเหมือนเดิมจ้าาาาาาาา   :bye:

หน้า