พาแม่ไปหาหมอ ^ - ^

..เลยกำหนดพาแม่ไปหาหมอ จนเมื่อวันอาทิตย์แม่บอกว่ายาหมดแล้ว เลยให้แม้ค้นหาใบนัด ตายละหว่านัดตั้งแต่ 1 พย. ไม่เคยเล้ยที่จะผิดนัดอย่างมากก็สายไปไม่ตรงคิว วันนี้ (วันจันทร์) เลยต้องลากิจกะนายเพื่อพาคุณนายแม่ไปหาหมอ...

..จากที่ผิดนัดขั้นตอนจะยุ่งยากกว่าที่ตามนัดนิดนึง แม่รักษาตัวที่ รพ.ศูนย์จังหวัดราชบุรี คะ แต่ก่อนแม่เป็นคนไข้ รพ. รามาธิบดี เมื่อ 7 ปีก่อน รพ. รามาบอกว่าไปรักษาที่ราชบุรีก็ได้นะ ใกล้บ้านกว่า ก็เลยตามเลยที่หมอบอก..

..ขอเล่าย้อนแม่ผ่ากระดูกสันหลังทับเส้นประสาทและนิ่วในถุงน้ำดีที่ รพ. รามาฯ เมื่อปี 2535 ซึ่งถือว่าเป็นที่สุดของการรักษา หากไม่ได้ผ่าหลังตอนนั้นแม่คงเดินเหินหรือทำงานหนักไม่ได้เท่านี้

(ปี 2542) ส่วนนิ่วในถุงน้ำดีแม่นอนปวดท้องสองวันเต็ม ๆ โดยที่ไม่บอกพี่สาวที่อยู่บ้านด้วยกัน จนพี่เห็นหน้าไม่ดีเลยส่งไป รพ. บ้านโป่ง จังหวะพี่ชายกลับมาเยี่ยมบ้าน บอกหมอที่บ้านโป่งว่าขอไปรักษาที่ รพ. รามาฯ หมอบอกว่าหากมาช้านิดเดียว คุณยายเสียชีวิตเพราะนิ่วกำลังจะแตก แถมตอนคุณหมอมาเยี่ยมแม่กับ นศ. แพทย์ หมอยังแซวว่าเป็นคุณยายจอมอึด ... หมอคงทราบว่าการปวดนิ่วนั่นปวดมากขนาดไหน... ที่แม่ไม่อยากบอกลูกเพราะแม่กลัวการผ่าตัดมาก ๆ เองนะคะ

ปี 2553..วันนี้ขอเล่าและชมเชยการทำงานของ รพ. ศูนย์จังหวัดราชบุรีนะคะ ก้อยพาแม่ไปหาหมอหลายที่รวมทั้งตัวก้อยเอง รพ. มีระบบการทำงานที่ดีมาก ๆ  ใช้ IT มาช่วยแต่ก็ใช้สัญลักษณ์หรือวิธีการที่ให้ชาวบ้านเข้าใจการทำงานได้ เป็นอย่างไรมาดูกันนะคะ   พี่ ๆ เพื่อน ๆ สมช. อาจจะนึกไม่ออกว่า รพ. นี้อยู่ไหน ก็ รพ. นี้แหละคะที่ชาวกระเหรี่ยงมาจี้หมอกับพยาบาลเมื่อสิบกว่าปีก่อน จนดังไปทั่วประเทศ ตอนนี้ รพ. ก็ให้การรักษากะเหรี่ยง พม่า นะคะ และเจ้าหน้าที่ก็บริการเค้าเหมือนเป็นคนไทยคนหนึ่งเลยคะ...

รพ. นี้ดีตั้งแต่เอารถไปจอดที่แผนกรถเข็นเลยคะ เจ้าหน้ารถเข็นจะมารับ เราสามารถวนเอารถไปหาที่จอดรถได้และเชื่อมั่นได้ว่าเค้าพาแม่ไปถูกที่นะคะ เพราะเค้าจะถามว่าตรวจเรื่องอะไร หมอชื่ออะไรที่รักษา... (มี 2 รพ. ที่เจอระบบรถเข็นดีๆ คือ ที่ รพ. ศูนย์ราชบุรีนี้ กับ รพ. วัดไร่ขิง)

