เมื่อชีวิตขาดบ้านสวนพอเพียง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    เรื่องที่เป็นห่วงมากที่สุดสำหรับวันนี้ก็กลัวเซิร์ฟเวอร์ล่ม แต่โชคดีก่อนหน้านี้ได้เคลียร์สิ่งที่คิดว่าน่าจะเป็นปัญหาออกไปแล้ว แต่ถึงอย่างไรก็ตามในทางเทคนิคแล้วเวบสามารถรองรับผู้ใช้งานได้เยอะแยะครับ สำหรับปริมาณผู้ใช้งานเวบตอนนี้ถือว่าน้อยมากๆ เรื่องเซิร์ฟเวอร์ล่มจึงเป็นไปได้ยากมากๆ ถึงยากที่สุด แต่แล้ววันนี้ก็มีเรื่องที่ทำให้เวบหายไปกว่า 30 นาที ซึ่งเป็นเรื่องทางเน็ตเวิร์คที่ไม่เกี่ยวกับเซิร์ฟเวอร์

   สอบถามทางโฮสติ้งไปก็ได้คำตอบเป็นที่เข้าใจกันดีซึ่งเป็นเรื่องปกติ เพราะผมเคยดูแลระบบมาก่อน ไม่ได้เครียดหรือตื่นเต้นอะไร ที่สำคัญสมาชิกล่ะครับ รู้สึกเป็นอย่างไรบ้างเล่าสู่กันฟังหน่อยครับ จะเขียนความเห็นเป็นเรียงความก็ได้หัวข้อ "เมื่อชีวิตขาดบ้านสวนพอเพียง" Laughing

ความเห็น

แต่สั้น ๆ ได้ใจความว่า "เหมือนหนูติดจั่น"


:nonono:

เหมือนหนูติดจั่นจริง ๆ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

ตอนช่วงเข้าเว็ปไม่ได้พอดี_จบข่าว :uhuhuh:

""

 

ตอนแรกคิดว่าเป็นที่เน็ตของผมเอง เข้าได้แล้วก็ดีใจครับ

ทำความดีนะครับ จะได้มีความสบายใจ   msn/krawmovie@hotmail.com

ออกพื้นที่เพิ่งกลับมา เลยไม่รู้เหตุการณ์ในช่วงบ่าย ช่วงนี้อาการเป็นปกติแล้วค่ะ ไม่เข้า 2- 3 วัน ก็ไม่มีอาการ สงสัยจะเข้าที่เข้าทางดีแล้ว

มะโหน่งบอกว่าความเห็นใครได้รับการโหวต มะโหน่งจะแจกรางวัล น่าสนนะ รีบตอบความเห็นเร็วเข้า :uhuhuh:

ประกาศแล้วเป็นเมล็ดมะเขือกินใบ 1 ถาดใหญ่

ส่งเข้าประกวดกันเยอะๆนะคะ :uhuhuh:

""

 

แม้ว่าผมเองค่อนข้างจะใหม่กับการเข้ามาในบ้านสวนฯ แต่ ณ ปัจจุบันนี้ ผมพูดได้เต็มปากเลยว่า."อาหารการกินสมบูรณ์มาก และอร่อยทุกเมนูครับ " พูดเล่น แต่จริงมาก ๆ ชาวบ้านสวนฯทุกคนหน้าตาอิ่มเอิบไปด้วยน้ำใจไมตรี เมื่อเข้ามาเป็นลูกบ้านสวนฯแล้วขาดไม่ได้เลยก็คือ การแว็บเข้ามาในบ้านสวนของคนนู้นทีคนนี้ที เพื่อรับรู้ความเคลื่อนไหวของแต่ละท่าน วันไหนเข้ามาแล้วไม่เจอใคร รู้สึกหงุดหงิดบอกไม่ถูก เอ้.วันนี้ทำไมไม่เจอใครเลย ไปไหนกันหมดทำไมไม่มีใครเข้ามาบ้านฯลฯ ยังมีคำถามอีกเยอะแยะที่ค้างคาใจ เพราะว่าผมมีความรู้สึกอบอุ่นใจทุกครั้งที่ได้เข้ามาในบ้าน แต่ถ้าวันไหนทีไม่มีบ้าน...ฯ คง..เป็นอะไรที่...ใจหาย ผู้ใหญ่โสทรคงไม่ปล่อยให้วันนั้นเกิดขึ้นกับลูกบ้านเป็นแน่ ใช่ไม่ครับ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

พอดีช่วงนั้นมีงานอื่นไม่ได้เข้าเวบ เลยไม่รับทราบปัญหาคะ

ความคิดตอนนั้นก็เหมือนกับ ออกจากบ้านไปทำงาน กลับมาบ้านแล้วลืมกุญแจบ้าน เข้าบ้านไม่ได้ นึกถึงทุกอย่างที่อยู่ในบ้าน ว่าจะเป็นยังไงบ้างนะ จะงัดบ้านก็งัดไม่ได้ อาหารที่ทำไว้บนโต๊ะก็กินไม่ได้ คิดมากกว่างานมีปัญหาอีกนะนี่  แต่มีอย่างเดียวที่คิดออกคือ.................:confused:       


 โทรหาน้องโสก่อนเพื่อน..............:uhuhuh:


:embarrassed:

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

หน้า