แตงไทย

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เช้านี้มีเหตุการณ์ประทับใจที่อยากเล่าให้พี่น้องบ้านสวนผู้ที่รักและชอบเลี้ยงหมาทุกท่าน

       เจ้าแตงไทย เป็นหมาของน้องแพร สมาชิกบ้านสวนพอเพียงที่แดงเคยกล่าวถึงบ่อยครั้ง แตงไทยเคยกัดคนมาแล้ว 2 คน แม่น้องแพรจะให้คนอื่นไปก็สงสาร อีกอย่างน้องแพรรักเจ้าตัวนี้มาก เลยป้องกันโดยกลางวันใส่ทีึ่ครอบปากไว้  กลางคืนก็ถอดออก แต่ให้นอนในบ้าน เช้ามาก็ปล่อย

             เช้านี้มีขบวนพาเหรดนักเรียน 6 โรงเรียน ขบวนแห่จะผ่านหน้าบ้านแดง และวันนี้น้องแพรเป็นคนถือป้ายโรงเรียน เวลาประมาณ 8 โมงกว่า ๆขบวนก็ผ่านมาถึงหน้าบ้าน

                       แดงกับครอบครัวก็รอชม

                        

     นอกจากคนแล้ว มีหัวใจดวงน้อย ๆของเจ้าแตงไทยที่รอชมพี่แพร

                                 ขบวนแล้ว

                                  ขบวนเล่า

                และแล้วขบวนที่แตงไทยตั้งตารอก็มาถึง

              พี่แพรมาแล้ว ตอนนี้พี่แพรอยู่ป.5 แล้วนะ

         วันนี้พี่แพรแต่งตัวแปลกไป น้องแตงไทยจำพี่ตัวเองไม่ได้

      จ้องตั้งนาน จนแน่ใจว่าพี่แพร แตงไทยค่อยวิ่งออกไปหา

       เมื่อจำได้ว่าคือพี่แพร แตงไทยก็วิ่งตามไปจนถึงโรงเรียน เป็นภาพที่น่ารัก ประทับใจ สำหรับคนรักหมา ไม่มีสัตว์เลี้ยงใดที่จะรักและซื่อสัตว์ต่อเจ้าของเท่ากับหมาอีกแล้ว

 

                                                       โปรดติดตามตอนต่อไป..............

ความเห็น

โชคดีที่เจ้าของรักและเข้าใจ

ไม่งั้นแตงไทยคงแย่

โลกนี้ มีหมาแล้วน่าอยู่ขึ้นเยอะเนอะ อิอิอิ

""

 

แตงไทยเป็นหมาขี้อ้อน รักเจ้าของมาก

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

น่ารักค่ะ  แต่ที่บ้านไม่มีบริเวณให้เลี้ยงค่ะ

ที่บ้านเลี้ยงไว้ 3 ตัว เตี่ยซื้อขนมมาฝาก ทู้กกก วัน


ของลูกสาว ไม่มี -_-"

น่ารักค่ะ หน้าตาไม่น่าดุเลยยืนดูนิ๊งนิ่ง ^^

น่ารักดีครับเอื้อย เคยเลี้ยงแต่ก่อนแต่ไปกัดไก่ชาวบ้านเขาพ่อต้องเสียเงิน เลยจับแลกถังเศร้าใจมากเลยตั้งแต่นั้นก็ไม่กล้าเลี้ยงอีกครับ ไปไหนมีเขาวิ่งตามไปด้วยก็อุ่นใจครับ

ดีหรือชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงหรือต่ำอยู่ที่ทำตัว


บุคคลจะล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร

ประทับใจมากค่ะ  ป้าเหนือก็รักสัตว์ ทุกชนิดค่ะ ก็ชีวิตเหมีอนกัน

 

 

 

สุนัขเป็นสัตว์ที่รักและซื่อสัตย์ต่อเจ้าของเป็นที่สุดค่ะ

มีเหตุการณ์นึงที่ทำให้จ๋าจดจำ และเศร้าใจมาจนถึงทุกวันนี้

เรื่องก็มีอยู่ว่า พ่อจ๋าเป็นคนที่รักสุนัขมาก หุงข้าว คลุกข้าว เอาข้าวเอาน้ำให้กิน

ดูแล เล่น คุยกับสุนัขไปตามประสา พ่อบอกว่าลูกๆ โตแล้วไปเรียนหนังสือไกลๆ

พ่อก็มีเหงาบ้าง  ( พิมพ์มาถึงตรงนี้น้ำตาซึมค่ะ) มีสุนัขอยู่ตัวนึงอยู่กับที่บ้านมานานมากค่ะ

ชื่อสำลี พ่อรักมาก วันที่พ่อได้จากแม่และลูกๆ ไปอย่างไม่มีวันกลับ วันนั้นนอกจากแม่ และลูกๆ จะ

ร่ำไห้กอดร่างไร้วิญญาณของพ่ออยู่ภายในบ้าน เจ้าสำลีนอนนิ่งอยู่หน้าบ้าน น้ำตาไหลพราก สำลี

เซื่องซึมไม่กินข้าวอยู่เป็นเวลาหลายวัน จนกระทั่งงานศพได้ผ่านพ้นไป สำลีก็ยังดูเซื่องซึมซึ่งไม่

ต่างจากคนในบ้านที่มีแต่ความเศร้า เสียใจ และจากนั้นอีกไม่ถึง 1 เดือน สำลีก็จากพวกเราไปอย่าง

ไม่มีวันกลับเช่นกันค่ะCry

น่าใส่ให้น้องหมีบ้างเนาะ  มันดื้อหลาย  แต่ก็น่ารัก  เวลาเราเศร้า  เขาจะอยู่ใกล้ๆ  กินข้าวได้น้อย  หันมามองหน้าเราบ่อยๆ  ไม่เล่นแรงเหมือนทุกวัน  ทุกวันนี้  มีหมาแล้วเหมือนกับว่า  มีเพื่อนคุยทุกวัน  เขาก็เหมือนคน1คนในบ้าน      

แวะมาดู แตงไทย ค่ะ น่ารักมาก

หน้า