ผู้กุมความมั่นคงทางด้านอาหาร

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เมล็ดผักที่ไหนก็หาซื้อได้ อยากได้พันธุ์อะไร แบบไหนมีหมด แต่เคยรู้ไหมว่า อนาคตความมั่นคงทางอาหารของโลกอาจจะไปอยู่ในมือของคนเพียงไ่ม่กี่คน  พันธุ์พื้นบ้านที่ปลูกสืบเนื่องกันมาเป็นระยะเวลาหลายร้อยปีกำลังจะกลายเป็นอดีต  จากที่ได้อ่านบทความ และติดตามไอดอลด้านเมล็ดพันธุ์ของผมมาตลอด (พี่โจน จันได) จากระยะเวลาที่ผ่านมา 10 กว่าเดือนที่เพี้ยนหนักเรื่องการตามหาพืชท้องถิ่น พันธุ์พื้นบ้าน ก็ได้มาหลาย ๆ อย่างแล้ว ฝนที่จะมาถึงในเวลาไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ ผมก็จะได้จัดการพื้นที่ ให้เหมาะสมกับการปลูกผักให้เป็นระบบ ระเบียบยิ่งขึ้นเสียที ฮ่า ๆๆๆ หลังจากที่ มั่ว ๆ เดา ๆ มาเป็นระยะเวลานาน อิอิอิ


เวลาไปพบปะชาวบ้าน ก็จะได้ผักแบบบ้าน ๆ กลับมาด้วยทุกครั้ง ให้ไว้เยอะ ขอใครก็ไม่ยากครับ อิอิอิ (เลาะบ้านเป็นได้แนวผักมาปลูกนำ ) ทั้งหมดเป็นบวบคนละพันธุ์ และเป็นพันธุ์พื้นบ้านทั้งสิ้น..อิอิอิ

 
บวบหอมกลม 2 พันธุ์  เมล็ดน้อยมาก ๆ ไว้ผมปลูกได้พันธุ์สัญญาว่าจะแบ่งปันนะครับ




2 ลูกนี้ก็คนละพันธุ์

 
ผลผลิตจากสวนปีนี้ มีเพียบ ไว้แห้งจริง ๆ จะแจกนะครับ

                     จากที่ได้แนวคิดเรื่องการเก็บเมล็ดพันธุ์ จากไอดอล ก็เลยกลับมามองดูชุมชนของตัวเอง เมื่อก่อนชาวบ้านปลูกผักกินเอง เก็บพันธุ์เองมาตลอด แต่เดี๋ยวนี้มียางพารา มีรายได้เพิ่มขึ้น จากปลูก ก็กลายเป็นซื้อทุกอย่าง เมล็ดพันธุ์พื้นเมืองที่เก็บมานานจากรุ่นสู่รุ่นก็เริ่มหายไป แบบไม่รู้ตัว
                     ในตอนนี้ขณะที่ยังไม่สายเกินไป ผักพื้นเมือบางอย่างที่พอจะหาได้ ผมจึงพยายามตามกำลัง และความสารถในการที่จะรวบรวมเท่าที่จะมีในชุมชน ซึ่งสิ่งเหล่านี้หลาย ๆ คนอาจมองว่าเพี้ยน หรือมองผมไปด้วยสายตาที่แปลก ๆ เพราะหน้าบ้าน ข้างบ้าน (ร้านถ่ายรูป) จะมีเมล็ดผักชนิดต่างห้อย และผึ่งให้แห้งอยู่เต็มไปหมด แต่ก็ช่างเถอะ ผมไม่เคยแคร์ ฮ่า ๆๆๆ เพราะในอนาคตใครที่ถือครองเมล็ดพันธุ์ ไว้ได้ก็จะมีความมั่นคงกว่าคนอื่น แต่สิ่งที่ผมกลัวกับไม่ใช่เรื่องการถือครอง แต่เป็นการตัดต่อพันธุกรรมเพื่อให้พืชที่ปลูกนั้นตอบสนองกับสารเคมีต่างหาก ซึ่งสิ่งเหล่านี้มันก็เป็นจริง ๆ เพราะพืชผักบางชนิดจะตอบ สนองกับ NPK และยาฆ่าแมลงอย่างมาก ถ้าใชสารชีวภาพก็จะไม่ค่อยได้ผลเต็มที่
                   จากที่ได้คุยกับท่านอาจารย์ (พี่นึก) อยู่เสมอ ๆ พี่ก็จะหาข้อมูลต่าง ๆ เกี่ยวกับการเก็บเมล็ดพันธุ์ การคัดเลือกและแง่คิดดี ๆ ให้ผมอยู่เสมอ ๆ ในเมื่อเรามีของดีอยู่ที่ชุมชน เป็นผักพื้นบ้านของเราเอง ที่ทนต่อสภาพอากาศ ทนต่อโรค แล้วเราจะสรรหาอะไรให้มันวุ่นวาย จากนี้ผมคงเลือกปลูกผักบางอย่าง บางชนิดเพื่อลดความยุ่งยาก (เพราะบางอย่างที่มาจากต่างถิ่นไม่ได้ผล) เพราะเราไม่ได้หวังที่จะขาย แต่หวังที่จะมีอยู่มีกินในแบบของเรา   
                   ลองหันมามองสิ่งที่ดูไม่มีคุณค่า แม้จะเป็นเพียงเมล็ดผักที่ไม่ได้ดูดี ไม่มีในห้างดัง ๆ ไม่ใ้ช่ของนอกที่มีราคาค่างวดอะไร แต่สิ่งที่ได้กลับมาก็คือความมั่นคงทางด้านอาหารจากการปลูกผักพื้นเมืองของตนเองที่มั่นใจได้เลยว่า จะไม่กลายพันธุ์ สามารถเก็บเมล็ดพันธุ์ไว้ปลูกได้ตลอด และที่ดีไปกว่านั้นคือปลูกง่าย ทนต่อโรคและแมลง และมีผักกินอยู่เสมอไม่ว่าจะภูมิอากาศจะเปลี่ยนไปเช่นไร...นี่แหละครับความมั่นคงทางด้านอาหารของผมที่คิดไว้....ยังไงเสียก็ขอผมปลูกเพื่อเก็บเกี่ยวเมล็ดพันธุ์เสียก่อน สัญญาว่าจะนำมาแจกครับ ฮ่า ๆๆๆ

