วันนี้พี่แหม่มรู้สึกเบื่อๆ...เซ็งๆ....อยากกินอาหารทะเลสดๆ เลยชวนลูกสาวไปดอนหอยหลอดไปด้วยกันไหมค่ะ?

หมวดหมู่ของบล็อก: 

พี่แหม่มตั้งไมล์ระยะทางจากที่บ้าน-ดอนหอยหลอด ไป75กิโลเมตร+ขากลับด้วย=150กิโลเมตร ไม่ไกลเลยนะคะสำหรับพี่แหม่ม ขับรถแบบสบายๆ ออกจากบ้านตอนบ่าย3โมงกว่าๆถึง ดอนหอยหลอดก็4โมงเย็นกว่าๆนิดหน่อยเพราะว่ามีรถมากบางช่วง วิ่งออกทางเส้นพุทธมณฑลสาย4ไปทางกระทุ่มแบน วิ่งเส้นพระราม2 ตรงไปสมุทรสาคร แล้วก็ตรงไปสมุทรสงครามที่ตั้งของดอนหอยหลอดอยู่ที่จังหวัดนี้คะ ถ้าไปวันธรรมดาคนไม่ค่อยมาก ยิ่งไปช่วงบ่ายแบบนี้อาหารจะไม่ค่อยแพงแล้ว พี่แหม่มไปถึงก็4โมงเย็นแล้ว พวกปลาหมึกย่าง กุ้งเผา หอยต่างจะไม่ค่อยแพงแล้วเพราะว่าแม่ค้าอยากกลับบ้าน จะสดหรือไม่สดใช้ความสามารถเฉพาะตัวดูเอาเองคะ ปกติพี่แหม่มกับลูกสาวชอบกินอะไรที่ง่ายๆ แต่ต้องมั่นใจแล้วว่าไม่มีสารเคมีเจือปน แค่อยากกินปลาหมึกย่างนี่แหล่ะคะ ยอมเสียค่าน้ำมันไปดอนหอยหลอด ค่าน้ามันรถใช้ E20น่าจะไม่เกิน300บาทแค่นั้นเอง เรา2คนแม่ลูกซื้อของกินกันอีกไม่เกิน500บาทแค่นั้นเองรวมค่าน้ำมันแล้วไม่น่าจะเกิน800บาท แต่พี่แหม่มว่าความสุขเล็กๆน้อยๆตามประสาแม่ลูกหาไม่ได้อีกแล้ว ถ้าถามว่าไปบ่อยไหม? เดือนนี้2ครั้งแล้วบางทีพี่ก็เลยไปถึงชะอำ จ.เพชรบุรีค่ะ หรือไม่ก็ หัวหิน ปราณบุรีหรือเลยไปประจวบโน้นแน่ะ....แต่5เดือนมานี่ปลูกผักจนลืมเที่ยวเลยค่ะ

ศาลของกรมหลวงชุมพร

ในถุงที่เห็นมีแต่ปลาหมึกสดย่าง300บาท ทอฟฟี่กะทิ70บาท ลูกจากต้มน้ำตาลใส่ใบเตยอีก1ถุง50บาท นั่งกินรับลมทะเล

กัน2คนแม่ลูก อ้าว...กินไม่หมดถือกับไปกินต่อที่บ้านดีกว่าค่ะ

ภาพนี้มาล้างมือที่หน้าห้องน้ำ....ลูกสาวถามว่าแม่ทำอะไร?(แอบถ่ยรูปไม่บอกลูก)

จะกลับกันแล้วนะคะ ก่อนกลับต้องเก็บภาพกันนิดหน่อยค่ะ

ขอโทษทีคะ...ที่พี่แหม่มแต่งตัวไม่สวยชุดนี้ปกติเป็นชุดทำสวนอยู่ที่บ้านค่ะ

ไม่ได้ตั้งใจมา นึกเบื่อๆ...เซ็งๆ ก็เลยคว้ากุญแจรถชวนลูกออกมาคะ

ไม่ได้นึกว่าจะต้องมาถ่ายรูปเขียนบล็อกคะ

 

