วันนี้มีนัดกับพี่ที่อยู่บ้านใกล้กัน นัดมาไถที่สำหรับปลูกข้าว อย่างที่เคยบอกว่าผมไม่อยากใช้คำว่านา เพราะมันไม่มีน้ำ ขอเรียกว่าที่ปลูกข้าวก็แล้วกัน ผมเองได้แบ่งที่ครึ่งไร่ไว้ปลูกข้าวจากที่ดินทั้งหมดสองไร่ครึ่งกว่าจะถึงวันนี้ต้องรอทั้งนั้น รอปรับที่ รอฝน รอปอเทืองโต รอพี่เขามาไถให้เพราะไม่มีรถไถเอง แต่ที่ไม่ต้องรอก็เมล็ดพันธุ์ข้าวแค่บอกว่าอยากได้ข้าวไร่ คือพันธุ์ข้าวที่ปลูกโดยไม่ต้องมีน้ำขัง สมาชิกบ้านสวนพอเพียงก็จัดให้ พี่พุทธบุตรนั่นเอง ไม่นานผมก็คงได้ปลูกข้าวสมดังหวังสักที มาดูบรรยากาศการอำลาปอเทืองกันครับ

ไถแล้วครับ

ไถได้แค่นี้แหละเที่ยงเสียก่อน

ไถเสร็จครึ่งหนึ่ง

ถ่ายรูปเล่นๆ รถไถนาเดินตามคันนี้อดีตเป็นของพ่อ ขายไปแล้ว กลับมาอยู่ใกล้ๆบ้าน

อีกรูป

     การหันเหชีวิตจากคีบอร์ดคอมพิวเตอร์ มาจับจอบจับเสียม มีดกรีดยาง ก็ทำมาแล้ว แต่วันนี้รู้สึกภูมิใจขึ้นมาอีกขั้นเมื่อได้ไถที่ปลูกข้าวด้วยรถไถนาเดินตาม มันมีความสุข สนุก เหนื่อยอย่างบอกไม่ถูก ก่อนเขียนบันทึกนี้เหงื่อท่วมตัว เหงื่อแห้งแล้วไปกินข้าวดีกว่า