คำถามแทงใจ

แรกๆก็คงมีบ้างนะครับที่ต้องคิดมากหน่อยเพราะอะไรเหรอ... ก็มันเคยชินกับสิ่งที่ทำบ้างหล่ะ กลัวตกงานกลัวว่าชีวิตมันมีค่าต่ำกว่าที่คนอื่นคาดหวังบ้างล่ะ  แต่อย่าลืมนะครับว่าประตูบายอื่นๆอีกตั้งมากมายเปิดรอคุณอยู่เสมอ เพียงคุณลองมองดูประตูเหล่านั้นช้าๆชัดๆอีกที คุณก็จะเห็นว่าไม่มีอะไรที่หนักหนาสาหัสจนทำให้คุณล้มลงนอนจมไปได้ตลอดชีวิตหรอกนะ ยังไงก็จะเป็นกำลังใจให้นะ...  สำคัญที่สุดก็คือจงให้กำลังใจตนเองให้มากๆก่อนที่จะรับกำลังใจจากคนอื่น...

ทำไมวันนี้ถึง...

ทำไมเราไม่มีอย่างนั้น..

ทำยังไงถึงจะรวยเหมือน...

อยากสวยอยากหล่อต้องทำอะไร...

อยากมีรถใหม่บ้านใหม่จะต้องทำอย่างไรถึง...

ถามใจตัวเองว่าเราชอบอะไรต้องการอะไร  จำเป็นไหมถ้าเราไม่ได้อะไรที่เราอยากได้ต้องได้   และกับคำถามทุกคำถาม    สมาธิและมีสติบอกเราได้ลองหันหลังกลับมองดูตัวเองสิ่งที่เราเดินมาทั้งหมดเรามีความสุขไหม...คนอื่นเดือดร้อนไหมกับสิ่งที่เราทำแค่นี้ก็เพียงพอ...ต้นไม้กำลังงอกโตและออดดอก  เพราะเราให้ความรัก 

ผมว่าทำหน้าที่ของเราปัจจุบันให้ดีที่สุดนะครับ

ทำงานก็เหนื่อยอยู่แล้ว ถ้าจิตใจไม่สงบมันก็ทวีคุณ

สำหรับความพอเพียงผมว่าอยู่ที่ใหนก็ทำได้ทั้งนั้นล่ะครับ

ส่วนจะออกมาทำไร่ทำนาทำสวน ฝันไว้ก็ดีครับถ้าออกมาทำได้เลยบวกกับใจรักเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ไม่น่าจะต้องรออะไรนะครับ

ถ้่ายังไม่พร้อมก็ เริ่มเล็กๆ น้อยๆเท่าที่ปัจจุบันทำได้ก่อน เช่นชอบปลูกต้นไม้ก็ ปลูกไว้ที่ห้อง ที่บ้านก่อนดูแลเขาให้ดีที่สุด ต้นไม้ สิบกระถางก็ให้ความสุขเราได้ครับ ต้องใช้เวลาดูแลไม่น้อยกว่า ทำสวนหรอกครับ รดน้ำพรวนดิน ใส่ปุ๋ย ตัดกิ่ง หาความรู้เตรียมพร้อมไว้ถ้าต้องออกไปจริงๆ ... ถ้าเบื่อมากๆ ก็ออกไปเที่ยวสวนเกษตร สวนต่างจังหวัด ...

 อืมจริงๆแล้วผมว่างานใหนๆ ก็เหมือนกันนะ ไม่มีอะไรง่ายทุกอย่างมีข้อดีข้อเสีย พอๆกันแล้วแต่จะกับใคร มองยังไง ณ จุดใหน
ถ้าจิตใจเราไม่สงบ อยู่ที่ใหนก็ อึดอัดครับ

อย่าคิดมากครับ ตราบใดที่ยังไม่มีทางเลือก หรือ เรายังไม่เลือกทางอื่น ก็อยู่กับปัจจุบันขณะอย่างมีความสุขดีกว่า

เหนื่อยก็พัก แล้วค่อยสู้ต่อปัญหามีไว้ให้เราสนุกกับมัน  ทำงานที่ไหนก็มีปัญหาทุกที่เป็นกำลังใจให้นะ

ถ้าให้เล่า  ป้าเล็ก เล่าได้ยาวค่ะ  เรื่องดี จะสั้น  เรื่องร้ายจะยาว  เพราะ คนเรามักจำ เรื่องร้าย ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต  เอาร้าย 1 เรื่องนะ  พ่อป้าเล็กทำสวนยางที่นคร แม่ขายของชำ ได้เงินมา เอาไปซื้อที่  ซื้อไปเรื่อยๆ อยู่ๆมีป้าคนหนึ่งมาบอกแม่ มีคนรุก ที่แปลง 6 ไร่ยางเริ่มกรีด  ถ้าไม่ให้ ก็เจอลูกซอง บอกให้พ่อไปเสียเถอะ  พ่อกับแม่ ย้ายจากนครไปประจวบ  ป้าเล็กอยู่ ป.6   หลังจากนั้น ที่อีก 5 แปลง ทยอยขาย จนหมดค่ะ  พ่อป้าเล็กอายุยืนค่ะ เพิ่งเสียไปเมื่อปี 50  อายุ 80ปีค่ะ  เราอยู่ข้างหลังทำใจสบายๆค่ะ ทำดีคิดดี มีความสุขค่ะ เหนื่อย ล้า ทางกายเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ  งานหนักเจอเกือบทุกคนค่ะ ยิ้มสู้ค่ะ

บางสิ่งบางอย่างก็เหมือนกับถูกลิขิตไว้แล้ว ถีงจะพยายามหนีขนาดไหน บางที่ก็หนีไม่พ้น ยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ ถ้าเรารู้สึกขอบคุณในทุก ๆ สถานการณ์ แล้วทุกอย่างก็จะดีขึ้นค่ะ สู้ ๆ นะค่ะ

 เราตกอยู่ในที่นั่งเดียวกันเลย   พระท่านบอกว่่าอยู่ นิ่งๆ เมื่อเรานิ่ง เราจะเกิดสติ พอเกิดสติเราจะเกิดความรู้สึก