ยุงลาย กับ ส้มมือ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ช่วงนี้ในละแวกหมู่บ้าน มีคนเป็นไข้เลือดออกกัน สาธารณสุข โดยสถานีอนามัย ได้ออกมาฉีดหมอกควันกำจัดยุงลายกัน แบบไม่ได้ตั้งตัว

เพราะเป็นหมอกควัน เลยไม่ค่อยเห็นอะไร

อาวุธประจำกาย

หมดน้ำยา เติมกันหน่อย

กินจุ ต้องใช้น้ำยาสองตัว ใส่คนละช่อง

เจ้าหน้าที่ ฉีดพ่นจนเหนื่อย ก็ต้องโด๊บกันหน่อย

แบบนี้ เจ้าของบ้านเลยต้องไปหาข้าวกินที่ทุ่งสง

กลับมาตอนบ่าย เข้าสวนต่อ

ช่วงฝนตก ส้มมือ ก็ออกลูกกันเยอะ หลบๆซ่อนๆ อยู่ในพุ่ม คนตัดหญ้ามองไม่เห็นก็เลยตัดตั้งไว้ให้

ผลงามๆทั้งนั้น

ผลสดๆ

ผลนี้หนักร่วม 500 กรัม เลยนอนแอ้งแม้งบนพื้นดิน

ผลนี้ขี้อาย ขอหันหลังให้

ดอกกำลังบาน อีกสักเดือนคงได้อีกหลายลูก

ลองผ่าออกมาดู เนื้อในสีขาว ไม่มีกลีบ ไม่มีเมล็ด หั่นเปลือกมากัดกินดู รสชาดดีครับ มีกลิ่นส้มเล็กน้อย กรอบๆ ผลส้มมือ เขาเอาไปทำ ยาดมส้ม(โอ)มือ ใส่หลอดโลหะ ขายกันหลอดละร้อย ผมไม่มีหลอดโลหะใส่ คงจะต้องใส่ขวดยาดม บล๊อกหน้าจะเอามาทำให้ดู แต่ต้องกลับจาก ตรังก่อนครับ สัปดาห์นี้ต้องไปตรังครับ ไปหา หัวแส้ ให้ดงดมด้วยครับ จะไปเยี่ยมผู้ใหญ่ ก็ไม่รู้ว่าจะกลับจาก นฐ แล้วยัง 

บันทึกที่เคยเขียนเรื่องส้มมือ ก่อนหน้านี้

http://www.bansuanporpeang.com/node/2906

ขอตัวไปหาตัวยามาทำ ยาดมส้มโอมือ ก่อนครับ


ความเห็น

ในหมู่บ้านที่หนูอยู่ จะมาฉีดพ่นบ่อยในช่วงที่มีการเลือกตั้งค่ะ แต่เขาจะบอกล่วงหน้านะคะ เพราะเขาจะมาหาเสียงด้วย แต่แทนที่พวกเราจะอยู่ฟังเขาหาเสียง กลับหนีออกจากบ้านกันหมด เพราะกลัวควันค่ะ


ช่วงนี้ก็ยุงเยอะมาก แต่ไม่มีเลือกตั้งอะไร เลยไม่มีใครมาฉีดให้เลย สังคมเมืองเป็นแบบนี้ค่ะลุง อย่าหวังให้หน่วยราชการมาสนใจเลย ไม่มีทาง


 

 

ผมจะหาเพลงของ คำรณ สัมบุณณานนท์ ที่ร้องเกี่ยวกับนักการเมืองมาให้ฟัง แต่หาไม่ได้ นักการเมืองไม่ว่าสมัยนี้หรือสมัยไหน นิสัยแบบเดียวกันหมด

หน้า