ค่อยทำไปวันละนิด เดี๋ยวก็เยอะเอง

เขียนโดย แดง อุบล เมื่อ 22 เมษายน, 2014 - 14:34

หมวดหมู่ของบล็อก:

แดงมีเวลาทำงานในสวนวันละไม่เกินชั่วโมง กว่าจะเสร็จภารกิจในบ้าน มาถึงสวนประมาณ 6 โมงเช้า งานในสวนให้อาหารหมู รดน้ำผัก เหลือเวลาวันละไม่ถึงสามสิบนาทีในการเพาะต้นไม้

เมื่อวานตอนเย็นไปเก็บลูกยางนา กลางหมู่บ้านมีต้นยางนา ก้ม ๆเงย ๆเก็บอยู่คนเดียว ยุงก็เยอะมาก ๆ บางคนมองแล้วก็ผ่านเลย บางคนก็หยุดถามเก็บอะไร เอาไปทำไม พอตอบ ว่าเอาไปเพาะจะปลูกในสวน บางคนยิ้ม บางคนทำหน้างง มีคนนึงหลุดปากออกมาว่าบ้า ต้นไม่เยอะแยะ เอาไปปลูกบ้าแล้ว เป็นเมื่อก่อนจะหลุดปากพูดสวนออกไปทันที แต่หลัง ๆโดนบ่อยจนชินแล้ว เลยได้แต่ยิ้ม

ไม่รู้จะเพาะขึ้นไหมเพราะร่วงมานานแล้ว แต่ก็ต้องลอง เย็นนี้จะไปเก็บมาเพาะอีก

นั่งเพาะอยู่คนเดียว มีแต่ลูกชายหมีเท่านั้นที่วนเวียนอยู่ไม่ห่างแม่

พี่หมีไม่กลับบ้าน ส่วนน้องสองตัวไม่ต้องพูดถึง อยู่แต่กับแม่เอื้อง วันนี้ตอนเที่ยงพ่อก็ไปสวน บอกคิดถึงหมา ตั้งแต่หมาสามตัวไม่อยู่ บ้านเงียบมาก พ่อกับแม่บ่นคิดถึงหมาทุกวัน

สามสิบนาทีเพาะได้แค่นี้ น่าจะได้ประมาณเกือบหกสิบถุง

แม่เป๊บซี่มีสภาพแบบนี้ตั้งแต่คลอดลูกคอกที่ 2 ท้องย่อนลงจนติดดิน แต่ไม่แสดงอาการป่วย หรือเจ็บปวดเราก็ไม่รู้จะทำยังไง ปล่อยไว้แบบนี้ จนแม่เป๊บซี่เป็นสัดอีกครั้งที่ 3 เราก็เลยเอาพ่อพันธุ์หมูมาผสมพันธุ์ พอคลอดลูกออกมาน้ำนมก็น้อย แทบไม่มีเลย นี่อาจจะเป็นอีกสาเหตุที่ไม่มีน้ำนม ต่อไปคงไม่ให้แม่เป๊บซี่ตั้งท้องอีกแล้ว