ช่วงนี้ฝนตกบ่อยก็เลยนำรถมาจอดไว้ที่บ้านเดี่ยวด้านหลังมินิมาร์ทคะ

พี่แหม่มพากลับมาถึงบ้านแล้วนะคะ...แล้วก็ต้องข้ามมาเปิดร้านขายของตามปกติค่ะ

นี่แหล่ะคะ...ชีวิตประจำวันของพี่แหม่มแหล่ะ ร้านเปิด 6.00 น.-3.00น. ของทุกวันคะ เพื่อนๆคงสงสัยว่าพี่แหม่มใช้เวลา

ตอนไหนปลูกผัก ส่วนมากพี่จะปลูกผักช่วงหัวค่ำถึงตี3ค่ะ ทำอยู่หลังร้าน โดยมีลูกสาวนั่งอยู่ในร้านแทนค่ะ หลัง2ทุ่มไปแล้ว

หน้าร้าน ประตูกระจกจะถูกเปิดไว้และปิดแอร์ แต่จะใช้เป็นประตูเหล็กดัดใส่มุ้งลวดและมีช่ิองส่งสินค้าแทนค่ะ...กลัวถูกปล้นอะค่ะ

ความเห็น

อดชื่นชมคุณแหม่มไม่ได้จริงๆเลยค่ะ  ทั้งเก่งทั้งแกร่ง..ลูกสาวน่ารักนะคะ

อยากดูหลานใกล้ๆ...อิอิ

แบ่งปันน้ำใจส่งต่อกันไป ....ไม่รู้จบ

นี่ลูกไม่รู้นะค่ะว่าแหม่มนำรูปเธอมาลง ถ้ารู้คงโกรธแน่

กินอยู่อย่างพอเพียง ไม่ขี้อิจฉา ชอบสันโดษ รักธรรมชาติ

พี่แหม่มเปิดเผยทะเบียนรถ บอกใบ้อะไรหรือเปล่า ..อิอิ วันนี้วันที่ 1 ซะด้วย


เปิดมินิมาร์ทเล็ก ๆ  ครั้งหนึ่งเคยเป็นความฝันของแม่ใบตองคะ ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่


เห็นแล้วอิจฉาจังนะคะ พี่แหมม่ดูสบาย ๆ กับร้าน บ้าน ครอบครัว และสวนผัก มีความสุขดีจัง


บ้านอยู่แถวไหนคะ พี่ ..ดอนหอยหลอดก็ไม่ไกลจากบ้านแม่ใบตองเท่าไร แต่ไม่ได้ไปมานานหลายปีแล้ว


ถ้าได้ไป ก็จะซื้อหอยหลอด สด กับ ลูกจากประจำ ชอบมาก


 

อยู่ศาลายา นครปฐมค่ะ ทะเบียนรถของพี่ตั้งแต่ถอยออกมา ก็ออกประจำนะค่ะ

กินอยู่อย่างพอเพียง ไม่ขี้อิจฉา ชอบสันโดษ รักธรรมชาติ

อาจจะมีเฮ.... :embarrassed:

ความสุขเล็กๆน้อยๆช่วยให้จิตใจเบิกบานมีแรงต่อสู้ต่อไปครับ :cheer3: :cheer3: :cheer3:

ภาษาไทยเป็นภาษาของชาติไทย เรามาร่วมรณรงค์ใช้ภาษาไทยให้ถูกกันดีกว่าครับ

เก่าแก่เลยนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

กินอยู่อย่างพอเพียง ไม่ขี้อิจฉา ชอบสันโดษ รักธรรมชาติ

ความสุขอยู่รอบตัวจริงๆ ดูแลสุขภาพด้วยค่ะพี่แหม่ม


^^อยู่กับความสุขที่พอเพียง^^

:embarrassed:

กินอยู่อย่างพอเพียง ไม่ขี้อิจฉา ชอบสันโดษ รักธรรมชาติ

ความสุขเล็ก ๆ ความสุขน้อย ๆ ความสุขเล็กน้อยที่น่าชื่นชม

หน้า