….............ที่มา ๒๙ ของแถม....................

หมวดหมู่ของบล็อก: 

หลายคนคงงงว่าทำไมผมไม่เขียนอะไรในวาระของที่มาในงานมีดที่ผมโพสครั้งนี้ ว่ากันตามความเป็นจริง ผมตีบตันครับ งานที่ทำอยู่เป็นงานที่ต้องใช้ทำแรงงานและมันสมอง ทั้งอาศัยความรู้ที่ได้ค้นคว้ามาและที่ด้นค้นพบเอาเองที่หน้างาน

หมดวันก็หมดพลัง ปกติถ้าคิดอะไรได้ก็จะรีบเขียนบันทึกไว้ก่อน จะเป็นคำสั้น(คีย์เวิร์ด)หรือบทสนทนาแจ๋วๆ ที่(แอบ)ได้ยินมาจากผู้คนรอบข้าง

ช่วงนี้ยอมรับ...หมดจริงๆ หมดรูป

 


มีดที่เห็นออกมาเป็นกองๆ นั่น ใช้เวลาเฉลี่ยต่อเล่มตั้งแต่ต้นจนจบน่าจะเกินสองวันต่อเล่ม ทั้งนี้ไม่นับที่ต้องเริ่มใหม่อีกหลายครั้งแต่เล่ม เพราะมันไม่ผ่าน สรุปว่า เป็นงานที่เต็มไปด้วยผลของความทุกข์ แม้ว่าเวลาที่เสร็จเป็นชิ้นงานออกมาแล้วจะมีสุขเจือปนอยู่จางๆ

ต้องบอกว่าจางๆ เพราะความรับผิดชอบมันจะติดตัวไปจนกระทั่งมีการใช้งาน ตามจุดประสงค์ของการทำ ผลต่อจากนั้น จากนั้น ฯลฯ

ทำมีดชุดนี้ผมถึงกับบ่นออกมาดังๆ ว่า เฮ่ย...แม้จะมีคนจ้างให้ทำในสิ่งที่ชอบ ที่ชอบ แต่ถ้ามันเต็มไปด้วยอะไรขนาดนี้ ตรูก็เบื่อเป็นนะเฟร้ยเฮ้ย...(อันนี้บ่นจริงๆ ในทวิตเตอร์ ถามผญ.ดูได้เลย ในประวัติทวีตเก่าๆ )

ครับ...บ่น แต่ไม่หยุด เป็นเรื่องของอารมณ์ไม่เกี่ยวกับเหตุผล ไม่ต้องหาเหตุมารองรับความชอบธรรม เพราะนี่เป็นผลของความชอบทำของตัวผมเอง

สองวันก่อนงานจะเสร็จ โรงตีมีดซึ่งเคยเป็นโรงเตาเผาถ่านขนาดสี่ถัง สองร้อยลิตร ขึ้นโครงด้วยไม้เสม็ด มุงด้วยจาก ทำเป็นรูปดอกเห็ด ลมโชยสบาย รับใช้ผมมานานเกือบสองปี ฝนใหญ่บวกกับฝีมือเชิงช่างเถอะระดับวิศวะกะทำให้เสาเริ่มโย้ ตัวอาคารเริ่มเอน

เช้านั้นเองผมโยกๆ แล้ววิ่ง เสาทั้งหมดล้มลงพับเพียบ หลังคาทรงเดิมครอบทุกดสิ่งทุกอย่างด้วนในไว้มิดชิด

... ฝุ่นมะเร็งปลิวคว้างในอากาศ

ผมเท้าเอวยืนมองแล้วหัวร่อ – ไม่มีอะไรแน่นอนยาวนานหรอกหนอโลก – โลกย์

 

ก่อนหน้านั้นผมทำมีดพับเล็กๆ จากเหล็กตะไบเก่ามาสองอัน อันแรกทำด้ามด้วยไม้มะพร้าวตามการสั่งจากเพื่อน อีกอันเป็นรากไผ่ขนาดเล็กเพื่อทดสองความเหมาะสมและความแข็งแรงของโครงสร้างเมื่อตอกหมุดให้หัวหมุดทองเหลืองบานเป็นล็อคกันใบหลุดออก

ไม้มะพร้าว..ไม่ผ่าน รากไผ่..ผ่าน และผมก็ชอบในความเล็กกระจิ๋วหลิวเหมือนมีดเหลาดินสอ พกห้อยคอเป็นมีดประจำตัวไว้แก้ปัญหาได้ ทำเสร็จลองใช้งานในการทำมีดแกะสลักชุดที่เห็นอยู่ และผ่านในความคิดของผม

กลายเป็นว่า มีดชุดนี้และมีดพับอีกอัน เป็นมีดที่เกิดพร้อมกัน ในภาวะของการแตกดับของอาคารสร้างมีด

ผมจึงตัดสินใจให้มีดพับอันนี้เป็นของแถมประจำตัวของคุณพัชไปด้วยกันกับมีดที่ขาย และหวังว่ามันจะเป็นมีดที่คุณพัชใช้งานทุกวันในชีวิตประจำวัน ทั้งตัดเชือก เหลาดินสอ ตัดกระดาษซองจดหมาย ฯลฯ ตามความสะดวก

เป็นของแถมที่เกิดจากความตั้งใจทำออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่ผมสามารถทำได้ ณ ขณะนี้

ด้วยมิตร

สายลมลอย // สวนขี้คร้าน //  สิ้นเดือน พ.ย. ๒๕๕๓

 

         ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐


ความเห็น

มารอบนี้สวยมาก จิ๋วแต่แจ๋ว

ทำความดีนะครับ จะได้มีความสบายใจ   msn/krawmovie@hotmail.com

ขอบคุณครับ

คงไม่จำผมเป็น Sblue อีกนะครับ

เอิ๊กๆ

ออกปากรุนท็อกที !!!

มาติดตามผลงานค่ะ

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

ขอบคุณครับ

ออกปากรุนท็อกที !!!

โอ้โหพี่สายลมลอย ครั้งนี้มีดแกะสลักสวยมากเลยค่ะ เป็นมืออาชิพได้แล้วค่ะ ความพยายามสูงมากค่ะ

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

คุณอิ๋วครับ ยังอีกนานครับ ปัีญหาระหว่้างการทำบางที งง ว่าเกิดขึ้นได้ไง มึนไปเลย..

 

ขอบคุณครับ

ออกปากรุนท็อกที !!!

ไม่น่าเชื่อว่า    มีด  ก็มีเสน่ห์ได้   แล้วก็มีมากเสียด้วย

ขอบคุณครับ

ออกปากรุนท็อกที !!!

งานศิลป์ ที่ต้องเหนื่อย ทนปวด ทนเมื่อย


สวยมาก ครับ

ขอบคุณครับ

ออกปากรุนท็อกที !!!

หน้า