ซื้อผักเหมียงรอบท้ายสุด อาจจะไม่ใช่สุดท้าย

    วันนี้เสร็จจากเก็บน้ำยาง ก็รีบไปบ้านลุงสั้นเพื่อซื้อผักเหมียงรอบท้ายสุด  จะได้ปลูกผักเหมียงเต็มสวนสักที หน้าบ้านมีสวนยางพาราอายุประมาณ 4 ปี ประมาณ 1 ไร่ ซึ่งพ่อปลูกเอาไว้  ตั้งแต่กลับมาอยู่บ้าน เมื่อปี 2550  ก็ได้ปลูกไม้ยืนต้นไว้รอบๆ สวนบ้างแล้ว เช่น กฤษณา มะฮอกกานี เนียง สะตอ สะเดาช้าง  ยางนา ตะเคียนทอง หว้าฯลฯ แต่ความตั้งใจสูงสุดคือปลูกผักเหมียงเป็นพืชแซมให้เต็มสวน ซึ่งความตั้งใจนี้กำลังจะกลายเป็นจริง  เมื่อสามารถหาซื้อผักเหมียงมาได้ตามจำนวนที่ต้องการ เมื่อวานก็ตัดหญ้าในสวนเสร็จ แล้วได้ขุดหลุมไปบางส่วน กลับมาจากบ้านลุงสั้นก็ขุดหลุมจนเสร็จ และปลูกผักเหมียงไปแล้วบางส่วนยังปลูกไม่เสร็จครับ ค่ำเสียก่อนพรุ่งนี้ค่อยปลูกต่อ

    วันนี้ไม่ได้ไปซื้อผักเหมียงที่บ้านลุงสั้นอย่างเดียวครับ ไปซ่อมคอมพิวเตอร์ให้ลุงสั้นด้วย อย่าเพิ่งคิดว่าลุงสั้นเล่นคอมพิวเตอร์เป็นนะครับ เป็นคอมพิวเตอร์ของลูกลุงสั้น ซึ่งคอมพิวเตอร์เสีย ไม่ได้ใช้งานมาปีกว่า เอาไปซ่อมช่างบอกไม่เสีย แต่คิดเงิน 800 บาท ลุงสั้นถามผมว่าค่าอะไร ผมตอบลุงว่าค่าขันน๊อต 2 ตัว  ครั้งก่อนที่ไปผมได้ดูอาการของคอมแล้ว น่าจะเป็น ที่ Power Supply ก็ถอด Power Supply ของเครื่องผมไปลองเปลี่ยนดู เปลี่ยนเสร็จใช่เลยแก้ปัญหาได้ไปเปราะหนึ่ง แต่ยังใช้งานไม่ได้ ดูแล้วเมนบอร์ดน่าจะเสีย ก็แนะนำร้านให้ลุงสั้นเอาไปซ่อม ซึ่งรับรองว่าไม่คิดค่าขันน๊อตแน่นอน

     ผมละเซ็งกับพวกร้านคอมพ์ ที่หากินบนความไม่รู้ของคนอื่นอย่างโหดๆ ขันน๊อตสองตัว คิด 800 บาท บ้าหรือเปล่า ตอนที่ผมลาออกจากงานมีคนถามว่าทำไมไม่เปิดร้านคอมพ์ ผมบอกไม่ชอบ  ไม่ชอบเอาเปรียบใคร ไม่ชอบเอากำไรจากการซื้อมาขายไป แต่ถ้าปลูกผักแล้วเอาไปขายนี่คนละความรู้สึกแบบนี้ผมทำได้ รู้แล้วครับว่านิสัยอย่างผมทำสวนดีที่สุด

ความเห็น

ถ้าได้ความคืบหน้ายังไงเรื่องการปลูกผักเหมียง ช่วยอัพเดทรูปเป็นความรู้หน่อยน่ะครับ สนใจจะปลูกเหมือนกันครับ ปลูกกินข้างบ้าน ไม่ต้องขึ้นไปหาบนควน บนเขาให้เหนื่อยเหมือนก่อนอีก

เรื่องช่างคอมพ์ที่เห็นแก่ตัว ผมว่าเค้าอยู่ไม่ได้นานหรอกครับ เพราะไม่ซื่อสัตย์ต่อลูกค้า แถวบ้านผมเห็นล้มไปหลายร้านแล้ว

ขอบคุณครับ