หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข

"ทุกชีวิตดิ้นรนค้นหาแต่จุดหมาย
  ใจในร่างกายกลับไม่เจอ
  ทุกข์ที่เกิดซ้ำเพราะใจนำพร่ำเพ้อ
  หาหัวใจให้เจอก็เป็นสูข"

แว่วเสียงเพลง "ทะเลใจ" ของคาราบาวขึ้นมาคราใด มันทำให้ผมนึกถึงภาพของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง
ที่พยายามค้นหาตัวเองว่าแท้จริงแล้วตัวเองชอบอะไร ต้องการมีชีวิตแบบใด และจะมีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งใด

ย้อนเวลากลับไปในวัยเด็ก ครูประจำชั้นชอบจะถามเด็กๆเสมอว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร

พอเรียนมัธยมก็ถูกอาจารย์ที่ปรึกษาถามอีก โตขึ้นอยากเป็นอะไร

พอเข้าเรียนมหาวิทยาลัยก็หนีไม่พ้นคำถามเดิมๆอีก ทำไมเลือกเรียนสาขานี้ จบไปอยากเป็นอะไรอยากทำงานอะไร

จวบจนกระทั่งผมเรียนจบ ดีจังไม่มีใครคอยถามแล้ว จะเป็นอะไร จะทำงานอะไร

แต่กลับเกิดคำถามขึ้นในใจตัวเองว่า แท้จริงแล้วเราอยากเป็นอะไร อยากทำงานอะไร ตัวเองถามตัวเองซะงั้น

คิดเท่าไหร่ก็ยังคิดไม่ออก
ถามเท่าไหร่ก็ยังไม่ได้คำตอบ
ค้นหาเท่าไรก็ยังค้นหาไม่เจอ

จนชีวิตของผมย่างเข้าสู่ ปีที่ 25 ใน ขณะ ที่ชีวิตของผมกำลังจะก้าวผ่านอุปสรรคต่างๆเพื่อที่จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง

พ่อครับผมจะกลับมาอยู่บ้าน เพื่อทำการเกษตรนะครับ ผมอยากปลูกต้นไม้ ผมอยากมีอาณาจักรส่วนตัวที่เต็มไปด้วยต้นไม้และพืชพันธุ์ธัญญาหาร ผมรู้สึกว่าผมอยู่กับต้นไม้อยู่กับธรรมชาติแล้วชีวิตผมมีความสูข

นั่นคือประโยคแรกที่ผมเล่าให้พ่อผมฟัง เกี่ยวกับความฝันของผม