เดินทางไปเยี่ยมน้องพร

หมวดหมู่ของบล็อก: 

วันนี้16พย.เดินทางไปเยี่ยมน้องพร

รถออกจาอุบล6.50น.เป็นความรู้สึกกังวลมากที่ต้องเดินทางคนเดียวเพราะไม่คุ้น  และยังไม่เคยไป  อ.พยัคฆภูมิพิสัย  การเดินทางครั้งนี้  ไปเพราะคำเดียวคือ  ใจ

ป้ายา  ป้าแมว  ตะไคร้  มารับที่พยัคฆภูมิพิสัย แล้วบอกว่า  น้องพรไป โรงพยาบาลศรีนครินทร์  ขอนแก่น  โทรถามหมูแฟนน้องพรแล้ว  ป้ายาเลยพามาแวะบ้านก่อน  ลุงพงษ์บอกว่า  จะขับรถให้

 

ทักทายยายก่อนออกเดินทาง  แม่ป้ายา  อายุ80กว่าแล้ว  เราพบกันครั้งที่2แล้วนะยาย  ป้ายากับลุงพงษ์  เดินไปบอกพี่  ว่าฝากยายครึ่งวัน  แล้วเราก็เดินทางไป  ขอนแก่นกัน

 

หมู  แฟนน้องพร  จิตใจเข้มแข็งมาก ดูแลน้องพรอย่างดี  โดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย  เราได้พูดคุยกัน  ป้าเล็กนำรูปเหมือนหลวงปู่มั่นไปให้  เป็นขวัญกำลังใจ

 

ป้าเล็กไม่สามารถเก็บภาพน้องพรมาฝากได้  เป็นกฎของโรงพยาบาล   ขอใช้รูปนี้แทนเป็นภาพปี55วันที่ป้าเล็กไป  ส่งลูกสาว  เข้า  ม.สารคาม เรานัดรวมพลที่บ้านธนนัน   เผื่อใครนึกหน้าน้องพร   ลูก2คนยังเล็ก  เราเพื่อนบ้านสวนขอเป็นกำลังใจให้ครอบครัวค่ะ  

 

 

วันที่17พย.57  น้องพร  เสียชีวิตแล้วค่ะ

 

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง

ความเห็น

ขอเป็นกำลังใจให้น้องพรและครอบครัว ขอบคุณค่ะป้าเล็ก

เรามาเป็นกำลังใจให้กันค่ะคุณอ้อยหวาน

 เดินทางปลอดภัยนะค่ะคุณป้าเล็กคุณป้าแมว และคุณป้ายาคุณลุงพงษ์ด้วยค่ะ ขอให้น้องพรหายใวๆนะคะ

ขอบคุณค่ะ  คุณนิภา  เดินทางลำบากหน่อยกับความไม่คุ้น  แต่บุญที่ได้เจอคนดีๆคอยช่วยบอก  ก็ได้ไปพบน้องพรค่ะ  ไปเป็นกำลังใจให้  ไปช่วยตามกำลัง

เดินทางคนเดียวในเส้นทางที่ไม่เคยไปมาก่อนมักจะเหงาและขาดความมั่นใจ พอเจอป้าแมว ป้ายา ลุงพงษ์  ป้าเล็กคงใจชื้นขึ้น ดูจากในภาพหากเจอเพื่อนๆในสถานการณ์ปกติคงดีใจกว่านี้ ได้มีโอกาสให้กำลังใจน้องพรทำให้น้องพรแช่มชื่นขึ้น *-*ดูรูปล่างสุดเห็นรูปเดิมของน้องพร น้องมายด์ น้องโดเรม่อน น้องโต๋(เดี๋ยวนี้เป็นหนุ่มแล้ว) คุณวัชรินทร์ คุณธนนันท์ และป้าเล็กคนเดิม คิดถึงวันเก่าๆหนอ

เดินทาง  ความไม่มั่นใจ  เกิดขึ้นมา  ทำให้รู้สึกไม่ดีเลย  พอได้เจอเพื่อน  ก็หายค่ะ   ก็ยังดีว่าง1วัน  ได้ไปหาน้องพร

วันนี้น้องพรเสียแล้ว

เป็นอีกวันที่ในใจรู้สึกเหงาๆ เหมือนหนึ่งญาติสนิทมาจากเราไป

 

ช่วงนี้ไม่ค่อยอยากเปิดคอม ไม่ค่อยอยากเข้าเฟสเลยป้าเล็ก  มันมีแต่เศร้า ๆ   เมื่อสักพักเข้าเฟสเจอโพสน้องแมวกัดฟันแน่นเลย  อีกแล้วหรือ    Cry

เห็นรูปน้องพรแล้วบรรยายไม่ถูก มันจุกในอก ถึงแม้จะไม่ได้รูจักกันเป็นการส่วนตัวไม่เคยเห็นตัวจริงแต่ได้พูดคุยทักทายกันในบล็อก  ได้รับของฝาก ได้รับน้ำใจจากน้องเสมอๆ มาถึงวันนี้เหมือนเราสูญเสีย   ปีนี้ป้าต่ายสูญเสียมากมาย ตั้งแต่ต้นปี  แม่ก็จากไป  สามีก็โดนรถชนเกือบเสียชีวิตโชคดีที่รอดมาได้ แต่เสียรถไปทั้งคัน  กลางปีป้าก็โดนรถชน แต่โชคดีไม่เป็นอะไรมากแต่ก็เสียรถไปอีกหนึ่งคัน มาปลายปีต้องเสียเพื่อนอีกสองคน  น้องพร และน้องพนิดา  แน่นและจุกในอกจริงๆ  

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก