สุนัขก็มีหัวใจ 1( บ๊อบบี้และจูดี้)

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เมื่อก่อนไม่เคยคิดว่าสุนัขแต่ละตัวจะมีนิสัยบุคลิกที่แตกต่างกัน คิดว่าคงจะเหมือนๆกันมีแค่ดุกับไม่ดุเท่านั้นเอง จนได้มาเลี้ยงด้วยตัวเองถึงได้รู้ว่าจริงๆแล้วมันแตกต่างกันจริงๆ ตัวแรกที่เลี้ยงเป็นพันธุ์ไทยแท้ แต่ตั้งชื่อเหมือนฝรั่งเลยว่าบ๊อบบี้นิสัยเหมือนเด็กซนๆที่ดื้อรั้น ร่าเริง ส่วนตัวที่สองคนเขากำลังจะเอาไปปล่อยในป่า เราเลยถามว่าทำไมไม่เอาไปปล่อยที่วัด มันจะได้มีกิน เขาบอกว่าเจ้านายเขาสั่งว่าอย่าเอาไปปล่อยวัดมันบาป ให้เอาไปปล่อยป่า แล้วไม่คิดหรือว่าเอาไปปล่อยป่าแล้วมันอดตายนะไม่บาปหรืองัย เลยตกลงเอามาเลี้ยงอีกหนึ่งตัว ตั้งชื่อว่าจูดี้(แน่ะชื่อเหมือนฝรั่งอีกแล้ว) จูดี้มีหน้าตาไม่สวย ดวงตาเวลามองเราจะเซื่องซึมแววตาเศร้า(คิดเอาเอง) จะมองเราตาละห้อย ถ้าบอกว่าอาบน้ำ เจ้าบ๊อบบี้โจนหนีทันทีเลย แต่จูดี้จะเดินตามยอมให้อาบน้ำแต่โดยดี ถ้าของอะไรในบ้านแตกหัก เราจะถือไม้แล้วตวาดให้มาตีเสียดีๆ เหมือนเดิมเจ้าบ็อบบี้กระโจนหนีตามระเบียบ แต่จูดี้ เดินหัวตกหางลู่ และสายตาชำเลืองมองแบบหวาดๆ เห็นแล้วก็นึกสงสาร มีวันหนึ่งคนข้างบ้านบอกว่ามีคนเบื่อยาหมาที่ซอยอื่นตายไปหลายรายแล้ว เราก็คิดว่าบ้านเรามันอยู่ซอยสุดท้ายคงไม่โดนหรอก มีอยู่วันหนึ่งเราเข้าบ้านมาประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆ จูดี้ก็วิ่งออกมารับและวิ่งตามมอเตอร์ไซด์เรา พอถึงบ้านเราก็ปิดประตูบ้านและนั่งซักผ้าหน้าบ้าน อยู่ๆจูดี้ก็มายืนเบียดหลังเราเนื้อตัวก็สั่นเกร็ง เราก็หันไปเอ็ดเพราะกำลังทำงานอยู่ จูดี้ก็ล้มแผละลงไป และลุกขึ้นและล้มอีก เราตกใจนึกว่าสงสัยจะถูกยาเบื่อแน่ๆเลย จูดี้กระโจนจะออกจากบ้าน เรามือไวรีบตะครุบจับคอไว้และตะโกนเรียกลูกให้ออกมาช่วยกันจับไว้ แล้วรีบโทรหาสัตวแพทย์ๆ แนะนำว่าให้เอาน้ำกรอกให้สำรอกออกมา อาจจะช่วยได้ เราจับคอล็อค ลุกชายจับปากจูดี้อ้า ลูกสาวเอาน้ำกรอกปาก โดยมีเราคอยบอกว่าว่าหยุดหรือกรอกต่อ จูดี้ก็สำรอกออกมา เราก็ทำใหม่ อาการก็ไม่ดีขึ้น พอดีมีน้องข้างบ้าน(เป็นคนใต้)ได้ยินเสียงก็ถามว่าทำอะไรกัน เราบอกว่าหมาเราถูกยาเบื่อ น้องคนนั้นเขาบอกว่า ที่บ้านหนูเขาเอาน้ำมันพืชกรอกนะพี่ เลยให้ลูกวิ่งไปเอาน้ำมันในครัว ก็ไม่พอ เพื่อนข้างๆบ้านก็รีบเอามาให้ เวลานั้นผ่านไปด้วยความโกลาหล แต่พวกเราสามารถช่วยชีวิตจูดี้ไว้ได้ แต่อาทิตย์เต็มๆที่จูดี้นอนซม ไม่ยอมกินอะไรเลย จนเราได้มาอยู่ต่างประเทศเลยเอาจูดี้ไปไว้ที่บ้านนอก และมันก็ถูกวางยาเบื่ออีกรอบ และไม่มีใครช่วยได้เลย เพราะคนไปเจอมันตายไปแล้ว มันตะกายดินเป็นโพรงเลย คิดว่าก่อนตายมันคงจะทุรนทรายทรมานมากเลย มันทำให้เราคิดอยู่เสมอว่า ถ้าเราอยู่มันคงไม่ตาย ชีวิตมันน่าสงสารจริงๆ

