ผลไม้พื้นบ้านภาคใต้ที่มีชื่อว่า ลูกขลบ

เมื่อตอนสมัยวัยเด็ก เล็กไม่มากนัก มีแรงยิงนูยาง ชีวิตวนเวียนอยู่ใต้โคนต้นขลบ หยบยิงนกในพกเต็มไปด้วยลูกนู พอรู้ว่าเนือยก็เลื้อยไปปลิดลูกขลบ จบด้วยการยีแล้วบี้ให้มันแตก แรกๆว่าฝาด หรอยคาดเมื่อเริ่มหวาน ค่อยๆคลานลงหลบหนาม ...ห่างหายกันไปนานไม่ได้ทานลูกขลบ เดียวนี้พบอยู่บนห้าง  แถวบ้านก็หากินยากไม่ค่อยมี แม่เลยลองเพาะเมล็ดดู แล้วเวลาก็ผ่านไป ประมาณว่าหกหรือเจ็ดปี มันมีลูกให้กินแล้ววันนี้ทำให้คิดถึงวันนั้น โอ..มันนานแล้ว ดีใจจริงๆที่ได้กินอีก ลูกขลบ






ยอดขลบ


ชาวบ้านสวนพอเพียงท่านใดต้องการอนุรักษ์ผลไม้บ้านๆนี้ไว้ ก็ติดต่อมาได้ครับจะส่งลูกสุกไปให้ครับ sombat.nak@gmail.com


 

เพาะยากมั๊ย อยากลองเหมือนกันนิ

ที่ทำงานมีให้กินด้วย  มีอยู่ ต้นหนึ่ง สุกเมื่อไหร่บอกให้ช่างไปขึ้นให้ ได้กินบ่อย

แถวชุมพรรู้สึกว่าจะเรียกลูกขรบครับ เมื่อตอนเด็ก ๆ มีให้กินเยอะครับ แต่เดี๊ยวนี้ไม่มีให้กินแล้วครับ เห็นแล้วอยากกินจังครับ ส่วนที่ลูกแดง ๆ เล็ก ๆ ต้นไม่มีหนาม แถวชุมพรเรียกว่า ตะขรบทรายครับ

แตแรกข้างเรินยัง 2 ต้น เถ้าถัมแล้ว.. ปีแล้วโถกพายุพัดล้มหักโหฉ๊าด ยังดายของโอยเหลยนิ...


 

ไม่รู้ว่าใช่ต่นเดี๋ยวกัรหรือเปล่านะค่ะ..

ไม่มีหนาม..เรียกตะขบบ้าน....มีหนาม...เค้าเรียกตะขบป่า.. :sweating:

"ณ.มุมนี้ ขอเพีบงมิตรภาพ และรอยยิ้ม..ก็พอ"้

เคยเห็นแต่ต้นไม่มีหนามที่มีหนามไม่เคยเห็นจ้า

^^อยู่กับความสุขที่พอเพียง^^

หน้า