บทพิสูจน์ของการเดินทาง ๓๑๔ กม.กับมรดกของ...พ่อ 2

หมวดหมู่ของบล็อก: 

หลังจากทางแยกชาวบ้านเรียกว่าแยกพุทโธก็จะเจอป้ายเตือนก่อนขึ้นเขา





ทางขึ้น...ที่นี่อยู่สูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ630 ม.



ใส่เกียร์1ขึ้นมาเรื่อยๆแบบสบายๆ เครื่องยนต์ยังทำงานปกติไม่สดุด ความร้อนไม่ขึ้น






พอสุดทางขึ้นก็จะเจอบ้านทิพุเยเป็นหมู่บ้านชาวกะเหรี่ยง



แล้วก็เจอทางลงไปหมู่บ้าน เขียวตลอด2ข้างทาง




พอลงจากเขาแล้วเข้าเขตหมู่บ้านซึ่งเป็นพื้นที่ราบก็จะเจอป่ายางของชาวบ้านที่เปลี่ยนจากแปลงผักมาทำยาง...ส่วนแปลงผักที่เป็ฯของชาวม้งที่เข้ามาเช่าที่ทำซึ่งน่าเป็นห่วงมากเพราะชาวม้งย้ายมาจากจังหวัดตาก เพชรบูรณ์ มีการใช้สารเคมีเป็นอย่างมากแต่ชาวม้งมีนายทุนหนุนจึงทำให้ชาวบ้านที่เดือดร้อนเรื่องเงินต้องยอมให้เช่าเพื่อความอยู่รอดของครอบครัวจึงเป็นอะไรที่พูดยาก



พอเลยแปลงผักก็เข้าสู่ศูนย์กสิกรรมธรรมชาติ



ยังเป็นทางลูกรังบดอัดเหมือนเดิม




จากป้ายข้างทางเป็นทางลงเข้าศูนย์ประมาณ 100 ม.



การทดสอบและการเดินทางสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีปลอดภัยทั้งรถและฅนถึงจุดหมายเรียบร้อย...ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง

ความเห็น

ขากลับก็ขอให้เดินทางปลอดภัยนะครับ

รถผมอายุใกล้เคียงกันครับ บางครั้งต้องขับ 600 กว่ากิโล แต่เดี๋ยวนี้ใช้น้อยครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

พ่อบอกว่าใช้รับส่งหลานไปโรงเรียนวันนึง3กิโลมาถึงผมวันแรก314กิโล...สบาย...ขอบคุณครับพี่

เห็นภาพพวกนี้แล้วนึกถึงเพลงชื่อ "หนุ่มพเนจร" ของหงาเลย

ขอบคุณจ้าน้องนุสิ

ทางโค้งและชัน  แบบนี้  ฉาน...ไม่กล้าขับแน่นอน 

รถรุ่นเก่าๆ ถ้าดูแลรักษาดี ก็ยังขับได้ดีนะครับ ผมเองก็ใช้รถเก่า

เป็นอะไรที่ถูกใจมากครับ

หน้า