อุระโบ้ง
หลังจากประเพณีต้อนรับบรรพบุรุษกลับบ้าน ( โอโบ้ง) ผ่านพ้นไป ก็จะเป็นประเพณีของการนมัสการหรือการแสดงความขอบคุณ ต่อ โอจิโชะซัง ( รูปปั้นรูปเด็ก) ซึ่งส่วนมากจะอยู่ตามมุมทางแยกของถนน ( ประเพณีนี้ไม่รู้ว่ามีทั่วญี่ปุ่นหรือเปล่าแต่ที่อิ๋วอยู่เขามีประเพณีนี้ด้วยค่ะ) หนึ่งปีมี 2ครั้งคือวันที่ 24 มกราคมและวันที่ 24สิงหาคมค่ะ
เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณต่อโอจิโชซังที่ปกป้องคุ้มครองเด็ก ๆ องค๋นี้เป็นของเขตค่ะ พิธีเริ่ม 6.30 ก็จะมีคนนำสวดมนต์ค่ะ บ้านเราน่าจะเรียก สังฆนายกหรือเปล่าค่ะ
หลังจากนั้นก็จะมีการห้อย โจะชิง ( ภาษาไทยไม่รู้ว่าแปลว่าอะไรนึกไม่ออกค่ะ ขออภัยค่ะ)
ผูกดีๆ นะลูก การห้อยโจะชิง ก็จะเป็นลักษณะขอพรแบบว่า ไม่ให้เป็นหวัด เป็นไข้
ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง เติบโตขึ้นในทุก ๆ วันค่ะ
ส่วนมากเน้นเด็กผู้ชายแต่เดี๋ยวนี้เด็กผู้ชายมีน้อย เด็กผู้หญิงก็เลยมีส่วนร่วมด้วยค่ะ
ข
สวดมนต์อธิฐานเสร็จ ก็มีการแจกขนมให้เด็ก ๆ ค่ะถือกันไม่วางเลยค่ะ ซึ่งขนมก็เป็นขนมที่แต่ละบ้านนำมาถวาย หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ที่ดูแล (ส่วนมากเป็นแม่บ้านที่มีลูกชายอยู่ ป.5-ป.6) จะเทขนมรวมกันแล้วจับแบ่งใส่ถุงคืนให้ หลังเสร็จพิธีก็รับกลับบ้าน ค่ะ
อันนี้เป็นโอจิโชซังส่วนบุคคลค่ะ ( ขอถ่ายรูปมาเพราะ อยู่ข้าง ๆ บ้าน) ค่ะ บ้านอิ๋วอยู่ตรงกลางระหว่างโอจิโชะ ซังทั้ง 2 รูปนี้ ค่ะ
- บล็อกของ amporn
- เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน เพื่อแสดงความคิดเห็น
- อ่าน 6554 ครั้ง
ความเห็น
นู๋พร
25 สิงหาคม, 2010 - 14:59
Permalink
เด็กๆๆ
เด็ก..เด็ก ทำอะไรก็น่ารัก..จัง
เดินทีละก้าว กินข้าวทีละคำ ทำทีละอย่าง
amporn
25 สิงหาคม, 2010 - 15:12
Permalink
นู๋พรมาแจมด้วยกันนะค่ะ
มาช่วยเด็ก ๆ ผูกโจะชิงค่ะ จริง แล้วต้องผูกเรียงกันเยอะ ๆ ค่ะ เวลาถ่ายรูปจะสวยค่ะ
ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้
จันทร์เจ้า
25 สิงหาคม, 2010 - 15:01
Permalink
แปลกดี
ให้้เด็กๆ มารวมตัวกัน แบ่งขนมกันกิน ดีค่ะ ไปด้วยได้มั้ยคะ อายุยังไม่ถึง 80 เลยค่ะ อิอิ
พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า
amporn
25 สิงหาคม, 2010 - 15:10
Permalink
คุณจันทร์เจ้ามาร่วมได้ค่ะ
คนแก่คนเฒ่า คุณป้าคุณลุงก็มาค่ะ ( แต่คนหนุ่มคนสาวไม่รู้หายไปไหนค่ะ)
ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้
ทราย
25 สิงหาคม, 2010 - 15:27
Permalink
เด็กๆคงตื่นเต้น
เด็กๆคงตื่นเต้นกันะคะ
amporn
25 สิงหาคม, 2010 - 15:30
Permalink
ไม่รู้ตื่นเต้นหรือเปล่าหรือว่า
ชักจะเริ่มชินเสียแล้วเพราะปีหนึ่งมี 2 ครั้ง เมื่อวาน 3 ใบเถาไปเล่น โคเอ็น( สนามเด็กเล่น ) ไม่ยอมกลับ ค่ะ ต้องใช้ไม้แข็งกว่าจะมาร่วมพิธีได้
ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้
Tui
25 สิงหาคม, 2010 - 15:38
Permalink
ขอบคุณ สำหรับภาพบรรกาศดีๆ
ขอบคุณ สำหรับภาพบรรกาศดีๆ ครับ คุณ อำพร ภาพเด็ก น่ารัก มากครับ
amporn
26 สิงหาคม, 2010 - 20:42
Permalink
แล้วจะพยายามเอารูปประเพณี
ต่าง ๆมาให้ดูบ่อย ๆนะค่ะ (ซึ่งเป็นบางส่วนของญี่ปุ่นค่ะ)
ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้
ปุ๊ก
25 สิงหาคม, 2010 - 15:43
Permalink
เป็นการสอนเด็ก
เหมือนเป็นการสอนเด็ก ให้รู้จักวัฒนธรรม
ไปในตัวนะคะ ถ้าไม่มีงานประเพณี
ให้เด็กๆได้มีส่วนร่วม โตขึ้นเค้าก็จะไม่
ค่อยอยากรับวัฒนธรรมอันดีงามเหล่านี้
ทำแค่...พอดี
ใช้อย่าง...พอเพียง
เก็บออม...พอสมควร
3 พอ...เพื่อความสุขในชีวิต
msn kra_pook@hotmail.com
amporn
26 สิงหาคม, 2010 - 20:40
Permalink
จริงค่ะคุณปุ๊ก
เดี๋ยวนี้ประเพณีอะไรต่าง ๆ มีแต่คนแก่คนเฒ่า หาคนหนุ่มคนสาวไม่ค่อยมี ส่วนเด็ก ๆ ต้องพยายามปลูกฝังประเพณีและความเชื่อเหล่านั้เอาไว้บ้าง เขาจะได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีศิลธรรม และจริยธรรมในหัวใจค่ะ
ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้
หน้า