ชื่อวัดกับต้นไม้

 เราเคยสังเกตกันมั๊ยว่าชื่อสถานที่ ชื่อหมู่บ้าน ชื่อสิ่งก่อสร้างและถาวรวัตถุต่างๆ มักมีที่มาหลากหลายรูปแบบ อาจจะมาจากชื่อสัตว์เนื่องจากแถวนั้นมีอยู่ชุกชุม เช่น หนองปลาไหล หนองงูเห่า ด่านช้าง โป่งกระทิง ฯลฯ หรืออาจตั้งชื่อตามลักษณะภูมิประเทศ เช่น บ้านโคก บ้านดอน ดอนเมือง มอดินแดง ฯลฯ หรือเป็นแหล่งทรัพยากรต่างๆ เช่น บ้านบ่อพลอย บ้านบ่อเกลือ บ้านนาเกลือ ดอนหอยหลอด ฯลฯ และยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่นำมาตั้งเป็นชื่อได้ แม้แต่ชื่อบุคคล แต่สิ่งหนึ่งที่นิยมนำมาตั้งชื่อมากที่สุดน่าจะเป็นชื่อของต้นไม้(อันนี้ผมสรุปเอง) เช่น บางจะเกร็ง(จะเกร็งเป็นภาษามอญ แปลว่าต้นเหงือกปลาหมอ) หนองมะค่า หนองผักหนอก หนองผักแว่น ปทุมธานี อุบลราชธานี โคกสำโรง บางไทร บางระกำ ควนขนุน ปางอโศก ผากล้วยไม้ ฯลฯ เยอะแยะไปหมด สำหรับวันนี้มีสถานที่แห่งหนึ่งที่มีชื่อมาจากต้นไม้เช่นกัน นั่นคือ "วัด" วัดในที่นี้เป็นวัดทางพุทธศาสนา ซึ่งวัดแห่งแรกตั้งแต่สมัยพุทธกาลก็ใช้ชื่อต้นไม้เป็นชื่อวัด วัดนั้นคือ วัดเวฬุวันมหาวิหาร ซึ่งพระเจ้าพิมพิสารถวายเป็นพุทธบูชาแด่องค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า คำว่า"เวฬุวัน" แปลว่า สวนไผ่ หรือป่าไผ่ ด้วยเหตุที่วัดแห่งแรกมีชื่อมาจากต้นไม้หรือไรไม่ทราบ ทำให้ปัจจุบันชื่อวัดหลายวัดมีชื่อมาจากต้นไม้หลากหลายชนิด และต้นไม้ชนิดหนึ่งที่นิยมนำมาตั้งเป็นชื่อวัดตามชื่อวัดแห่งแรก คือ ไผ่ชนิดต่างๆ เท่าที่นึกชื่อได้และคุ้นหูมากที่สุด ได้แก่ วัดไผ่เหลือง วัดไผ่เงิน วัดไผ่เขียว วัดไผ่ตัน วัดไผ่ดำ วัดไผ่โรงวัว วัดไผ่ล้อม วัดป่าไผ่ หรือแม้กระทั่งตั้งตามชื่อวัดแห่งแรก คือวัดเวฬุวัน ก็มีตั้งหลายวัด

           ที่ชักแม่น้ำมาประมาณ 15 สาย ไม่ใช่อะไรหรอก อยากจะนำเสนอรูปต้นไผ่ที่ไปถ่ายมาจากสวนเฉลิมพระเกียรติ นั่นเอง ว่าเสียเป็นคุ้งเป็นแคว เอ้าดูรูปต้นไผ่กันนะพี่น้องทั้งหลาย

ไผ่ดำ

ไผ่สีทอง

ไผ่เงิน

ต้นนี้ไผ่ตัน ตันจริงๆไม่มีรูเลย