ถ้าเจอสถานการณ์แบบนี้

 ปกติเวลาที่ออกไปทำงานอิ๋วจะห่อข้าวไปทานที่บริษัท เวลาพักเที่ยง หลังทานข้าวเสร็จในกลุ่ม 5 คนก็คุยเรื่องสัพเพเหระ อิ๋วและเพื่อน อีก 2 จะมีลูกที่รุ่นเดียวกัน ส่วนอีก 2 คนค่อยข้างอายุเยอะแล้ว มีหลานกันหมดแล้ว มีอะไรเกือบทุกเรื่องเราก็จะมาคุยกันตอนนี้

    ที่ประเทศญี่ป่นเขาจะมีสวัสดิการที่ดูแล ประชาชนของเขาค่อนข้างดี มีสวัสดิการเงินเดือนสำหรับคนแก่ มีสวัสดิการเงินเดือนสำหรับครอบครัวที่มีลูก เมื่อก่อน ลูกคนที่ 1 และ 2 จะได้คนละ 5000เยน คนที่ 3 จะได้ 10000 เยน แต่ตั้งแต่เดือนนี้เป็นต้นไปจะได้คนละ 13000 เยน ถ้าลูกไม่ค่อยปกติ ก็จะได้เงินพิเศษอีก เวลาคลอดลูกก็มีเงินของขวัญให้ แล้วก็เบิกเงินค่าคลอดได้  สำหรับคนที่หย่าร้างและต้องดูและลูก ก็มีเงินเดือนให้ ( มีอีกหลายอย่างที่ดี ) แต่ที่อยากจะเล่าในวันนี้ก็คือ

   เมื่อวานเพื่อนที่บริษัทได้พูดขึ้นมาว่า คนนั้นนะ ( ขอสงวนชื่อ) ตอนนี้ได้เงินเดือนเพิ่มอีก ชั่วโมงละ30 เยนซึ่งเราก็รู้กันว่หมายถึงใคร คนคนนี้มีลูก 3คน ( อายุ 27 ปีค่อนข้างสวย)เลิกกับสามี และลูกแต่ละคนก็คนละพ่อ ดังนั้นแต่ละเดือนเขาจะได้เงินจากทางรัฐบาลค่อนข้างเยอะ แต่ที่ทุกคนค่อนข้างรู้สึกไม่ดีคือ เพื่อนอีก 4 คนทำงานมากกว่า เหนื่อยกว่า แล้วก็เป็นรุ่นพี่แต่เงินเดือนไม่ขึ้นเลย ส่วนอิ๋วก็ได้พอ ๆ กับคนคนนั้นเพราะมีหน้าที่ที่รับผิดชอบอยู่ อิ๋วก็รู้สึกไม่ดี ตรงที่ ตอนนี้เขาก็มีคนรักใหม่ ซึ่งอยู่ด้วยกันเพียงแต่ไม่ได้ยื่นเอกสารต่ออำเภอ เพราะถ้ายื่นเอกสารเงินทุกอย่างที่เขาได้รับมันก็จะน้อยลง ดังนั้นอิ๋วรู้้สึกว่าทำไมเขาโกโหกได้เก่งจังแล้วก็ไม่รู้สึกละอายอะไรเลย ส่วนเพื่อนอีก 4 คนก็บอกว่าช็อคที่ตัวเองเงินไม่เพิ่มเลย

   อีกกรณีหนึ่งเป็นคนฟิลิปปินส์ คนนี้ก็หย่าร้าง และทำงานที่เดียวกันกับอิ๋ว เข้ามาทำงานได้ประมาณ ครึ่งปีได้มั้ง ทำงาน 9โมงถึง 5โมงเย็น(เป็นพนักงานประจำ) ก่อนหน้านั้นทำงานเป็นพนักงานห้างไม่เคยได้บรรจุเลยย้ายมาที่บริษัทอิ๋วอยู่ ทำงานช้ามาก เดี๋ยวปวดเอว เดี๋ยวปวดท้อง คนอื่นเห็นก็พากันรู้สึกหงุดหงิดเงียบไม่พูดแต่มาระบายกันก็ตอนเที่ยง อิ๋วก็ยิ่งแย่เพราะเห็นและรู้ทั้งรู้ว่า เวลาไม่ทำงานเขาเป็นแบบไหน ( ลูกสาวอยู่โรงเรียนอนุบาลเดียวกัน) พวกเราเหนื่อย ก็เหนื่อยยุ่ง ก็ยุ่ง หยุดก็แทบไม่ได้( ไม่ไหวจริง ๆ ก็หยุดเหมือนกัน ) ได้แต่บอกตัวเองในใจ คนจ่ายเงินคือเจ้าของบริษัทไม่ใช่เรา ถ้าเป็นพี่น้องบ้านสวนจะทำอย่างไงดีค่ะบางอย่างเรารู้แต่เราพูดไม่ได้ บางอย่างเราเห็นแต่ก็ต้องทำเป็นมองไม่เห็น มันทรมารใจจริง ๆค่ะ