สูงสุดคืนสู่สามัญหรือกลับมาตายรัง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 วันนี้วันหยุดไม่ไปไหนไล่ย้อนรอยพี่โสทรตั้งแต่เริ่มต้นเพื่อศึกษาแนวทางเพื่อกลับสู่วิถีชีวิตที่จากมานานเข้าสู่วงจรชีวิตลูกจ้างตั้งแต่เรียนจบในเส้นทางของบริษัทรับเหมาเจอทั้งเรื่องดีและร้ายคนดีคนโกงและวิธีการโกงหลากหลายวิธีเร่ร่อนไปตามSite งานแต่ละที่แล้วแต่คำสั่งของเจ้านายแต่ก็คิดในแง่ดีไว้ก่อนแน่แหละวัคซีนชั้นยอดที่จะสร้างภูมิคุ้มกันให้กับชีวิต

        แปรเปลี่ยนวีถีชีวิตอีกทีเมื่อคิดว่างานที่เงินดีไม่มีความหมายหากไม่ได้อยู้ใกล้คนที่รักเลยผันตัวเองเข้าทำงานโรงแรมห้าดาวในเกาะภูเก็ตเพราะคิดว่าได้อยู่กับที่ชีวิตก็ดีขึ้นเนื่องจากความเครียดน้อยลงสามปีทีผ่านไปชีวิตก็มีความสุขดีแต่คนเรานะไม่มีที่สิ้นสุดเมื่อใกล้ถึงเวลาที่จะมีคนอีกคนเข้ามาเดินร่วมชีวิตตลอดไปก็ต้องคิดว่าอาชีพปัจจุบันจะยั่งยืนได้สักแค่ไหนเรามีแรงสู้กับอุปสรรคที่เข้ามาเป็นระลอกได้อย่างไรก็เลยมองกลับถึงรากเหง้าของตัวเองและจากการที่ได้เห็นความอบอุ่นของพี่น้องในบ้านสวนที่มีการให้กำลังใจกันเป็นอย่างดีก็มีแรงฮึดที่จะให้กล้าตัดสินใจเพราะตอนแรกไม่คิดว่าคนคิดแบบนี้ก็มีเยอะและหวังว่าคงไม่ต้องเดินคนเดียวบางทีอาจจะต้องขอพึ่งพิงสมช.บ้านสวนโดยเฉพาะสมช.ที่อยู่ใกล้พัทลุง

        ตั้งเป้าหมายไว้ออีกหนึ่งปีจะกลับไปเป็นสมาชิกแบบเต็มตัวเพราะกะว่าต้องเตรียมที่ทางและปัจจัยต่างๆที่เกี่ยวข้องให้พร้อมเสียก่อนหวังว่าทุกคนไม่รังเกียจนะครับที่นำความรู้สึกมาระบายที่นี้      

ความเห็น

ตั้ง เป้าหมาย.... Smile เป็นกำลังใจค่ะ

เคยคิดอย่างนี้ แบบนี้ และอะไรตั้งหลายอย่าง ที่คนอื่น ไม่คิด...

แนวทางเีดียวกัน เราไม่ได้เดินคนเดียว...

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

เหมือนกันครับเป้าหมายเปลี่ยนไป ใจไม่อยู่ที่นี่(กทม.)แล้วปีหน้ากลับคืนสู่ถิ่นฐานบ้านเกิดครับมีที่อยู่สัก3ไร่มั้งจะกลับไปลุย ตอนนี้ก็หาและเก็บข้อมูลอยู่ฝากเนื้อฝากตัวกับบ้านนี้ด้วยคนนะครับ http://coloringactivities.blogspot.com/

เบื่อแล้วบางกอกปีหน้ากลับคืนสู่ถิ่นฐานบ้านเกิด

เมื่อก่อนนี้คิดว่าอยู่ที่ไหนก็เหมือนกัน   แต่เมื่อมีอายุเพิ่มขึ้นเมื่อมีช่องทางที่เลือกตัดสินใจใหม่ได้ก็คิดว่ากลับบ้านดีกว่า  แม้ไม่รู้เรื่องต้นไม้ และไม่รู้ความเจริญก้าวหน้าที่เพิ่มขึ้น  ก็ยินดีที่จะมาเริ่มต้นใหม่อีกที  โชคดีที่ได้รู้จักเวปบ้านสวนตามอ่านตามดูมีกำลังใจจริงๆ   แต่ก็ต้องอดทนรอเวลา  ช่วงนี้ก็ได้แต่ติดตามอ่านแล้วก็จินตนาการไปเรื่อยๆ ว่าถ้ามีบ้านมีสวนอยากจะทำอะไรบ้าง   ให้กำลังใจค่ะ  พวกเรา สมช.บ้านสวนพอเพียง เดินมาถูกทางแล้วค่ะ  เดินบ้าง นั่งบ้าง เกาะเกี่ยวกันไป  ขอบคุณ ผญบ. ประธาน  สมาชิก ทุกท่านที่เอาเรื่องราวต่างๆ มาลงให้ได้อ่านกันค่ะSmileLaughing

ผมอาจจะมีแตกต่างจากเพื่อนๆหลายคน..หลายคนที่หวนกลับเพราะมีฐานเดิมอาจจะเรื่องความรู้ที่เกิดมาพร้อมอาชีพดั้งเดิมของบรรพบุรุษ หรือมีทรัพยากรที่เป็นที่ดินเกษตรกรรมอยู่ เมื่อเดินทางสู่โลกภายนอกสักพักจึงอาจอยากคิดเดินกลับสู่ชีวิตที่คิดว่าน่าจะเหมาะกับตัวเองมากสุด ส่วนผมไม่เคยมีความรู้ ไม่มีที่ดินจากฐานเดิม แต่ก็มีที่หมายเหมือนเช่นหลายคน คือคืนกลับสู่ธรรมชาติ เพียงแต่ผมไม่ได้คิดยึดเป็นอาชีพ หวังเพียงความสงบยามบั้นปลายของชีวิต (ทีแรกบอกกะแฟนว่า แก่ตัวจะขอบวชที่วัดที่น่าศรัทธาตลอดชีวิต แต่แฟนบอกจะทิ้งเค้าอยู่คนเดียวหรือถ้าลูกแต่งงานออกไป เพื่อนๆก็ท้วงบอกไม่เห็นจำเป็นเลยแค่ปฎิบัติธรรมอยู่กะบ้านหาที่สงบไม่เบียดเบียนและศึกษาความจริงของชีวิตก็ได้ เลยเป็นที่มาของการหาที่ปลีกวิเวกนี่ไง)

เรื่องนี้..ผมวางแผนชีวิตมานับสิบปี..ตั้งแต่ปี 40 แล้วพยามหาที่ดิน..เก็บหอมเสบียงเพื่อใช้แบบไม่มีปัญหาในยามไร้เรี่ยวแรง..โชคดีที่มันเป็นไปตามแผนที่วางไว้..ผมถึงได้พยามบอกกะเพื่อนๆหลายคนที่คิดเปลี่ยนเส้นทางเดินของชีวิตโดยเฉพาะที่จะยึดเป็นอาชีพ..เห็นด้วยแต่อยากให้สะสมเสบียงกรังก่อนเดินทัพทางไกล วางแผนดีๆ..อย่าคิดไปตายเอาดาบหน้า ถึงเวลาไม่มีปัจจัยแล้วต้องกู้ยืมเงิน ทำอย่างพอเพียงค่อยเป็นค่อยไป ต่อยอดเพื่อเพิ่มพูนรายได้ที่ทยอยมาเป็นระยะ หนี้สินจะเป็นกับดักให้เราจมอยู่กับวังวนทั้งความเครียดและทุนรอน..เอาใจช่วยทุกคนนะครับ..และอยากเห็นทุกคนกลับมาพลิกฟื้นภาคการเกษตร และนำสังคมไทยก้าวไปสู่เกษตรอารยะ..เชื่อในพลัง ความคิด ความรู้ของคนรุ่นใหม่ที่ประสานประสบการณ์และภูมิปัญญาคนเก่าก่อน .. ชีวิตเราต้องดีขึ้น..

