จุดเริ่มต้นของความพอเพียง

วันนี้ดูภาพเก่าๆ ที่เก็บไว้แล้ว เกิดความรู้สึกอยากแบ่งปันให้สำหรับคนที่กำลังเริ่มต้นใหม่ หรือยังไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย

อยากบอกว่า ไม่มีคำว่าสายเกินไป ไม่มีคำว่าไกลเกินเอื้อม เพราะทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่น้ำมือของเรากับพลังศรัทธา

ที่มีค่าเป็นแรงผลักดันอย่างมหาศาล ที่จะสร้างสรรค์ทุกสิ่งอย่างค่อยเป็นค่อยไป.....

มาดูกันนะคะ....

เมื่อ 20 มกราคม 2552  กับฤดูหนาวอันแห้งแล้ง

พื้นที่อันว่างเปล่า บนท้องทุ่งที่แสนเดียวดาย

ได้แต่นั่งมอง และทอดถอนใจ เราจะขุดดินไหวมั๊ยเนี่ย

ทดลองปลูกผักเล็กๆน้อยๆ เพื่อบำรุงดิน

สภาพจริง ก่อนลงมือลุยยยยยยย....

และแล้ว ก็มีกำลังใจจากเพื่อนบ้านแวะเวียนมาไม่ขาดสาย

อีกหนึ่งฤดูหนาวที่ผ่านเข้ามา ...ชีวิตก็เริ่มเปลี่ยน

ปลูกกล้วย และไม้ยืนต้น วันละต้นสองต้น ไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆ

อีกหนึ่งฤดูฝนที่มาเยือน ...

1 ปีผ่านไป ไวเหมือนโกหก  แต่นี่ไม่ใช่ความฝันอีกต่อไป

ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยือน