เดินทางไปกับกัลยาณมิตรทั้งผู้คนและธรรมชาติ

"กัลยาณมิตร" สื่อสารกันด้วยใจและมีความคิด ความเชื่อ ความชอบ การดำรงชีวิตที่เป็นไปในทิศทางเดียวกัน เสาร์ที่ผ่านมาพากันไปคีรีวง แบบสบายๆ ไม่เจาะจงเป้าหมาย แล้วแต่ผู้คนและธรรมชาติจะพาไป

 เสาร์ที่ผ่านมาเดินทางไปคีรีวงกับโกกิ้ม น้องไก่ เพื่อนน้องไก่ เที่ยวชมสวนสมรมเชิงเขาหลวงบ้านคีรีวง ดอกคราบ น้องไก่อยากได้ไปปลูกมากเพราะที่ลำสินไม่มี ดอกคราบตระกูลเดียวกับ พวกหัวทือ ดากเงาะ ต่างกันตรงที่ดอกคราบงอกกระจายอยู่ระดับโคนต้น แต่ดากเงาะ หัวทือแทงดอกขึ้นตรงๆและอยู่ระดับสูง ที่คีรีวงนำมาเป็นผักทำข้าวยำคลุก

                                       ดอกคราบมีกลีบดอกปลายมนโค้ง และผุดขึ้นระดับผิวดิน ต่างจากดากเงาะ (ย้อนไปดูบล๊อคดากเงาะของแจ้ว)

เราขึ้นสวนสมรมด้วยรถแบบนี้ค่ะ ขาขึ้นนั่งหงายหลังดูฟ้า ขาลงหัวทิ่มปล่อยเกียร์ว่างลงมาเลย มีตะกร้าสองข้างไว้บรรทุกของจำเป็นต้องใช้ขึ้นไป เที่ยวนี้มีอิฐ ๑๒ ก้น และข้าวสารอาหารเที่ยงของพวกเรา พี่เอียดพาพวกเราขึ้นไปชมสวนป่าดั้งเดิม ให้พรานไก่และพรานโกกิ้มได้ศึกษาไม้ป่าที่ไม่เคยพบเห็น

ถึงแล้วบ้านพักบนเขาสูง ๘๐๐เมตรจากระดับทะเล เป็นที่จับจองมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่า ระดับสูงกว่านี้ปัจจุบัน ถือเป็นเขตอนุรักษ์ไม่มีการบุกรุก   เขาหลวงสูง ๑๘๕๐เมตรจากระดับน้ำทะเล ขนำอย่างหรูใช้ไม้มันหมูเป็นไม้ตายนอนไพร มีร่องรอยปลวกกัดกินเป็นศิลปะสวยงาม (ตั้งใจลงแบบบ้านฝากคนยอง)

 ดูไม้มันหมูนอนไพรชัดๆ เนื้อแข็งมากๆ คีรีวงอยู่กับป่าพ่อบ้านส่วนใหญ่มีฝีมือทางช่างไม้ บ้านพักนี้ใช้เวลาทำไปเรื่อยๆ ตามที่ขนอุปกรณ์ขึ้นมาแต่ละเที่ยวด้วยรถคันนั้น

น้องไก่แวะให้น้ำเป็นระยะๆ 55555 อยากดื่มจนดึกทำไมล่ะน้อง สายน้ำจากเขาหลวงหล่อเลี้ยงแผ่นดินและผู้คนบนคีรีวงทุกคนตระหนักอยู่และต้องต่อสู้กับระบบทุนนิยมตลอดเวลา

ระหว่างรอพรานไพรไปชมพันธุ์ไม้ในป่าลึก พี่หยอยหุงข้าวรอ

"ก็เพียงเท่านี้แหละชีวิต มีอิสระจะฝันใฝ่

มีโลกที่สร้างได้อย่างใจ

และมีความเดียวดายเป็นธรรมดา" 

ไฟที่หุงข้าวมอดแล้ว ข้าวก็กินหมดแล้ว แต่ความเป็นกัลยาณมิตรกับผู้คนและธรรมชาติ กลับเหนียวแน่น งอกงาม สมบูรณ์

ขอลาเดินทางจากภูผาสู่ทะเลแถบเขาชัยสน ปากพะยูน คราวหน้าคงได้วิถีกินดีมีสุขแบบชาวเลมาฝากกัน