"วันแห่งความเพียร...พืชกับแมลง..."

    วันนี้ตั้งใจทำสิ่งดีๆหลายอย่าง คอยเตือนใจว่าวันนี้เป็นวันพิเศษมาก จะทำอะไรให้เป็นสาระมีประโยชน์ ด้วยความเพียร  อย่างหนึ่งคือการเริ่มต้นใหม่ให้กับผักพื้นบ้านจะนับครั้งที่เท่าใด ไม่จดจำ ...เตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ปักชำ ลงกระถาง แม้ว่าจะลองผิดลองถูกบ้างก็หวังว่าการลองนี้จะทำให้เรียนรู้ถึงสิ่งถูกต้องได้ บ่อยครั้งจะปักลงกระถางช่วงเย็นๆ กะว่าอากาศกลางคืนจะช่วยให้เขาได้พักฟื้นตัวเองและพอเช้ารุ่งขึ้นก็จะทำให้พร้อมในการรับแดด  

ปักไหลใบบัวบก

รอบก่อนหน้านั้น เอาลงดิน ใบกำลังงาม

แต่แล้วก็มาหายไปพร้อมๆกับที่คนปักหายจากบ้านไปสามวัน กลับมาเหลือแต่ก้าน

...ไม่เป็นไร พากเพียร เอาปักใหม่ คราวนี้ใส่กระถาง เห็นท่าไม่ดีจะแขวนลอยฟ้าให้พ้นเพื่อนรัก...ที่ช่างทำได้(หอยคอง)

ทุ่มใจให้ วันหนึ่งก็ต้องได้ผลิใบเป็นต้นใบบัวบกจนได้ นี่เป็นการฝึกความเพียร อย่างไม่ย่อท้อ

กลุ่มนี้เป็นผักชีฝรั่งกับผักชีลาว ที่เอามาปักเสริม

เก็บภาพช่วงเที่ยงวัน ต้นพับกับขอบกระถาง...

ธรรมชาติของใบไม้ที่จะต้องป้องกันตัวเองไม่ให้น้ำระเหยมากกว่านี้

หอมแดงอีกชุดหนึ่ง ที่เอาหัวลงกระถางอีกรอบ ชูใบขึ้นมาอวด

แห้วในกระถาง

เวลานี้ใบกลมๆยาวๆราวห้าคืบแย่งกันขึ้น

อีกนานหรือเปล่าจะได้หัวแห้วกิน ... อดทนและรอคอย ... คือคำตอบ

ปีนบันไดตัดปลีกล้วยน้ำว้า

เครือนี้นับคร่าวๆน่าจะสิบกว่าหวี เป็นเครือที่สองตั้งแต่เริ่มปลูก

ปล่อยน้ำยางหยดจากรอยตัดมาตามใบแดงๆของกาบปลีกล้วย

เอาถังเก่าๆรองน้ำยางที่หยดลงมา

อยากรู้เท่านั้นแหละว่าจะได้มากสักแค่ไหน

ใบกล้วยสีเขียว...หัวปลีสีแดง

ดอกหญ้าธรรมดา...ดอกหนึ่ง...ที่คืนสู่สามัญ

สีสดสวย คู่ "ภมร" ตัวน้อย...ที่วันนี้ได้เริ่มให้ความสนใจมากขึ้นกว่าเคย

...

แล้วก็ต้องขอแวะกลับมาที่สัตว์ตัวน้อยๆ ในรั้วบ้าน

คล้ายตั๊กแตน แต่ถ้าเป็นตั๊กแตนจริง คงต้องอาภัพมาก

...ดูต่างจากตั๊กแตนที่เคยได้เห็น...

 ปีกที่ดูยับเกินกว่าจะบินไหว

 กับขายาวๆ

 และตัวป้อมน่าจะหนักเกินกว่าปีกน้อยจะแบกรับได้

แต่ก็เพียรที่จะดำรงชีวิตให้อยู่รอด

 หนวดยาวๆ ท้องลายๆ ดูแบบบังๆไว้บ้างก็งดงามตามธรรมชาติแต่งสรร

กับซากแมลงที่เหมือนมัมมี่ เรื่องราวตำนานอียิปต์โบราณ

 อีกตัวที่เกาะลำต้นชวนชม

 ...ตัวลายๆ ที่ไม่เคยรู้จักชื่อมาก่อน แม้ว่าอาจเคยได้เห็นแต่ก็คงเพียงมองผ่าน

จาก ข้อความคิดเห็นจาก สมช.บ้านสวนฯ(คุณ 2s) ต่อบล็อก...

"ฝันร้าย...เมื่อคืนนี้ที่ฉันกลายเป็นเพลี้ย”

http://www.bansuanporpeang.com/node/7617

 เป็นอีกช่วงตอนหนึ่งของชีวิตที่เริ่มให้สนใจกับแมลง

สิ่งนี้ดุจบทเรียนและเป็นช่วงแห่งการพากเพียรให้รู้จักมากขึ้นถึงความละเอียดอ่อนต่อสรรพชีวิตที่อยู่กันอย่างพึ่งพาพืช กับ สัตว์ และมนุษย์ 

 ...ด้วยใจที่เปิดกว้าง และบริสุทธิ์ใจต่อกัน...

...สร้างสมดุลแก่กัน...

"วันแห่งความเพียร ...พืชกับแมลง..."

...ความพยายามมุ่งมั่นตั้งใจที่ไม่รู้โรย...

แด่ สมช.บ้านสวนฯ หมู่มิตรบนเว็บบอร์ดทุกท่าน

สายพิน             

๕ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๓