ความเห็น

น่าสงสารนะครับ ชีวิตคนชีวิติสัตว์ก็มีค่าเหมือนๆกัน ขอประนามคนที่วางยาเบื่อด้วยนะครับ

ทำความดีนะครับ จะได้มีความสบายใจ   msn/krawmovie@hotmail.com

จูดี้ ชื่อเหมือนหมาตัวแรกของดวงเลยค่ะ ตายไปแล้วเช่นกัน เป็นมะเร็ง :sweetdrop:

อยากบอกคนที่อยากเลี้ยงหมา ไม่ว่าหมาไทยหมาเทศ สวยหรือไม่สวย คิดก่อนเลี้ยงนะคะ มันคือภาระดีๆนี่เอง เขาจะอยู่กับเราไป 10-15 ปี หรือบางตัวอายุยืนก็ถึงเกือบ 20 ปี เป็นช่วงเวลาที่เราต้องรับผิดชอบค่ะ ทั้งน้ำ-ข้าว เช้าเย็น รวมถึงค่าฉีดวัคซีนนี่ในกรณีที่หมาไม่ได้เป็นอะไรนะคะ ถ้าเกิดป่วยขึ้นมา ก็ค่ายาอีกบานค่ะ  บางคนเห็นลูกหมาน่ารักๆก็อยากเลี้ยงโดยที่ไม่ได้คิดหรอกค่ะว่าโตขึ้น หมาไม่สวย หมาแก่ลง มันจะไม่น่ารักเหมือนตอนเด็ก ไม่สวยก็ปล่อยวัดสิ นี่คือที่เคยเห็นมา ทำให้หมาวัดเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ บางทีก็กัดคนไปวัด :dying:

อีกเรื่องนึงคือ หมาตัวเมีย บางคนก็ไม่ได้ทำหมัน ปล่อยท้อง พอท้องก็เอาลูกหมาปล่อยวัด ถ้าไม่ได้ตั้งใจจะเลี้ยงลูกหมาที่เป็นผลผลิตเพิ่มเติมของหมาตัวเมียของเรา ทำหมันเถอค่ะ เราไม่รู้หรอกว่าเขาจะหลุดไปผสมพันธุ์กับหมาข้างนอกเมื่อไหร่ ท้องล่ะเป็นภาระหนักทันที หมาตัวผู้ก็เช่นเดียวกัน เราอาจคิดว่าหมาตัวผู้ไม่ท้องไม่เป็นไร แต่จริงๆแล้วเขาก็ไปผสมพันธุ์กับหมาตัวเมียจรจัดข้างนอก เกิดลูกหมาที่ไม่มีใครต้องการได้ค่ะ ถ้าตัดวงจรกรณีที่ไม่ได้เก็บตัวผู้ไว้ทำพันธุ์ก็ทำหมันเถอะค่ะ

 

อยากให้ประเทศไทยไม่มีหมาจรจัดจ้า :bye:

คนกลัวหมา

ได้ฟังเรื่องจูดี้ แล้วเศร้าใจค่ะ เป็นความผูกพัน เป็นความรู้สึกถึงความเป็นหนึ่งชีวิตที่เขาก็เป็นเหมือนเรา แต่ก็มีคนที่ทำร้ายโดยเบื่อเมายาใส่ น่าเศร้าใจ ผู้ทำและทำซ้ำบ่อยๆ เขามีความคิดอย่างไรไม่ทราบ ได้อ่านเรื่องราวแล้วก็อดผูกพันไปด้วยไม่ได้ สมัยเด็กสุนัขในบ้านตายก็เสียใจมาก แต่เรามีกันหลายคนเลยแบ่งๆความเสียใจกันไป หลังจากนั้นก็เลี่ยงที่จะเลี้ยงกันเพราะเห็นความทุกข์ใจเวลาสูญเสียเขาไป อีกอย่างกับการที่ไม่ค่อยได้อยู่เป็นที่แน่นอนน่ะค่ะ เลยเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ไม่เลี้ยง


...ปัจจุบันที่เลี้ยงอยู่ก็ปลาหกยูงสี่ตัวที่เป็นตัวหางสวย มารู้เอาสุดท้ายก็คือไม่ออกลูกสักตัว ก็ดีใจว่าหมดรุ่นนี้คงไม่เลี้ยงอีก...