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

สุดยอดครับ พี่ตั้ม นับถือ นับถือ ทั้งแนวคิดและการถ่ายทอด เขียนได้ถึงก้นบึ้งของหัวใจมาก

ขอคาราวะด้วยความจริงใจครับ

วิหคน้อยบินไกล เฝ้ารอวันกลับคืนถิ่น

ยินดีต้อนรับค่ะ   คิดเหมือนกันหมดเลยค่ะ อยากจะไปทำสวนเหมือนกัน ไม่อยากติดคุกแล้ว อิอิ

จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ เมื่อเธอเศร้า เราจะเล่นตลกให้ชม Laughing

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

ตื่นแล้วหรือครับอยู่ตรงไหนหรือ รูปลูกสาวลูกชายน่ารักไหม

จงชนะจิตใจตนเองให้ได้แล้วจะประสบความสำเร็จ

หลายๆท่านไม่ยอมรับว่าจะกลับมาตายรัง

แต่สุดท้าย..ทุกคนก็ต้องกลับมาตายรัง

และหลายๆคนก็ตามมาตายรัง..บ้านสวนพอเพียง..เพราะที่นี่คือ ความสุขที่สัมผัสได้

..Laughingยินดีต้อนรับค่ะ

Laughingทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน

แต่ก่อนไม่เคยคิดที่จะกลับมาอยู่บ้านแต่ก็เกิดเหตุหลายอย่างจนต้องกลับมาอยู่บ้านตอนแรกคิดว่าจะอยู่ไม่ได้เพราะอยู่กรุงเทพนานมากและเพื่อนๆก็อยู่กรุงเทพกันหมดตอนแรกก็ต้องทำใจพอดูแต่พออยู่ไปนานๆเข้ากลับมีความสูขอย่างหาอะไรเปรียบมิได้ตอนนี้จะให้ไปอยู่ไกลบ้านก็คงต้องจ้างกันไปนะ.ฮิฮิ...คำว่าบ้านยิ่งใหญ่จริงๆ

ขออภัยและขอบคุณค่ะ

หนูเห็นใจคุณโอมากเลยค่ะ และเข้าใจความรู้สึกที่ถูกเอารัดเอาเปรียบในเมืองกรุง

หนูเองก็ไม่ต่างจากคุณโอเท่าไหร่ บางที..เวลาที่ท้อแท้...แล้วรู้สึกเหมือนนกปีกหัก..

แต่หนูก็เหมือนพี่ตั้ม เราเป็นคนพื้นเพที่นี่..ไม่มีที่ให้ทำกิน...ไม่มีรังเก่าที่อบอุ่น...ถ้ายอมตาย...ก็ตายจริงๆ.. แต่ถ้าสู้..แบบไม่เป็นตัวของเราเอง...สุดท้ายก็ไม่มีอะไรดีขึ้น

  การเลือกตัดสินใจที่อยากจะมีชีวิตที่พอเพียง  ไม่ได้คิดวันนี้ก็สามารถทำได้เลย ทุกอย่างต้องค่อยเป็นค่อยไป และ ...ก่อนอื่น...เริ่มต้นจากตัวเราก่อน  เริ่มจาก..ปรับวิธีคิด วธีที่จะเข้าใจ และรับรู้ค่ะ  ไม่ได้เริ่มจากการเปลี่ยนอาชีพ เพราะถ้าเรายังไม่เข้าใจความพอเพียง เราก็ยังไม่หลุดพ้นวังวนที่เราเอง ขังตัวเราเองไว้อยู่

หากคิดแบบนี้ แล้วค่อยปรับวิธีดำเนินชีวิต เรามีแต่จะไปข้างหน้า ถึงแม้กลับบ้านเกิด ก็กลับไปเพื่อพัฒนา เพื่อสิ่งที่ดีขึ้น ต่อตนเองและชุมชนค่ะ

 

 

หน้า