ด่านแรกห้องบัตร ไปห้องนี้ต้องรับคิวก่อน ไปถึงยังไม่ 9 โมงดี ได้คิวที่ 436...จากห้องนี้จะได้ใบสั่งยาปล่า ๆ และบัตรแสดงว่าต้องไปที่ไหนต่อ แต่เห็นเจ้าหน้าที่จิ้ม ๆ ในคอมพ์ คงแจ้งอีกทีมให้ดึงประวัติคนไข้มารอ ..ภาพนี้ถ่ายตอนกลับคนเหลือน้อยแล้ว

เมื่อได้บัตรคิว ก็เอาใบสั่งยาไปพิมพ์เพื่อลงรายการยาที่สั่งประจำ หากเปลี่ยนแปลงหมอจะขีดฆ่าเพื่อให้ง่ายกับหมอและเภสัช ...จุดนี้จะซักประวัติคนไข้ด้วยเพื่อลงบันทึกความดันและอาการอื่น ๆ

เมื่อได้ประวัติ หากเราแจ้งว่าคนไข้นั่งรถเข็น เค้าจะเหน็บใบนี้ไว้ที่ประวัติด้วย เพราะเวลาถึงคิวตรวจ เจ้าหน้าที่จะมารับไปตรวจให้นะคะ ไปมาหลายที่ไม่เคยเห็นที่ไหนทำป้ายแบบนี้ ...

จุดรวม สว. คนไข้ที่นั่งรถเข็นเค้าจะเข็นไปรวมกลุ่มกันนะคะ พอถึงคิวเค้าจะมาเรียก ที่นี่จะให้พนักงานเข็นให้คะ ญาติไม่ต้องเข็นเค้าบอกว่าพนักงานเข็นปลอดภัยกว่า... คุณนายใส่เสื้อชมพู้ ชมพูคะวันนี้...

ภาพคนไข้ที่ไม่ได้นั่งรถเข็นก็รอเรียกตามคิว ...วันนี้คนไข้เยอะมาก ๆ คุณหมอที่ตรวจคุณแม่ประจำไม่ได้พักเที่ยงเลยคะตรวจเสร็จรวดเดียวเลย และคุณหมอตรวจละเอียดด้วยนะคะ ครั้งหน้าแม่ต้องตรวจเลือด และ X-Ray หน้าอกด้วย

ตรวจเสร็จ จนท. ก็เข็นแม่ไปรอ ก้อยก็จะนัดคิวครั้งหน้า ...และคืนประวัติเจ้าหน้าที่ก็จะดูว่าหมอลงตรวจวันไหนใน 3 เดือนข้างหน้า จากโต๊ะนี้ก็ไปคิดเงินค่ายา (ไม่เสียค่าใช้จ่ายเพราะใช้สิทธิ์เบิกจ่ายนะคะ)  และรับยาคะ ...

บัตรนัดครั้งต่อไปคะ ลงรายละเอียดหมดเลย... คราวหน้าแม่ไปหาหมอวันวาเลนไทน์คงได้หอบดอกไม้ช่อโตไปให้คุณหมอด้วย

ปล. มีเรื่องเล่า.. ระหว่างก้อยรอรับประวัติแม่ในขั้นการซักประวัติ มีคุณลุงที่นั่งข้าง ๆ พลิกใบสั่งยาของแกไปมา คุณลุงก้มจนติดกระดาษเพื่อจะอ่านนะคะ ก้อยเห็นแล้วก็อดจะเอ่ยปากถามไม่ได้ ..

ก้อย: คุณลุงเคยมารักษาไหมคะ หากเคยมารักษาคุณลุงต้องเอาใบสั่งยานี้ไปพิมพ์รายการยาก่อน

ลุง:  เคยมาจ้า เคยมาที่นี่เมื่อ 5 ปีก่อน

ก้อย: อ๋อ เหรอคะ แล้วคุณลุงเป็นอะไรคะวันนี้

ลุง: เหนียม ๆ อายแต่ก็บอก ลุงปวดอัณฑะ แต่ลุงแกเรียกแบบภาษาบ้าน ๆ เลยนะคะ เคยปวดเมื่อ 5 ปีก่อนตอนนี้เป็นอีกเลยต้องมาตรวจอีก (แต่ลุงไม่ได้ลามกกะเรานะคะ) พอตอบเสร็จแกก็เขินด้วยการขอดูใบสั่งยาของเราบ้าง...

ก้อย: @@@@@@ อึ้งได้แต่พยักหน้า เงียบ เอามือถือขึ้นมาเล่น เข้าเวปบ้านสวนแก้เก้อ...