เสียใจกับการจากไปของจูดี้ด้วยนะคะ

อ๊อดก็ชอบหมาเหมือนกันค่ะพี่ยุพิน ชอบมาตั้งแต่เด็กๆเลย ตอนอยู่เมืองไทยก็เคยเอาหมาจรจัดมาเลี้ยง แต่ว่าตอนนั้นเรายังเด็กมาก ไม่ค่อยเข้าใจการดูแลสัตว์เลี้ยงเท่าไหร่ เลี้ยงแบบงูๆปลาๆ แต่พอมาอยู่ต่างประเทศ ก็ได้เข้าใจมากขึ้น ตอนนี้ก็เลี้ยงอยู่ตัวนึง เป็นพันธุ์ญี่ปุ่นผสมเยรมัน

แม่หมาอย่างแม่ข้าวเหม่าอ่านแล้วเศร้าเลยค่ะ คนไม่รักหมาเขาจะไม่เข้าใจว่าแค่หมาตัวหนึ่งจะอะไรกันนักหนา แต่ไม่ว่าจะหมาตัวหนึ่ง หรือคนคนหนึ่งก็คงรักชีวิตไม่ได้ต่างกัน


แม่ข้าวเหม่าเคยพาข้าวเหม่าไปเดินเล่นที่ริมถนนตรงฟุตบาตในหมู่บ้าน มีผู้ชายคนหนึ่งขี่จักรยานเข้ามาไล่เตะ และตะโกนบอกเราว่า "เตะมันเลยพี่ เตะมันเลย ไอ้พวกหมาจรจัด" แม่ข้าวเหม่าเลยตะโกนบอกเขาไปว่า "นี่มันลูกของฉัน คุณจะทำไม" เขาหันมามองด้วยสายตาเหยียด ๆ แล้วขี่จักรยานจากไป (ข้าวเหม่าเป็นหมาที่เก็บมาเลี้ยงค่ะ เขาไม่สวย ดูแล้วรู้เลยว่าเป็นหมาพันธุ์ทาง) แม่ข้าวเหม่าได้แต่หันมาตบหัวข้าวเหม่าเบา ๆ และบอกเขาว่า "ถึงข้าวเหม่าจะไม่สวย ไม่มีค่าตัวแพง ๆ ไม่มีเพ็ดดีกรี แต่แม่และพ่อก็รักข้าวเหม่ามาก" ข้าวเหม่าไม่รู้เรื่องอะไรหรอกค่ะ ยังคงกระดิกหางและร่าเริงอยู่ แต่คนนี่ซิค่ะ ได้แต่นึกสังเวชใจคนที่เรียกตัวเองว่ามนุษย์อย่างเรา ๆ นี่มันจริง ๆ เลยยย

ที่บ้านมี 7 สหาย  เหนื่อยมาก  จ่ายค่านั่นค่านี่ไปหลาย  แต่ก็ต้องเลี้ยงให้ดีที่สุด

คือยายอิ๊ด..อ่านแล้วสงสารเขานะ เหตุที่เกิดที่ไหนค่ะ  ต่างประเทศหรือเปล่า ยายอิ๊ดเห็นเขาพูดกันว่าฝรั่งเขารักหมามากนี่ค่ะ


แต่คนเราก็ต่างจตตางใจนะ ยายอิ๊ด  รักทุกอย่างที่มีชีวิตนะ มีความรู้สึกเขามีความรู้สึก แต่บางตัว ไม่รู้ว่าจะสื่อสารกันอย่างไรค่ะ

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

น้อยคนหนึ่งล่ะ..ที่เลิกเลี้ยงสัตว์เป็นของตัวเองแล้ว...ไม่อยากเสียใจตอนเค้าจากเราไป..คอยชื่นชมของคนอื่นสบายใจกว่า...


ไม่รู้รักตัวเองมากไปป่าวนิ

ชีวืตที่เพียงพอ..

อ่านแล้ว เห็นใจเขาครับ เป็นไปได้ ผมจะ ไม่เลี้ยงอะไร เพราะไม่ชอบ ผูกพันธ์ อย่าเลี้ยง อะไร ที่ไม่ต้อง ดู แลมาก แต่พอมาคิดเวลา เขาตาย ไม่เลี้ยงอะไรดีกว่า

ขอขอบคุณทุกๆความเห็นค่ะ ไม่รู้ว่าทำไมชีวิตถึงได้ไปผูกพันกับหมาเหลือเกิน ไม่ทางตรงก็ทางอ้อม อาจเป็นเพราะว่าเราเป็นคนมีกรรมละมั้ง เลยชอบหาเวรหากรรมให้กับตัวเองอยู่เรื่อย

แผ่นดินไหนก็ไม่มีความสุขเหมือนแผ่นดินเกิด อยากกลับบ้านจัง

ทดสอบ