เชี่ยนหมาก

เชี่ยนมาก...กรรไก..ตามรูปเคยตามชายแดนรู้สึกว่าจะเป็นศิลปะของพม่านะไม่แน่ใจเพราะเจอนานมาแล้ว...เมื่อก่อนก็อยากได้แต่ไม่มีเงินซื้อเหมือนกัน...ที่บ้านมีอยู่ 1 ชุดเป็นของคุณยาย (ทองเหลืองเหมือนรูปตัวอย่างของคุณพินิจ) อายุน้าจะซัก 80-90 ปี ได้เพราะตอนคุณยายเสียอายุ 85 ปี เดี๋ยวต้องกลับไปหาดูไม่รู้เอาไปซุกไว้ตรงไหน...ขอบคุณยายอี๊ดสำหรับข้อมูลดีๆ

เหมือนกับยายอิ๊ดบอก จริงๆคับ

บ้านไหนขาดอะไรก็ขาดได้

แต่ห้ามขาดหมาก ขาดพลู เป็นเรื่อง

ลูกหลานต้องหามาให้ ไม่นั้นคนแก่เคือง

ของทวดผมเคยมีกันคับ แต่ไตร(กรรไกร)เป็นหัวหงษ์คับ

สงสัยเพราะผมชอบของเก่าเป็นทุนเดิม เห็นของเก่าแล้วไม่ได้

เลยชมมากไปหน่อยนะคับยายอิ๊ดคนงาม

จากรุ่นสู่รุ่น อดีตสู่ปัจจุบัน กลายเป็นตำนาน สืบสานเป็นวัฒนธรรม

สวยค่ะ  เดี๋ยวนี้หายาก ยายหนูก็ทานแต่ไม่มีเชี่ยนหมากแบบนี้ ใส่กระกร้าพลาสติกซะแล้ว แต่ตอนนี้ยายไม่อยู่แล้วค่ะ  หนูกับน้องสาวก็ยังเก็บตะกล้าและของทุกอย่างไว้อยู่เลย  บางคนเขาก็จะขอไปใช้ แต่บอกเขาไปว่าขอไว้เป็นตัวแทนยายค่ะ  แต่ของใช้เช่นเสื้อ ผ้าถุงที่ลูกหลานซื้อให้ที่ยังไม่ได้ใช้มีเยอะก็ให้ทานคนอื่นไป ยายจะได้รับบุญด้วย แต่ที่ยายเคยใช้แล้วขอเก็บไว้//เข้าเรื่องเชี่ยนหมากอีกหน่อยย่าข้างบ้าน (เป็นน้องของปู่หนูค่ะ) แกมีเชี่ยนหมากไม้กลม ๆ สองชั้น ชั้นล่างเก็บของได้ มีคนซื้อของเก่ามาขอซื้อ 50 บาท พ่อไปเจอพอดี พ่อบอกว่าอย่าขายเลย พ่อขอซื้อ 100 นึง แต่ให้ย่าใช้ต่อไป ไม่ต้องขาย

แต่ไม่กินหมากนะยายอิ๊ด

เห็นเชี่ยนหมากแล้วอยากขอสักคำ เอาแบบที่กินแล้วยันนิดๆ พอมึนๆ ฮ่าๆๆๆ...ว่าแต่ของเก่าอันนี้ขอทายแล้วกัน  หมื่นห้าได้หม้าย