ผมเป็นคนติดดิน

หมวดหมู่ของบล็อก: 

   จากบล็อกก่อนน่ะครับ ผมมีผลฟักข้าวที่อยู่สูงจนเกือบสุดสอย มาวันนี้ผมมาเจออีกลูกที่ค้างในสวนยางเล็ก นอนเรียดดินเลยครับผมเดินกลับจากแปลงผักเกือบสะดุด ติดดินจริง ๆ ครับ



  ไงละครับ นอนไม่เกรงใจใครเลย ผมนะอุส่าห์ทำค้างให้อยู่แบบสบาย ๆ กลับไม่ชอบ นอกคอกเหมือนเจ้าของกะว่าได้



  สงสัยอากาศร้อนน่ะครับ เพราะที่บ้านผม สองอาทิตย์มาแล้วไม่มีฝนให้ชุ่มฉ่ำใจเลย คนยังพอหาที่หลบร้อนได้มั่ง แต่ต้นไม้ผมซิแห้งเฉาน่าเอ็นดูครับ



  ไหน ๆ ก็จั่วหัวไว้แล้วนะครับนะ ขอเอามะมุดติดดินมาให้ชมด้วย ไม่ยอมน้อยหน้าครับ ติดดินเหมือนกัน ต้นนี้พี่เสินเคยเดินชมแล้วด้วย



  นี่ก็อีกเหมือนกันครับ ทำนั่งร้านไว้ให้ไม่ยอมขึ้นเหมือนกัน อัญชัญมะโหน่งเค้าครับ ว่าอากาศร้อนแน่ ๆ ชอบติดดินทั้งนั้น หรือว่าเพราะเกิดจากดินกะไม่รู้ 



  การบ้านเริ่มให้ผลแล้วครับ ดอกนี้สูงมานิด นอกนั้นติดดินทั้งเพ



  ชมลูกแล้วมาชมโคนต้นกันบ้างนะครับ อายุประมาณหนึ่งขวบปีก่อจราจลไปทั่วหมดแล้วละครับ สุดท้ายและท้ายสุดสำหรับค่ำคืนนี้ครับ สวัสดี


   ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง ขอบคุณครับ



ความเห็น

 เห็นหรือยังครับคุณน้องแจ้ว ว่าติดดินจริง ๆ ครับผม

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

สงสัยมันขี้คร้านขึ้นค้างแหละพี่ :uhuhuh:


ของนุ้ยโคนไม่ใหญ่เท่านี้ที มีลุ้น ๆ ว่าอีติดลูกกับเค้าหม้ายนิ

"ความสุขของชีวิตในวันนี้ คือทำตามวิถีพอเพียงของพ่อ"

 ครับผมก็ว่างั้นแหละ


  ให้อาหารเสริมเค้ามั่งต๊ะครับ จะได้โตเร็ว ๆ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

ได้กินแบบไม่ต้องเอื้อมเก็บเลยนะคะ:uhuhuh:

  ทีนี้ไม่ต้องปล้ำตัวเลยครับ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

   ครับหวัดดีครับคุณพินครับ เค้าเล่นซ่อนหากับผมบ่อย ๆ อีกทั้งก่อจราจลทั่วไปเสียหมด แต่ผมก็ยังทำใจได้อยู่

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

:confused: ยังกินไม่เป๊นเลยคะ  ยังไม่เคย

เดี๋ยวนี้พี่วรพจน์เขียนบล็อกเก่งแล้วนะคะ ปลูกต้นไม้ก็เก่ง :embarrassed:

สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี

    ขอบคุณครับ มะโหน่งก็ถือเป็นครูรุ่นแรก ๆ ทีให้การบ้านผม อัญชัญน่าจะผ่าน แต่มะเขียกินใบนี่ซิ ไม่รู้ยังไงครับไม่หอนได้เห็นต้นเลย ขอซ่อมนะครับ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

ขอที่อยู่ด้วยค่ะ :love:

สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี

หน้า