จะพอเพียง...เพื่อเพียงพอ...ให้ได้ในสักวัน

                                                   ...ทิดสิท...อุดร..

ความเห็น

...เก็บไว้เยอะ ๆ เด้ออ้าย

...2553 ปีที่ 1 ที่เริ่มเดินตามรอยพ่อ...

 

    :love:   ทิดสิท ณ นายูง  วันหนึ่งเอื้อยสิไปยาม เร็ว ๆ นี้ล่ะ...คัมมิ่ง ซูน...แต่มื้อนี้เอื้อย....โหวต!!!!! 

:cheer2: :congrats: ไชโย..ทิดสิท ...จบปริญญาอีกใบหนึ่งแล้ว....

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

มั่นคงแน่นอน

ดูรูปร่างก็พอรู้  อย่านี้ให้เลย 1โหวต

:uhuhuh: :cheer3:

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

 ถ้าปลูกไว้และเก็บพันธุ์ไว้อย่างต่อเนื่อง บ้านคุณสิทก็คือธนาคารเชื้อพันธุ์(Gene Bank) ดีๆนี่เอง สนับสนุนแนวความคิดนี้เป็นอย่างยิ่ง ทำเลยครับและทำตลอดไป อนาคตสดใสแน่นอน

:cheer3:

เอาใจช่วยด้วยครับ.. 

หาเมล็ดพันธิ์พื้นบ้านมาได้ก็ว่ายากแล้ว แต่จะปลูกไว้ตลอดไปนั้นยากกว่า...

พอเพียง พอเพียง

:cheer3: :cheer3: :cheer3:


โอ้ พันพัน ฉบับวิศิษฐ์ สุดยอดครับ

 :wow2: อีกหน่อย ทิดสิทก็จะเป็นนายธนาคารแล้ว ยินดีด้วยค่ะ  โอกาสหน้าอาจจะต้องขอใช้บริการบ้างนะคะ

ยอดเยี่ยมเลยน้องชายพี่ :good-job:

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

เห็นด้วยกับพี่วิศิษฐ์ เราจะหาความมั่นคงทางอาหารได้อย่างไรในเมื่อเมล็ดพันธุ์พืชที่เราใช้ปลูกกิน ปลูกขายเรายังไม่มีเป็นของตัวเอง

ทั้งต้นทุนคเมล็ดพันธุ์ที่ไปซื้อเค้ามานับวันก็ยิ่งสูงขึ้นๆ ทุกวัน แถมปลูกแล้วเก็บเมล็ดพันธุ์ไว้ไม่ได้อีก ปลูกไปก็ไม่ติดผล ทำหมันไว้หมด กลัวไม่มีคนซื้อของเค้า

เกษตรกรทั้งรู้และไม่รู้ เอาง่าย สะดวก และเค้าบอกว่าดีอย่างโน้น อร่อยอย่างนี้ก็ซื้อเค้ามาปลูกตลอด นึกอยากเก็บเมล็ดพันธุ์เหมือนแต่ก่อน พอเก็บไว้ปลูกก็ไม่ให้ผล รู้ตัวอีกทีก็ไม่มีพืชผักพันธุ์พื้นบ้านของตนเหลือให้เก็บเสียแล้ว

 

สำหรับผมคิดว่าบ้านสวนพอเพียงมีเสน่ห์ก็ตรงนี้แหล่ะครับ นอกจากแบ่งปันความรู้ เทคนิค วิธีการแล้ว ยังเป็นสถานที่แลกเปลี่ยนแบ่งปันเมล็ดพันธุ์ ต้นกล้า หลากหลายสายพันธุ์ สร้างความมั่นคงทางอาหารให้กับเพื่อนสมาชิกมาโดยตลอด

ผมเองแม้ได้ได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนเมล็ดพันธุ์กับใครมากนัก (ยกเว้นพี่เสิน) แต่รู้สึกปลื้มใจทุกครั้งที่เห็นภาพความอบอุ่นจากการแบ่งปันตรงนี้ และอยากให้ความอบอุ่นแบบนี้อยู่คู่กับบ้านสวนพอเพียงตลอดไป

ว่าแล้วก็ฝากวิธีการเก็บเมล็ดพันธุ์จากมูลนิธิข้าวขวัญ

และแนวคิดการเก็บเมล็ดพันธุ์ของคุณโจน จันได อยู่ท้ายๆ นะครับ

 

ปล.คุณโจน จันไดก็เป็นไอดอลผมเหมือนกันครับผม

หน้า