สีข้าว

              ทุกเช้า ครอบครัวเราเปลี่ยนกันใส่บาตร

                คนที่ใส่ประจำ จะเป็นอ้ายเวทย์กับแม่

       เมื่อวานนี้ตอนบ่าย 3 อ้ายเวทย์โทรมาบอกว่ารถสีข้าวมาแล้ว

            บ่าย 3 งานไม่ค่อยมีแล้ว เลยขอหัวหน้าบอกจะไปช่วยทางบ้านสีข้าว นายก็ให้ไป เพราะมันเป็นวิถีชีวิตของคนที่นี่ ทุกคนที่ทำงานด้วยกันที่นี่จะทำสวนทำนากัน หัวหน้าจะเข้าใจ ว่าการสีข้าว เวลารถสีข้าวมาต้องทำรีบเวลา ต้องไปช่วยกัน อีกอย่างการสีข้าวใช้เวลาไม่นานนัก

คนแถวนี้มีนากันคนละไม่กี่ไร่ ส่วนใหญ่จะทำสวนยางพารา ทำสวนมันสำปะหลัง

          อย่างแดงถือว่าโชคดี ที่ทำงาน บ้าน สวน นา ไม่ห่างกันมากนัก นาก็มีไม่กี่ไร่ ใช้เวลาสีข้าวไม่ถึงชั่วโมงก็เสร็จแล้ว

     การสีข้าว ต้องใช้ิคนช่วยกัน อย่างต่ำ 5 คน ขึ้นไป ไม่งั้นไม่ทัน

            ตรงข้าวเปลือกออก ต้องใช้คนอย่างน้อย 2 คน

        ตรงนี้ ส่งข้าวขึ้นรถ อย่างน้อยสุด ต้อง 3 คนขึ้นไป บนรถก็ต้องมีอีก 2 คน คือเจ้าของรถสีข้าว ต้องยัดข้าวเข้าไปในเครื่อง อีกคนก็ต้องช่วยเวลาฟางติดในเครื่อง  สำคัญสุดคนส่งข้าวต้องเร็ว ต้องโยนข้าวขึ้นไปให้ทัน จะเสร็จเร็วหรือช้าก็ขึ้นอยู่กับคนส่งข้าว แดงก็มาช่วยส่งข้าวตรงนี้

       ทางนี้ ต้องแข็งแรงหน่อย ข้าวเต็มกระสอบต้องรีบยกออก

                       ใช้เวลาราว 30 นาทีก็เสร็จ

             ปีนี้ข้าวเม็ดสวย น้ำหนักดี แทบไม่มีเม็ดลีบเลย

           การสีข้าว ถือเป็นประเพณี ใครอยู่ใกล้ หรือผ่านทางมาเห็นก็ต้องช่วยกัน ไม่ต้องจ้าง ต่างคนต่างช่วยกัน เราช่วยเค้า เค้าก็ช่วยเรา

             นา 5 ไร่ ได้ข้าว 40 กระสอบปุ๋ยยูเรีย ข้าวเหนียว 35 กระสอบ ข้าวจ้าว 5 กระสอบ ค่าจ้างสีข้าว กระสอบละ 10 บาท แต่เจ้าของรถสีข้าวลดราคาให้ เอาแค่ 370 บาท ชาวบ้านแถวนี้จะใช้กระสอบปุ๋ยยูเรียใส่ข้าว เพราะไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป กระสอบไม่ทึบ ระบายความร้อนได้ดี 

        ได้ข้าว 40 กระสอบ ลงทุนจ้างพรวนดิน จ้างดำ จ้างเกี่ยว หมดไปประมาณ สองหมื่นบาท ก็ถือว่าคุ้ม อย่างที่แม่บอก แม่ไม่อยากซื้อข้าวตลาดกิน ไม่อยากกินข้าวถุงในห้าง แม่อยากกินข้าวจากนาเราเอง 40 กระสอบ คน 4 คน หมา 3 ตัว ยังไงก็กินไม่หมด แต่ก็ไม่ค่อยได้ขาย ส่วนใหญ่ เวลาญาติพี่น้องที่อยู่ในเมืองมาเยี่ยมบ้าน แม่จะสีข้าวสารเป็นของฝาก คนอิสานก็เป็นแบบนี้ เวลาญาติพี่น้องมาเยี่ยม ปีใหม่สงกรานต์ จะสีข้าวสารให้ 

                                                              โปรดติดตามตอนต่อไป...............