ซีรีย์..ความพอเพียง..เพื่อเพียงพอ # 4 ไปซุปเปอร์มาเก็ตกันครับ

วันนี้ติดหรูครับ...ไปซุปเปอร์มาเก็ตกันครับ..อิอิอิ


สินค้าที่มีให้เลือกอย่างมากมาย หรูจริง ๆ

ภาพแรกเรียกแขกครับ ฮ่า ๆๆๆๆ

คนอย่างผมโอกาสที่จะได้เข้าในเมืองคงยากครับ มีธุระจริง ๆ ถึงได้ไป อยู่บ้านนอกคอกนาจนชิน



นี่แหละครับเครื่องแบบไปซุปเปอร์มาเก็ตของผม มีอุปกรณ์ ข่ายดักปลา ถุงใส่ปลา กระติกน้ำ 10 ลิตร 2 ใบ มัดรวมเข้ากันด้วยผ้าขาวม้า และไม้ไผ่สำหรับทำเสาปักข่ายดักปลา 1 ลำ แล้วก็ขึ้นควบเลยครับ ฮ่า ๆๆๆๆๆ





วันนี้ขายดักปลายุ่งมาก ๆ ครับต้องใช้ตัวช่วย มือที่ 3 (ปาก) ไม่งันทำไม่เสร็จแน่ ๆ ครับขา 2 ทั้ง 2 ข้างก็ใช่ตีน้ำให้ลอยไปยังตำแหน่งที่เราต้องการ น้ำในสระลึกมาก ๆ 4.5 เมตรได้ (ความสามารถเฉพาะตัวห้ามเลียนแบบ) อิอิอิ


ไม่นานปลาสด ๆ คิดว่าสดกว่าในซุปเปอร์มาเก็ตไหน ๆ ก็ขึ้นมาอยู่ในถังที่เตรียมไว้ วันนี้ได้ 3 กิโลกว่า ๆ ใส่ข่ายไม่นานครับเพราะเดี๋ยวมันติดเยอะ





จากนั้นไปให้อาหารปลาอีกบ่อ (มี 2 บ่อติดกัน) บ่อนี้ปล่อยปลาตัวเล็กที่ซื้อมาใหม่เป็นที่สนุกสนานของครอบครัว เพราะว่าปลาคุ้นมาก ๆ

 
บนขอบบ่อเล็ก ๆ ก็มีมะเขือ พริก มะละกอคุณรุจ ให้เก็บกินอย่างมากมายวันนี้น้องโฟกัสขอเก็บเองครับ

ได้แล้วพ่อ 2 ลูกพอไหม อิอิอิ เห็นรอยยิ้มของลูกก็มีความสุขแล้วครับ

รู้จักปลูกก็ต้องรู้จักวิธีเก็บเมล็ดพันธุ์ไว้ด้วย น้ำเต้ายาว-ยักษ์ (น้ำเต้าขาควาย) จะได้มีเมล็ดพันธุ์ไว้ปลูกต่อไปเรื่อย ๆ

กล้วยมือนางสุกคาเครือ ผลไม้สด ๆ ปีนี้เป็นปีที่ 2 แล้วออกเครือเยอะมาก ๆ

กล้วยหอมบ้าน ๆ ที่บ่มไว้ในโอ่งมังกร เอาไปใสบาตร และไว้กินบ้าง แต่หลัก ๆ บ่มไว้ทำอาหารปลาครับ ปลาที่สวนกินกล้วยหอม หรูซะไม่มี ฮ่า ๆๆๆ

ผักที่เก็บมาทั้งหมดในวันนี้ สด ๆ ทั้งนั้น ปลูกเองกับมือ ปลอดสารพิษ 100 % ผักสด ๆ มีย่านางเกิดเอง ดอกแค ซะอม ตะไคร้ ถั่วครก มะละกอ มะเขือ กระเฉดน้ำ กระเจี๊ยบเขียว ทุกอย่างไม่ได้ซื้อครับ ประหยัดจริง ๆ สบาย ๆๆๆๆรู้แหล่งที่มา รู้แหล่งผลิต ไม่ต้องคิดอะไรมากมาย ทำกับข้าวได้หลาย ๆ อย่างเลยครับ

กับข้าวเย็นนี้ฉู่ฉี่ปลาตะเพียน วิธีทำให้ก้างปลาตะเพียนไม่มากเคยนำเสนอไปแล้วนะครับ
แค่นี้ก็อิ่มสำหรับ 3 คนในครอบครัวครับ


                ภาพสุดท้าย  ย้ำเตือนได้อย่างดี ภาพข่าวหลาย ๆ ช่อง คนแห่ซื้ออาหาร กักตุนไว้เพราะกลัวน้ำท่วม ภัยธรรมชาติในวันข้างหน้าจะรุนแรงมากมายแค่ไหนไม่ทราบได้แต่วันนี้เห็นแล้วว่าความเจริญทางด้านวัตถุที่ใช้ เงินเป็นตัวตั้ง ก็พอจะบอกได้แล้วว่าถึงภาวะที่ข้าวปลาอาหารขาดแคลน เงินไม่สามารถซื้อได้ทุกอย่าง แล้วคำว่า เงินทองคือมายา ข้าวปลาคือของจริง ก็เริ่มส่งผลให้เห็นบ้างแล้ว  ชีวิตคนชนบทที่ห่างไกลความเจริญทางด้านวัตถุเช่นผม ค่อนข้างได้เปรียบในการดำเนินชีวิต  ยิ่งตัวเองเคยอยู่ในสังคมเมืองมาก่อนแล้วพยายามปรับตัว ให้เข้ากับความบ้านนอกที่อยู่ในปัจจุบันได้แล้ว ยิ่งทำให้เห็นช่องทาง การเอาตัวรอดในภาวะที่ภัยธรรมชาติมาแบบไม่บอกกล่าวได้อย่างไม่กระทบมากนัก
                ชีวิตคนเรานั้นอาศัย ปัจจัย 4 เป็นหลัก แต่เมื่อสังคมเปลี่ยนไปมาก คนส่วนมากเลยลืมมองว่า สิ่งที่จำเป็นในชีวิตประจำวันนั้นคืออะไร ทุกคนมุ่งเน้นหาแต่เงิน ๆๆๆ เพื่อตอบสนองความต้องการของตนเองไปแบบไม่มีที่สิ้นสุด  ผมใช้ชีวิตแบบสมถะเรียบง่าย อยู่ร่วมกับธรรมชาติ แต่เอาความคิดแบบคนในเมืองมาผสมผสานใช้กับความบ้านนอกที่ดูแล้วเข้ากันได้อย่างลงตัว  เงินใคร ๆ ก็หาได้แต่การดำเนินชีวิตแบบพอเพียงเพื่อพึงพาตนเองนั้นทำยาก แต่ถ้าคิดจะทำแล้วอะไรก็ตามก็ไม่ยากเกินความสามารถของคนเราไปได้  ดูได้จาก เวลา 7 เดือนที่เริ่มเอาจริงเอาจังของการดำเนินชีวิต การปลูกเพื่อกินก่อน ให้อิ่มท้อง ยังไม่เน้นขาย แต่ถ้าไปมองเรื่องเงินเป็นหลักการปลูกขายเชิงพานิช ก็จะทำให้คิดมาก มีผลกำไร ขากทุนเป็นตัวกำหนด จะทำให้เกิดความกลัวที่จะทำ  ซึ่งผมกลับไม่คิดเช่นนั้น ที่ลุย ๆ ปลูกสารพัดอย่างมากมาย ใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง ช่วงเช้า – ช่วงเย็น ก็ทำให้สิ่งที่ทำนั้นส่งผลตอบแทนออกมาได้อย่างมากมายตามบล็อกต่าง ๆ ที่ได้นำเสนอมาก่อนหน้านี้แล้ว 
          การปลูกแล้วกินสิ่งที่ปลูก กับการใช้เงินซื้อ มันเป็นความเหมือนที่แตกต่างกันอย่างมาก แต่เมื่อปลูกก็จะได้ความรู้ จากการปฏิบัติจริง ทำให้เกิดการพัฒนาไปเรื่อย ๆ เรียนรู้ปัญหา วิเคราะห์ แก้ไข เองได้ นั้นแหละครับความมั่นคงและยั่งยืนก็จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน 
 
จะพอเพียง.....เพื่อเพียงพอ..ให้ได้ในสักวัน....

โปรดติดตามตอนต่อไป....wisit_photo@hotmail.com