วันแรกของการไปโรงเรียน

ลูกสาวชื่อน้องฝ้าย..อยู่นอกบ้านมากกว่าอยู่กับบ้าน เพราะไม่มีคนช่วยเลี้ยง..เด๋วนี้ก็ยังเป็นอย่างนี้ แต่ไม่ใช่เหตุผลเดิม แต่เป็นวันธรรมดาก็เรียนที่ธรรมศาสตร์ วันเสาร์-อาทิตย์เป็นครูสอนหนังสือ..เลยแทบไม่ได้อยู่บ้านเลย..เอารูปน้องตอนเด็กๆมาอวดบ้างนะ

ต้องบอกก่อนว่าแนวอนุบาลของเมืองไทย(ในกทม.) จะมีสองแนวคือเร่งเรียนและแบบเตรียมความพร้อม กว่า 90 % พ่อแม่นิยมส่งลูกเรียนแบบเร่งเรียนไม่ใช่แค่เพียงไม่มีเวลาเลี้ยงแต่ต้องการปั้นลูกให้เป็นดาวเพื่อเตรียมสอบเข้ารร.ดังๆ..(ระดับอนุบาลบวกเลขสองหลัก คิดเลขในใจ รู้ศัพท์ภาษาอังกฤษระดับป.2 บางคนท่องสูตรคูณได้ด้วยซ้ำ พวกนี้เน้น IQ.) อันนี้ถือได้ว่าค่อนข้างโหด..และผมแอนตี้แนวทางนี้มาตลอด

ส่วนอีกแนวทางหนึ่งคือแบบเตรียมความพร้อม แนวสาธิต ไม่สอนอะไรเลยเน้นการเล่นเพื่อพัฒนากล้ามเนื้อมือ การเข้าสังคมกับเพื่อน การเรียนรู้สิ่งรอบตัว พวกนี้เน้น EQ. ลูกผมเรียนแนวนี้ครับ จบอนุบาลสามสอบเข้าป1.ไม่ได้ซักที่..เพราะอ่านเขียน บวกเลขไม่เก่ง ภาษาอังกฤษไม่ได้เลยแต่ผมไม่สนใจ..เพราะเชื่อว่าเด็กวัยขนาดนี้เราต้องพัฒนาอะไรเขา (อ่านหนังสือเรื่องเลี้ยงลูกเยอะมาก)

พ่อแม่ส่วนใหญ่จะรับแนวเตรียมความพร้อมไม่ได้ เพราะรู้สึกว่าลูกด้อยกว่าเด็กคนอื่น..เลยไม่นิยมส่งลูกเรียน..เรื่องนี้รัฐไม่เคยเข้ามาดูแล..ผมว่ามันไม่ใช่การสร้างเด็กแต่เป็นการทำลายเด็กมากกว่า ..มุ่งแข่งขัน เอาชนะกันตั้งแต่เด็กๆ ปลูกฝังกันเข้าไปจนกลายเป็นหุ่นยนต์ที่ไร้ความรู้สึกไร้สำนึก ไร้นำใจ..

ผมบอกกับหลายคนว่าลูกผมเรียนแบบนี้ ผมเลี้ยงแบบนี้ ก็ประสบความสำเร็จได้ดีกว่าเด็กอีกตั้งหลายคนที่เรียนแบบเร่งเรียน(เห็นชัดมากในกลุ่มเพื่อน) ผมสอนหนังสือเด็ก..ผมก็จะเน้นการฝึกจากพื้นฐาน เป็นลำดับเป็นระบบและสอนแบบปัจเจคไม่ใช่แบบ classroom จะโหดหน่อยก็ตรงที่จะเน้นการเรียนแบบ self learning เป็นพี่เลี้ยงที่แนะให้คิดเอง ต่อยอดเอง ไม่ใช่สอนให้ทำตาม