วันนี้ให้ดูบ้านน้อยคอยรักของธนนันท์ค่ะ...

วันนี้ลงหลายบล็อกหน่อยค่ะ เพราะธนนันท์จะหนีเที่ยวอาจไม่ได้ลง หรืออาจจะได้ลง..ก็ได้ เอ๊ะ! งง...ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ก้อ..เลยขอลงอีกสักบล็อกกันเหนียวค่ะ 

มีหลักฐานค่ะ จะหนีเที่ยวจริง ๆ....อ๊ะ!  รูปนี้ไม่เกี่ยวลงให้ดูคนสวยเฉย ๆ ยืนยันว่า สวยค่ะ!..ใครเคยเห็นภาพเก่า ล้างตาได้เลยค่ะ...พรุ่งนี้ชาวอุบลจะยืนยันเอง ว่า บ่ได้จุ๊...อิอิ..

น้ำเพิ่งจะลดเมื่อวันที่ 16 พ.ย. แต่วันที่ 7 ธ.ค. แห้งลงขนาดนี้ค่ะ สาเหตุเพราะ ชป. ท่านปล่อยไม่บันยะบันยัง ไม่รู้เหตุผลอะไรของท่านค่ะ กระชังปลาธนนันท์ เสียหาย ท่านไม่รับผิดชอบนะคะ  ทำอย่างนี้ทุกปี ปีละหลาย ๆ ครั้ง ปลาที่เลี้ยงในกระชัง ลอยเกลื่อนเลยค่ะ ต้องเอาไปทำน้ำหมักปลา ที่ยังใช้ได้ก็ทำปลาร้าปลาแดก  ปลาดุกไม่เป็นไรหรอกค่ะ ทนมาก  แต่ปลานิล ตะเพียน สู้น้ำที่ปล่อยกระทันหันไม่ไหว ลอยหัว ผะงาบ ๆ ในที่สุดทนพิษน้ำเมา เอ้ย!..เมาน้ำไม่ไหว ลาโลกไปเลยค่ะ...ไปเกิดใหม่ เผื่อชาติหน้าจะได้ทำงานกรม ชป. มั่ง...เป็นแบบนี้ทุกปีค่ะ เวลาท่วมไม่ปล่อย พอน้ำนิ่งอยู่ของมันดี ๆ ท่านก็ปล่อยลงคืนเดียว 2 เมตร และปล่อยทุกวันจนแห้ง คนอื่นไม่ได้ใช้ประโยชน์จากน้ำเหมือนธนนันท์ ก็ไม่ค่อยเดือดร้อน ธนนันท์ก็เลยหัวเดียวกระเทียมลีบค่ะ...ดันทำการเกษตรอยู่บ้านเดียว อาศัยน้ำจากธรรมชาติ เดี๋ยวท่วม เดี๋ยวแล้ง ไม่เป็นไรค่ะ..ศรีทนได้ ม่ายช่าย...ธนนันทฺ์ทนได้

หลังนั้นแหละค่ะ บ้านธนนันท์...หลังคาสีฟ้าค่ะ บ้านน้อยริมฝั่งคลอง...

เอาอีกแล้วค่ะ..โหลดภาพซ้ำ...สารภาพก็ได้นั่งหลับใน...ตี 2 แล้วค่ะ กลางวันก็ำอัดก้อนเห็ด นึ่่งเห็ด พรุ่งนี้ ไม่ใช่อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องไปหยอดเชื้อเห็ดไว้ เพราะจะเดินทาง ไปท่องเที่ยวสัก 3 วัน เลยรีบทำงาน อยากเขียนบล็อกให้เสร็จก็..ทนเอา

ตอนน้ำขึ้นท่วมเข้าใต้ถุนบ้าน ขังอยู่ 2 เดือน  แห้งยังไม่ถึงเดือน ลงมาขนาดนี้ค่ะ ปล่อยน้ำ...

แพร้านอาหารข้าง ๆ กัน ก็เดือดร้อน ต้องขยับแพตาม น้ำขึ้น น้ำลง

อย่าคิดว่าโหลดซ้ำนะคะ...แต่ก็ง่วงจริงน่ะแหละ...เดี๋ยวพี่เสินมาจับผิดอีก ตาดีจริง ๆ  

ธนนันท์มีปัญญาลงภาพแค่นี้ค่ะ ถ่ายมาหลายมุม แต่ขอลงแค่นี้ก่อนค่ะ ตาลายแล้ว แล้วจะเก็บภาพเมืองอุบล มาฝาก ถ้าไปถึงลาวก็จะเก็บมาฝากด้วยค่ะ...วันนี้ต้องขอลาไปนอนก่อนค่ะ...