เมื่ิอวานนี้เป็นวันสุดท้ายของงานสมโภชน์๑๗๐ปีหลักเมืองสงขลา ได้มีโอกาสไปเดินคิดว่าคงมีภาพที่น่าสนใจมาฝากเพื่อนๆบ้าง

ร้าขนมพื้นเมืองขึ้นชื่อของสงขลา

บางภาพที่เอามานำเสนอได้จากงานนิทรรศการ ภาพเล่าเรื่อง...เมืองสงขลา ขอขอบคุณช่างภาพผู้ถ่าย(หลายคน)รวมถึงผู้ที่มีส่วนร่วมในการจัดงานนี้ทุกๆท่านครับ

นี่เป็นภาพที่ได้จากนิทรรศการ...เป็นภาพริมหาดเก้าเส้งที่มีเรือประมงขนาดเล็กจอดอยู่

ภาพนี้ก็ได้จากนิทรรศการ...เช่นกัน ผู้ถ่ายต้องการสื่อถึงการชายหาดเก้าเส้งกำลังเปลี่ยนไปจากการกัดเซาะชายหาดของคลื่น โดยมีเครื่องกลหนักมายกย้ายก้อหินขนาดใหญ่มาวาง หาดทรายกำลังกลายเป็น แนวหินจากภูไกล

ศาลานั่งพักของผู้มาเยือนหาดสมิหราที่มีการบูรณะครั้งแล้วครั้งเล่า ยังอยู่เป็นเพื่อนนางเงือกที่มีลักยิ้มแต่ไม่บอกว่าข้างไหน

(ได้จากนิทรรศการ...เช่นกัน)

เรือประมงลำนี้ถูกลมพายุซัดมาอยู่ที่โขดหินใกล้ๆนางเงือกเมื่อคราวพายุเข้าสงขลาเมื่อปลายปี2553(ภาพจากนิทรรศการ...)

สาวงามนางมโนราห์(ภาพจากนิทรรศการ...)

คุณยายท่านนี้ขายกล้วยปิ้งถนนนครใน(ร้านเดิมอยู่ฝั่งตรงข้ามของร้านปัจจุบัน)มานานมากแล้วตั้งแต่ตอนผมเป็นวัยรุ่น ชีวิตที่ไม่เร่งร้อน ได้รับการกล่าวถึงว่าซื้อกล้วยปิ้งเจ้านี้ต้องจองคิว บางวันไม่มีคิวให้ ขายดีแต่ไม่คิดขยายสาขาหรือกิจการ(ภาพจากนิทรรศการ...)

ตึกเก่าวัฒนธรรมชิโนโปรตุกิสถนนนครในไม่ไกลจากยายทีขายกล้วยปิ้ง(ภาพจากนิทรรศการ...)

หลังนี้อยู่ถนนนางงาม เมือก่อนไม่ได้ใส่ใจอะไรเพราะเราเร่งรีบใ้ห้ทันเทคโนโลยีกลัวเชยและล้าหลัง(ไอแผด ไอโฟน 3 จี แทบเลท)ต้องการไปให้ถึงเป้าหมายจนลืมหวนดูสิ่งรอบข้างว่าได้ให้ความสุขและความอิ่มใจในวัฒนธรรมที่แสดงถึงภูมิปัญญาของบรรพบุรุษ(สตรีด้วยก็ได้)

(ภาพจากนิทรรศการ...)

ขออนุญาตแก้ข้อผิดพลาดเพิ่งไปสถานที่จริงมา(18ก.ค 2555)บ้านหลังนี่้ไม่ได้อยู่ถนนนางงาม แต่อยู่ถนนยะหริ่งหัวมุมตัดกับถนนนครในครับ

หลายครั้งที่ผ่านไปแล้วไม่เคยมองด้วยความใส่ใจ มารู้อีกทีเกือบสายไปที่จะได้ซาบซึ้งกับสถาปัตยกรรมในยุคของคนรุ่นก่อนเก่า ในวันอาทิตย์มีตลาดนัดที่เอาของเก่าๆ เก้าอี้เก่าๆ ตู้เก่าๆ บานประตูเก่าๆมาขาย ของเหล่านี้ทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์ เราไม่ใส่ใจประวัติของตัวเราเอง ทุกวันนี้เราเร่่งวันเร่งคืนไปสู่ความล่มสลายของชุมชนและวัฒนธรรมของความเป็นเรา ต่อไปนี้ไม่มีแผ่นดินไหวแล้ว   เพราะว่าตอนนี้แผ่นดินไม่ไหวแล้ว เนื่องจากเราทำลายธรรมชาติกันเหลือเกินฉีดยาฆ่าหญ้า ยาฆ่าแมลงที่ทำร้ายแม่พระธรณีแม่พระคงคาจน แผ่นดินไม่ไหวแล้ว

(ภาพจากนิทรรศการ...)

ถ่ายไว้หลังพายุเข้าเมื่อปลายปี 2553

กำแพงเมืองเก่าหลังจากพายุเข้าสงขลาเมื่อปลายปี 2553 กำลังได้รับการบูรณะโดยกรมศิลปากร(ให้เห็นการซ่อมแซมกำแพงเมืองเก่า)

เพิ่งออกไปถ่ายมาเมื่อสักครู่(หยุดเขีียนแล้วออกไปถ่ายมา)  ตอนผมยังเป็นเด็กทางการใช้กำแพงเมืองเก่านี้เป็นเรือนจำขังนักโทษ ต่อมาย้ายเรือนจำไปไว้นอกเมือง ตรงนี้เหลือกำแพงอยู่ด้านเดียวเป็นโบราณสถานไว้ให้คนรุ่นหลังได้ศึกษา แต่เด็กเดี๋ยวนี้ไม่สนใจ ก็เอาแต่ขับรถหนวกหูชาวบ้านไปวันๆ

บุคคลท่านนี้เป็นคนเก่าคนแก่ของสงขลาท่านนึงที่ผมเคยพบเห็นตั้งแต่ผมยังเด็กๆแต่ไม่เคยพูดคุยด้วย ดูท่าทางอัธยาศัยดีเป็นอีกคนหนึ่งที่นั่งสามล้อในเพลงเสน่ห์สงขลา ของพี่ศุ บุญเลี้ยงไงครับ

ฟังกันอีกซักครั้งนะครับท่าน เผื่อจะได้กระตุ้นสำนึกรักบ้านเกิดของเราทุกคน หากใครเคยมาสงขลาหรือคนสงขลาที่ไปอยู่ไกลบ้าน อยากบอกว่าสงขลายังคงรักพวกคุณทุกคนครับ

ก่อนจบขอขอบคุณอีกครั้งสำหรับภาพถ่ายจากนิทรรศการ ภาพเล่าเรื่อง เมืองสงขลา ขอบคุณช่างภาพทุกท่าน ขอบคุณผู้ที่มีส่วนในการจัดงานสมโภชน์ ๑๗๐ ปี หลักเมืองสงขลา ขอบคุณผู้จัดทำเวบบ้านสวนพอเพียง และคณะกรรมการที่มีส่วนร่วมในการการจัดทำเวบฯทุกท่านครับ ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาชม