เช้านี้ไม่อยากตื่น
เช้านี้ตื่น 6.30 น. ถือว่าตื่นสายมากแล้ว ตื่นมาพร้อมกับความเหนื่อยล้าที่ยังคงมีอยู่ และยังรู้สึกว่าไม่อยากตื่น เมื่อคืนกลับถึงบ้านสี่ทุ่ม อยากเขียนบล็อกเล่าว่าไปทำอะไรมา แต่เขียนไม่ไหว เลยต้องนอนก่อน แล้วตื่นขึ้นมาเขียน เมื่อวานตอนตี 2 ผมได้รับโทรศัพท์ จากน้องผู้ดูแลระบบของโรงพยาบาลหนึ่ง "พี่ Server ผมมีปัญหาใช้งานโปรแกรมไม่ได้" คุยรายละเอียดกันมากกว่านี้ น้องเขากำลังแก้ปัญหาอยู่ ผมก็บอกว่า มีอะไรให้ช่วยก็บอก คุยเสร็จผมนอนต่อ ตีห้าผมก็ได้รับโทรศัพท์อีกครั้ง
"พี่มาช่วยผมหน่อย" ตื่นขึ้นมารอบนี้ผมไม่นอนต่อแล้วครับ เตรียมอาวุธครบมือ พร้อมที่จะไปช่วย 7.30 น. ออกจากบ้าน แวะเอาอาวุธเพิ่มเติมที่ในมือง ขับรถไปรวมระยะทางประมาณ 70 กิโลเมตร ไปถึงดูอาการ เอ... มันไม่ได้เป็นปัญหาอย่างที่น้องเขาเข้าใจ อาวุธที่เตรียมไปบางอย่างก็ใช้ไม่ได้
แนวทางการแก้ปัญหามีหลายทาง หนทางแรกเอาข้อมูลสำรองล่าสุดที่มีนั่นคือข้อมูลหายไป ประมาณ 7 ชั่วโมง ซึ่งผมไม่เห็นด้วยกับแนวทางนี้ ผมปล่อยให้น้องเขาเขาทำแนวทางนี้ไป ส่วนผมหาทางแก้ปัญหาที่จะเอาข้อมูลออกมาให้ได้มากที่สุดถึงเวลาที่มันมีปัญหา เที่ยงก็แล้ว บ่ายก็แล้ว ค้นหาใน google กันแทบพลิก google แต่ก็ไม่ได้คำตอบไม่ว่าเวบบอร์ดต่างประเทศไหนๆ ไม่มีใครแก้ปัญหานี้ได้เลย เริ่มจะถอดใจ ที่มีคนเจอปัญหาเหมือนกัน แต่ไม่มีคนแก้ปัญหาได้ แต่ก็วิธีการแก้ปัญหาที่เป็นคำแนะนำของทางโปรแกรมฐานข้อมูลเอง ซึ่งคิดว่านี่คงเป็นทางเลือกสุดท้าย อ่านหลายรอบแล้ว บอกก็ไม่ละเอียด(แต่ก็ช่วยได้บ้าง)มันอะไรกันเนี่ย แต่เมื่อเป็นทางเลือกสุดท้าย ก็ต้องอ่านมันบอกไม่หมดก็ต้องไปค้นต่อ งานนี้ถ้าแก้ปัญหาไม่ได้เนี่ย กลับบ้านไม่สบายใจแน่
อ่านคำแนะนำที่มีเพียงสั้นๆ แล้วก็ค้นหาคำสั่งที่จะเอามาใช้งาน ได้แล้วก็ทดลองก่อนโอเคได้ผ่านไปเปราะหนึ่ง ยังไม่จบครับ อ่านคำแนะนำต่อค้นหาคำสั่งต่อ สุดท้ายแก้ปัญหาได้ได้ข้อมูลกลับมาครบถ้วนถึงเวลาที่เครื่องคอมพิวเตอร์แม่ข่าย(Server) มีปัญหาโล่งอกไป
นี่แหละครับหัวอกผู้ดูแลระบบที่ผู้ใช้งานมักจะไม่เข้าใจ เวลาโปรแกรมใช้งานมีปัญหามันกดดันขนาดไหน ผมเคยผ่านภาวะอย่างนี้มาแล้วจึงเข้าใจหัวอกผู้ดูแลระบบเป็นอย่างดี น้องเขาไม่ได้นอนทั้งคืนแแต่ก็ยังโชคดีที่มีมีภรรยามาให้กำลังใจอยู่ตลอด ช่วยจัดการเรื่องอาหารการกิน เป็นผู้ดูแลระบบถ้าภรรยาไม่เข้าใจนี่เหนื่อยเพิ่มอีกหลายเท่า
ผมกลับถึงบ้านสี่ทุ่ม ถึงแม้จะกลับมาพร้อมความเหนื่อยล้าและความเครียด แต่ก็พกความสะใจมาเต็มกระเป๋า เรื่องเงินไม่ต้องพูดถึงครับ ช่วยก็คือช่วย
ที่เขียนมานี้อาจไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องเกษตร แค่อยากบอกว่านี่คือ ชีวิตผมอีกมุมที่ยังทิ้งไม่ได้
- บล็อกของ sothorn
- อ่าน 6875 ครั้ง
ความเห็น
emsmessage
14 พฤศจิกายน, 2010 - 19:08
Permalink
มาเป็นกำลังใจให้ด้วยครับ... เ
มาเป็นกำลังใจให้ด้วยครับ...
เข้าใจเลยที่เดียวเชียวแหละครับว่าเวลา server มันล้มแล้วกดดันขนาดไหน....เคยโดน แม้ว่าจะไม่ใช้ของเราก็ตาม สุดยอดเลยครับท่่านผู้ใหญ่
บ้านเกิด เปิดหู เปิดตา เปิดใจ เปิดกะลา ฉึกฉึก
sothorn
14 พฤศจิกายน, 2010 - 19:19
Permalink
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
tantawan-ตะวัน
15 พฤศจิกายน, 2010 - 06:53
Permalink
พี่โส
อ่านแล้วเหนื่อยแทนเลย....คิ คิ หาภรรยาที่เข้าใจได้ยังอ่ะพี่บ่าว
มนต้นกล้า
15 พฤศจิกายน, 2010 - 15:40
Permalink
นึกว่าเป็น..ชิกุนบุฯย่า
ที่ผู้ใหญ่เคยเป็นนี่ ช่วงนี้หรือเปล่า
รักษาสุขภาพบ้างนะคะ เดินทางบ่อย ถึงไม่ได้ขับเอง มันก็เหนื่อยน้าผู้ใหญ่น้า
ฉันจะปลูก ผัก ให้ลูกทาน
หน้า