อีกหนึ่งวันของครอบครัว(ตอนที่1)

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    เมื่อวันเสาร์-อาทิตย์ (24-25) ที่ผ่านมาอิ๋วครอบครัวได้ไปเข้าค่ายที่จังหวัดมิเอะ เป็นประจำทุกปีที่ว่าเมื่อถึงช่วงปิดภาคฤดูร้อน เด็ก ก็จะมีการบ้านที่ต้องทำและหนึ่งในนั้นก็จะเป็นเรื่องสิ่งที่ประทับใจที่สุดในช่วงปิดเทอม ดังนั้นคุณพ่อ -คุณแม่ทั้งหลายก็ต้องทำการบ้านกันอย่างหนักเหมือนกัน ว่าจะทำอะไร จะไปไหน

  เช่นกัน ครอบครัวของอิ๋วและเพื่อน ๆ อีกหลายครอบครัว รวมสมาชิกทั้งหมดที่เข้าค่ายด้วยกัน ก็ ประมาณ 150คน มาดูบรรยายกาศกันนะค่ะ

 

ขึ้นทางด่วน จากบ้าน 3ชั่วโมงค่ะ

ไปถึงสถานที่ 3ใบเถาก็ลงทะเลเลยค่ะ ไม่ยอมเลิก หนาวจนปากเป็นสีคล้ำเลยค่ะ

เทรุอะกิจับปลาและปูทะเลมาให้คุณแม่ค่ะ ผมเก่งไหมครับ

ตอนเย็น ๆก็ย่างเนื้อ  บาบีคิว พ่อบ้านกำลัง เป็นผู้ช่วยที่ดีค่ะ เด็ก ๆ เยอะย่างไม่ทัน

ทางนี้ก็แม่ครัวกำลังเตรียมกันใหญ่เลย ขอถ่ายรูปหน่อยนะ (เดี๋ยวค่อยหั่นผักต่อค่ะ)

เข้าแถวนะลูกนะ อย่าแซงคิว (โยชิเอะและทาเกฮีโร กำลังมอง ๆ จะทานอะไรดี)

พี่น้องจะรับอะไรดีค่ะ เชิญตามสบายค่ะ ฝีมืออิ๋วก็หั่นผักและข้าวโพดค่ะ

ความเห็น

ชอบปิ้งๆ ย่างๆ ขอเยอะๆเลยนะคะ อิอิ

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

ห่อด้วยใบผักกาดแก้วอร่อยมากเลยค่ะ คุณจันทร์เจ้า

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

ดูแล้วน่าสนุกจัง....เด็กๆคงมีการบ้านส่งคุณครูนะคะ

เวลาพบกันสั้นนิดเดียว

ทาเก และเทรุก็ทำการบ้านเลยค่ะ สงสัยยังสนุกอยู่ แล้วบอกพ่อด้วย อยากไปอีกค่ะ

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

ไม่ต้องคิดอะไร...กิน...นอน...เล่น..เที่ยว...

ทำไมมันชั่งรวดเร็วปาดฝันขนาดนั้นนะ...ช่วงชีวิตคนเราเนี้ย..

เกิด..เรียน..ทำงาน..มีครอบครัว..แก่...

แต่ชีวิตก็มีเกร็ดความหมายให้จดจำ ค้นหามากมายที่ผ่านมา

โอ้ชีวิตมีอะไรตั้งเยอะแยะ...มีเกิดแก่เจ็บตายคล้ายๆกัน....

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

หกขวบอีกครั้ง พึ่งได้ยิน Laughing

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

ผม...หน้าตาจะเป็นอย่างไรจะให้ไม่ให้...ช่างมันเถอะครับ...

แต่ความคิดเราเนี้ย...เราอยากจะเป็นเด็กสักกี่ขวบก้ได้ครับ...

โลดแล่นไปตามจินตนาการ....

ตามหาความสุข...สุดขอปฟ้า

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

ทุกอย่างหมุนเวียน ไปตามเส้นทางที่ถูกกำหนด ถ้าอยากมองดูอดีต ก็ต้องมองดูชีวิต ของเด็ก ถ้าอยากมองดูอนาคต ก็ต้องมองดูพ่อแม่ปู่ย่า ตายายของเรา ค่ะ ทุกอย่างที่เห็นนั้นแหละค่ะ สิ่งที่เราต้องเรียนรู้

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

น่าทานจัง เด็กๆคงชอบน่าดูเลย  น้ำก็ใสๆ น่าเล่น ถึงว่าเด็กๆไม่ยอมเลิก

เด็ก สนุกค่ะ แต่คุณพ่อก็เหนื่อยหน่อย เพราะ ต้องดูแลคนเดียว 3 คน ไม่รู้ลูกใครต่อลูกใครบางทีหาลูกตัวเองไม่เจอค่ะ (เห็นบอกว่าอย่างนั้น ) ส่วนอิ๋วก็อยู่ในครัวค่ะ

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

หน้า